Дебелината е болест, и не секоја болест – таа е видлива и носи естетска компонента, што создава несигурност и дополнителна причина да се грижите за лицето кое се бори со овој проблем. Да се биде видлив, ја прави почеста тема на разговор отколку што би сакала дебела личност, па се појавуваат многу непријатни ситуации
Скоро и да нема лице со прекумерна тежина што не слушнал ниту една од овие реченици барем еднаш:
„Би било убаво да ослабнеш“.
Дали се обидувате да и кажете на вашата пријателка, сестра, мајка дека сега е грда? Оваа реченица, иако може да изгледа конструктивна и како добронамерен совет на прв поглед, влева дополнителна несигурност и може да предизвика лицето да се повлече во себе и уште потешко да се справи со својот проблем.
„Може да изгубите тежина ако донесете цврста одлука“.
Слабеењето не е наједноставната работа на светот – ако беше толку лесно да ослабете, немаше да има дебели луѓе на никаде на планетата, и ако постоеше алатка која гарантирано ќе помогне, сите ќе знаевме за тоа.
Оваа заблуда особено ја мачи професорката по медицинско училиште на Харвард, д-р Фатима Коди Стенфорд, која истакнува дека нејзините пациенти се борат со своите тела од ден на ден. „Гледам како моите пациенти се борат секој ден – луѓе кои користат секаков облик на третман базиран на докази што го имаме овде во Соединетите Држави и сè уште се борат со својата дебелина“, рече таа. Тие прават се и сешто, што е несовесно и штетно.
„Зошто не тренираш?
Иако нашата прва асоцијација со зборот „вежба“ е девојка со совршено тело во хеланки и тенок струк, тоа обично не е така: зад таквата девојка стојат часови и часови напор и не знаеме од која точка таа почнала. Луѓето генерално веруваат дека оние кои се борат со вишок килограми не тренираат, а всушност има многу кои вежбаат повеќе и се обидуваат да постигнат резултат.
Д-р Коди Стенфорд забележува дека слабеењето ги зајакнува кардиоваскуларните и менталното здравје, го намалува ризикот од деменција и рак, но дека не треба да се смета на тоа како единствена тактика за слабеење затоа што многу луѓе не вежбаат „одржливо слабеење“.
„Леле, и јас сум толку дебела“ (а не си)
Можете ли да замислите како се чувствува лице кое има 20 или повеќе килограми од вас во моментот кога ќе кажете дека сте дебели? Дури и ако вашата намера е добра и сакате да утешите некој што не може да изгуби тежина, оваа реченица е повеќе навреда отколку што било друго.
“Бурек? Дали ќе јадеш бурек? Навистина?”
Без разлика дали станува збор за нездрава вечера, закуски или грицки, ваквите коментари се, пред сè, груби – затоа што никој не треба да се грижи што јаде другата личност, а потоа е полн со осуда, што ќе го направи дебелото лице да се чувствува многу лошо (и големи се шансите таа дефинитивно да се покае себеси веднаш после последниот залак!). Во исто време, можеби е првпат таа да одлучи да се почести со нездрава храна по многу, многу долго време, можеби е во ПМС … Без оглед на причината, тоа е само нејзино и никој не смее да коментира за нејзиниот избор.
