Близу врвот на костариканскиот вулкан Поас е едно од најкиселите езера на Земјата. Има прекрасна светло сина боја, но изобилува со отровни метали.
Дополнително, температурите во лагуната Калиенте варираат помеѓу 38 и 90 степени целзиусови, што ја прави навистина неверојатно негостопримлива средина.
Но, дури и тука живеат микробите. Иако во ова езеро нема многу биодиверзитет, животот преживеал и се прилагодил на тешките услови, пишува CNN.
„Нашето откритие покажува дека животот на Земјата постои во најекстремните средини. Тешко е да се замисли понегостопримливо место за живеење од ултра кисело вулканско езеро со чести ерупции“, вели биологот и астрофизичар Џастин Ванг од Универзитетот во Колорадо Болдер.
Оваа вонземска средина покажува дека живот можел да постои на Марс пред милијарди години.
Приказната за две езера
Двете кратерски езера во близина на врвот на вулканот повеќе не можат да се разликуваат едно од друго. Во неактивниот кратер е езерото Ботос кое е опкружено со тропска вегетација, а во активниот е Лагуна Калиенте кое содржи течен сулфур и железо.
Гасовите од ова езеро создаваат кисели дождови и кисела магла, кои ги уништуваат блиските екосистеми и ги иритираат очите и белите дробови на љубопитните научници.
Истражувачите спровеле активно теренско истражување на езерото во 2013, 2017 и 2019 година.
Ванг и неговите соработници пешачеле до вулканот во ноември 2019 година, кога делови од езерото вриеле, а вулканските отвори испуштале врели сулфурни гасови.
Животот на работ
Во 2013 година експертите откриле дека во езерото живее бактеријата Acidiphilium. Овој микроб има повеќе гени кои му овозможуваат да се прилагоди на опстанокот во различни средини.
Научниците се вратиле во 2017 година, а во меѓувреме имало неколку ерупции. Откако собрале дополнителни примероци, сфатиле дека меѓу бактериите во езерото има повеќе биолошка разновидност од очекуваното.
Дополнително, секвенционирањето на ДНК откри дека Acidiphilium развил начини за претворање на елементи како сулфур, железо и арсен во енергија потребна за опстанок.
Потрагата по живот на Марс
Генетските адаптации откриени од Ванг и неговите колеги покажуваат дека животот можел да опстане во хидротермални средини на древниот Марс.
Хидротермалните системи обезбедуваат топлина, вода и енергија – се што е потребно за појава и развој на животот.
Додека претходните истражувања на Марс се фокусираа на античките извори на вода, научниците веруваат дека топлите извори се всушност клучна цел во потрагата по вонземски живот.
„Овие места не е тешко да се најдат бидејќи раниот Марс бил многу вулкански активен и имал многу вода блиску до површината“, рече геологот Брајан Хинек од Универзитетот во Колорадо Болдер.
„Треба да го промениме начинот на кој размислуваме за животот на другите планети“
Ванг предупредува дека научниците не треба да бидат премногу „фокусирани на Земјата“ во нивната потрага по живот на Марс.
Животот на Земјата обично се јавува во присуство на вода, но овој елемент на Црвената планета не бил во историјата во неограничени количини или во толку континуиран период.
„Мислам дека треба да го промениме начинот на кој размислуваме за животот на другите планети. Треба да ја разгледаме уникатната геолошка историја на нашите вонземски средини и да ја ставиме во контекст со она што го имаме овде на Земјата. Ако реките на Марс беа нестабилни додека топлите извори беа вообичаени, тогаш можеби животот најверојатно постоел во хидротермални средини“, рече Ванг.
„Работ на кратерот на езерото, каде што сега се наоѓа роверот Персеверенс, веројатно бил хидротермално активен во минатото поради ударот по кој настанал кратерот. Затоа се прашувам што ќе најде роверот таму“, рече Ванг.
Студијата наречена Microbial Survival in an Extreme Martian Analog Ecosystem: Poás Volcano, Костарика беше објавена во списанието Frontiers in Astronomy and Space Science.