Една од најенигматичните ѕвезди на Млечниот Пат, Бојаџиновата ѕвезда (позната и како KIC 8462852 или ѕвездата на Таби), која се наоѓа на приближно 1.470 светлосни години од Земјата, со години ги збунува научниците со своите необични осветлени флуктуации.
Научниците се мачеа да ги објаснат овие необични промени, кои вклучуваат настани со длабоко нуркање и долгорочни промени.
Астрономот Масимо Стијавели и неговиот тим од STScI (Научен институт за вселенски телескоп) неодамна спроведоа набљудувања на ѕвездата на Бојаџијан со помош на вселенскиот телескоп Џејмс Веб, со цел да ги откријат неговите мистерии.
Предлагаме да се набљудува овој објект во опсегот на бранова должина од 1,7 до 25 микрони со цел да се измери топлинската емисија од материјалот околу ѕвездите што ги предизвикува набљудуваните варијации на кривата на светлината, напишаа научниците во предлогот за истражување.
Енигма за астрономите од 2015 година
Ѕвездата на Бојаџијан, именувана по астрофизичарката Табета Бојаџијан, ги збунува научниците откако нејзиното чудно однесување беше откриено во 2015 година.
Забележано е дека се затемнува нередовно во текот на неколку години, понекогаш и до 22 проценти од неговата нормална осветленост.
За разлика од типичното затемнување поврзано со егзопланетите, овие падови немаат конзистентна шема и се појавуваат на различни длабочини.
Предложени се различни објаснувања, кои се движат од облак од прашина или отпад што орбитира до поегзотичната хипотеза за „вонземска мегаструктура“, која оттогаш е отфрлена.
Фактот дека инфрацрвените бранови должини поминуваат низ затемнување полесно отколку ултравиолетовите бранови должини сугерира дека причината за падовите всушност не е цврст објект.
Можните објаснувања вклучуваат роеви на комети, остатоци од распадната егзопланета или егзомесечина, внатрешни флуктуации или необичен облак од прашина.
Стијавели и неговите колеги се оптимисти дека набљудувањата на вселенскиот телескоп Џејмс Веб во блискиот и средниот инфрацрвен регион ќе помогнат да се намалат можностите, имајќи предвид дека инфрацрвените бранови должини се поефикасни во пробивањето на прашината.
Првата цел на овие набљудувања е да се направи разлика помеѓу конкурентните модели на однесување на ѕвездите.
Друга цел, во случај на детекција, е да се одреди температурата и осветленоста на ѕвездената прашина со цел подобро да се разбере овој извонреден објект, објаснува Стијавели.
Сега останува само да ги почекаме резултатите од набљудувањето и да видиме дали астрономите ќе успеат да решат уште една од космичките мистерии.