Остриги (лат. Ostrea edulis), или европски остриги, е морска школка од семејството на остриги (Ostreidae). Бисерите се составени од потполно истата материја од бисер што ја сочинува внатрешната основа или „поставата“ на лушпата од остриги.
Телото на остригата е многу нежно, за да ја заштити од повреди, лачи течност која е во ист состав како и бисерот и со таа течност ја премачкува внатрешноста на својата заштитна обвивка на која го потпира телото. Кога нешто што може да го повреди нејзиното тело ќе падне во лушпата, на пример зрно песок, буковката (школка) веднаш ја премачкува со неколку слоеви бисерна материја која ја покрива внатрешноста на нејзината лушпа, па залутаното зрно од песокот станува вистински бисер!
Кога целиот процес споменат погоре за „станецот“ во школката се одвива природно, бисерот може да биде совршено обликуван.
Патем, да ви кажеме дека бисерот е направен од седеф на бисер, кој се состои од калциум карбонат, па е сличен на креда. Бисерот има кристална структура и се состои, како и лушпата, од 80 до 92% калциум карбонат (CaCO3) во неговата примарна форма наречена аргонит. Покрај тоа, тој се состои од секундарни форми на калциум карбонат, калцит и вода. Кристалите растат во облик на плочки и се слоевити. Кога бисерот ќе се преполови во средината, можете да видите слоеви кои личат на прстени од дрвја
Меѓутоа, човекот нашол начин како да им „помогне“ на остригите (школките) во создавањето бисери: во остригите треба само да ставите ситно зрно песок или парче седеф од бисер.
По две-три години, кога ќе ја извади лушпата од водата и ќе ја отвори, од неа може да се извади вистински прав бисер! Овој процес се нарекува „одгледување бисери“ и обично не носи толку совршени бисери како вистинските природни што ги создала природата!
Меѓутоа, во Јапонија е најден начин да произведат совршени форми на „културни бисери“. Супстанцата која ја стимулира остригата да создаде бисери се инјектира директно во нејзиното тело. Станува збор за многу чувствителна и деликатна хируршка интервенција, која бара исклучителна грижа и умешност, бидејќи телото на буковката не смее ни најмалку да се повреди.
Најголемиот бисер во светот тежи 6,37 килограми и се проценува на повеќе од 30 милиони американски долари. Пронајден е на Филипините во 1934 година и го добил името „Лао-Цеа“. Школката што го направила му припаѓа на видот Tridacna gigas (џиновска тридакна).
Познато е дека вистинските бисери се многу скапи, па многу луѓе се задоволни со купувањето лажни бисери. Французите имаат техника за производство на прекрасни вештачки бисери: прободените стаклени бисери се обложени со супстанци добиени од лесните лушпи на некои риби, а внатрешноста на бисерите е исполнета со восок.
Морските бисери се одгледуваат во морските школки на Јапонија и Кина. Познати се по својот уникатен сјај и убавина, наречени акова бисери и се со големина од 5 до 11 милиметри. Спектарот на бои на овие бисери се движи во пастелни тонови – од крем, бела, розова и златна до сиво-сини нијанси. Патем, бисерите акова имаат најсилен сјај меѓу култивираните бисери.
Обликот на бисерите не мора да биде целосно исправен, но најценети се оние кои се топчести или во облик на солза, кои се доста ретки. Можат да бидат бели, но и црни, како во преодните нијанси. Познати се и розова, сина, жолта, зелена и виолетова.