Ако вашето дете се вратило дома со тажен израз на лицето, но не сака да ви каже дали бил повреден од некој друг во играта или гледате дека повторно е разочарано, и само молчи и не ја открива причината за расположението, тоа значи дека тој е на вистинскиот пат да има проблем со изразувањето на емоциите.
Наместо да им веруваат на своите родители, децата ги кријат причините за тага, лутина, страв, губење на самодовербата, љубомората… И тоа не е добро и мора да се реагира навреме.
„Децата треба да научат како да ги искажат своите чувства, како да се справат со нив, а потоа да продолжат понатаму, а не да се обидат да ги потиснат“, предупредува Вики Панацио, детски психолог и основач на Институтот за подобро родителство во Мелбурн.
Ако децата сметаат дека не треба да имаат емоции или дека нивните чувства се лоши, тие ќе започнат да ги потиснуваат и нема да можат да прифатат стратегии за здраво справување.
Погрешно е да ги залажувате
Добро е да ги прашате за некој настан: – Зошто мислиш дека дошло до тоа? или – Дали имаш предлог за тоа како може да се реши? Затоа што на тој начин би можеле да ги охрабрите да се справат со проблемот што им пречи, наместо да го туркате под килимот.
Експертите велат дека е важно возрасните да создадат таква атмосфера во куќата, така што детето може да види дека е безбедно и дека може да се отвори.
– Родителите обезбедуваат многу поголема утеха со слушање отколку кога разговарате со дете ако имате разбирање за неговото расположение, што секако варира, тогаш тој секогаш ќе биде подготвен да дојде и да ја отвори својата душа – вели д-р Мел Левин, професор по педијатрија на Универзитетот во Северна Каролина. Капела Хил.