Повеќе од 400 луѓе го напуштија Херсон од Божиќ, по наглото зголемување на интензитетот на руското бомбардирање на градот.
Меѓу нив се Елена и нејзините три ќерки, кои го напуштила градот со воз во евакуација што ја олесни украинската влада, пишува Би-Би-Си.
Ника, 13-годишната ќерка на Елена, со двете раце направила облик на срце, мавтајќи се со својата најдобра пријателка Инна, која била притисната на стаклената преграда што го дели фоајето на железничката станица Херсон од чекалната.
Неколку моменти претходно се прегрнаа и плачеа. Инна ја бакна Азија, жолт дакел завиткан во топло ќебе што Ника го носеше во раце.
Девојките не знааат кога ќе можат повторно да се видат.
Семејството на Ника го напушташе Херсон, не знаејќи каде ќе завршат. Нивната прва цел е да стигнат до градот Хмелницки на западот на земјата со надеж дека таму ќе добијат помош.
Изминатите неколку денови во Херсон едноставно беа премногу за мајката на Ника, Елена.
„Не можеме повеќе“
„Нѐ гранатираа седум до десет пати на ден, сега е 70-80 пати, цел ден. Страшно е. Ја сакам Украина и мојот драг град. Но, мораме да одиме“, рече Елена.
Стотици луѓе заминуваат сами, а огромна редица автомобили чека на контролниот пункт што води надвор од Херсон.
Во колоната има многу преплашени цивили. Една од нив е Ирина Антоненко, која беше во солзи кога новинарите на Би-Би-Си се приближија до нејзиниот автомобил за да разговараат со неа.
„Веќе не можеме. Гранатирањето е толку интензивно. Сето ова време останавме и мислевме дека ќе помине и дека ќе имаме среќа. Но, тие ја погодија куќата до нашата, а гранатирана беше и куќата на татко ми“, рече таа.
Ирина планира да отпатува во Криви Рих, град во централна Украина каде има семејство.
Сегашните сцени од Херсон се во целосна спротивност со радоста на жителите по ослободувањето на градот на 11 ноември.
Во близина на местото каде што се собраа толпи веејќи украински знамиња за да го прослават ослободувањето од руската контрола, минофрлачки напад на Божиќ остави единаесет мртви и десетици повредени.
Русите пукаат од источниот брег на реките Днепар
Меѓу загинатите има социјален работник, месар и жена која продавала мобилни сим-картички, односно обични луѓе кои работеле или го посетиле централниот градски пазар.
Украинската влада наведува дека Херсон тој ден бил погоден со минофрлачи 41 пати.
Русите пукаат од источниот брег на реката Днепар, каде што се повлекоа, што значи дека водниот пат де факто стана линија на фронтот во јужна Украина.
Херсон е стратешки важен регион, кој често се нарекува порта на Крим. Многу аналитичари тврдат дека Русија сега е принудена да заземе одбранбена позиција таму.
Сепак, тешко е да се погоди што се обидуваат да постигнат со гранатирање на Херсон. Освен минофрлачки гранати, користат и запалива муниција.
Исто така, не е јасно дали украинската армија се обидува да ја врати контролата врз областите на источниот брег на реката.
Во градот речиси и да нема одмор од постојаниот звук на минофрлачки напади. 56-годишниот Серхиј настрадал додека спиел, кога граната го погодила неговиот дом.
„Морам да се опоравам и да ги воспитам нејзините деца“
Ден по неговата смрт, неговата 82-годишна мајка Тамара дошла во урнатините да му го бара пасошот.
Документот ѝ требал за да може да го земе неговото тело од мртовечницата.
„Имав чувство дека нешто ќе тргне наопаку тој ден. Затоа што разговарав со него (по телефон) и го убедив да ја напушти куќата. Тој не го стори тоа и тоа беше тоа. расплакана жена.
Желбата на старата мајка достоинствено да се збогува со својот син е опасна бидејќи ниту еден дел од Херсон не е безбеден.
39-годишната волонтерка на Црвениот крст Викторија загина во експлозија на минофрлачка граната недалеку од седиштето на организацијата во Херсон.
Нејзината мајка Људмила на новинарите им го покажа почесниот орден што го доби Викторија.
„Многу сум среќма што им помогна на многу луѓе. Беше толку љубезна. Но, тоа е и болно за мене. Морам да се опоравам и да ги одгледам нејзините две деца. Им велам дека треба да се гордеат со својата мајка бидејќи таа е херој ,” рече таа.
Викторија живеела во подземно засолниште на Црвениот крст со нејзините две деца.
Тие продолжуваат да живеат таму, каде што група волонтери им обезбедува удобност и заштита.
Повеќе од 10.000 цивили сè уште живеат во Херсон
„Кога ќе умре некој толку близок, тешко е. Но, ако се откажеме и престанеме, тогаш нејзината смрт би била залудна. Работиме да ги одржуваме луѓето во живот. Сè друго е споредно”, рекол волонтерот Дмитро, пријател на Викторија.
Жителите на Херсон мора да бидат подготвени за фактот дека нивните семејства и пријатели се изложени на опасност во секој момент.
Кога неколку моменти подоцна експлодираат уште бомби, Дмитро нервозно оди, обидувајќи се да ја повика својата сопруга. Има две деца.
„Тие не сакаат да заминат. Тие се грижат за мене, а јас се грижам за нив. Така живееме. Најмногу ме лути тоа што тие (руските сили) секогаш ја таргетираат цивилната инфраструктура. Куќи, станбени блокови, котлари. невозможно е да се разбере логиката зад овие напади“, рече Дмитро.
„Речиси никогаш немаме струја или вода. Понекогаш доаѓа на кратко, а потоа повторно исчезнува поради гранатирање. Ноќе е многу страшно. Сепак, сè уште имаме плин и можеме да се загрееме”, нагласува Лариса, жителка на Херсон.
Десетици илјади цивили сè уште живеат во Херсон, но регионалната администрација ги повика да заминат најмалку двапати оваа недела.
Херсон е град изложен на безмилосни и недискриминирачки напади.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.