Повеќе од 150 католички свештеници поврзани со надбискупијата во Балтимор сексуално злоставувале повеќе од 600 деца и главно не биле повикани на одговорност за злосторството, според државниот извештај објавен вчера, кој го откри обемот на злоупотребата во период од 80 години.
Извештајот упатува сериозни обвинувања против надбискупијата, најстарата римокатоличка епархија во земјата која го покрива поголемиот дел од Мериленд.
Во некои парохии, училишта и заедници имало неколку активни насилници во исто време.
На пример, 11 насилници живееле и работеле во парохијата Свети Марко во Катонсвил помеѓу 1964 и 2004 година.
Еден ѓакон призна дека малтретирал повеќе од 100 деца.
Балтиморскиот архиепископ Вилијам Лори им се извини на жртвите и рече дека извештајот „опишува осудувачко време во историјата на оваа надбискупија; време кое нема да се занемари, игнорира или заборава“.
„Очекував да направат нешто. Се уште сум лут“.
Жртвите на злоупотреба изјавија дека е потребно премногу време за да се објави таков извештај, кој во јавноста ги изнесува срамните обвинувања со кои се соочува црквата со децении.
Жан Харгадон Венер рече дека била малтретирана како тинејџерка од свештеникот А. Џозеф Маскел, кој работел како советник и капелан во нејзиното католичко средно училиште.
Таа рече дека го пријавила злоставувањето кај црковните власти во раните 90-ти, околу две децении откако повеќепати била силувана.
„Очекував дека ќе направат нешто во 1992 година. Сè уште сум лута“, рече таа.
Според извештајот, Маскел малтретирал најмалку 39 жртви.
Тој ги негираше обвиненијата пред неговата смрт во 2001 година и никогаш не беше кривично гонет.
АП обично не наведува имиња на жртви на злоупотреба, но самата Венер јавно се огласи за да привлече внимание на проблемот.
Мрежата за жртви на злоупотреба на свештениците, позната како СНАП, истакна дека во извештајот се наведени повеќе имиња на злоставувачи отколку што биле јавно објавени од страна на претставници на надбискупијата.
Организацијата го повика архиепископот да ја објасни недоследноста.
Прикривања, трансфери во други парохии, предвремено пензионирање…
Во извештајот, исто така, се вели дека црковните водачи се фокусирале на прикривање на злоупотребата наместо на заштита на жртвите.
Во некои ситуации, жртвите пријавиле злоупотреба на свештеници кои и самите биле насилници.
Во документот од речиси 500 страници, има бројни примери на црковни власти кои ги штитат обвинетите свештеници, на пример, дозволувајќи им да се пензионираат предвремено или да се префрлат во други парохии.
Во 1964 година, отец Лоренс Брет призна дека сексуално злоставувал тинејџер на католички универзитет во Конектикат.
Тој беше испратен во Ново Мексико под маската на лекување од хепатитис, а потоа во Сакраменто каде друг тинејџер пријавил дека бил малтретиран од Брет, се вели во извештајот.
Подоцна бил префрлен во Балтимор каде служел како капелан во католичко средно училиште за момчиња и малтретирал повеќе од 20 жртви.
Откако беше обвинет за малтретирање од неколку студенти во 1973 година, на Брет му беше дозволено да ја напушти функцијата под изговор дека се грижи за својата болна тетка.
Училишните службеници не ја пријавиле злоупотребата кај властите. Тој никогаш не се соочи со кривична пријава и почина во 2010 година.