Индиската девојка го заинтригирала дури и Ганди, кој наредил да се формира совет составен од локални водачи.
Дури и научниците се согласиле дека Шанти поминала низ реинкарнација, а нивниот заклучок ја замрзнува крвта во вените.
Индиската девојка го заинтригирала дури Ганди, кој наредил формирање на совет составен од локални лидери, новинари и претставници на парламентот. Заклучокот од нивниот извештај јасно навел: „Шанти Деви е првиот конкретен и проверлив доказ за реинкарнација“, напиша др. Рават, човекот кој го направил последното интервју со Шанти, само четири дена пред таа да умре.
Шанти Деви е родена во 1926 година во Делхи, главниот град на Индија. Таа не кажала ниту еден збор се до својата четиригодишна возраст, а кога тоа го започнала, започнала да зборува за нејзиниот „сопруг“ и „децата“. Таа упорно им кажувала на своите родители дека „нејзиниот сопруг“ живее во Матура, каде тој има кројачки салон, а нивниот син живее со него.
Родителите на Шанти ја припишувале приказната на жива фантазија. Но, тие станувале се подетални, поверни и често вклучувале факти кои дете на нејзина возраст едноставно не требало и не можела да ги знае.
Таа му ја опишала на лекарот царскиот рез по што починала
Таа го опишала својот сопруг како искрен човек кој носел очила за читање и имал брадавица на левиот образ. Кога наполнила шест години, загрижените родители ја однеле кај матичниот лекар. Пред него, таа опишала како починала во минатиот живот неколку дена по проблематичниот царски рез и му опишала некои детали од операцијата. Бидејќи докторката немала рационално објаснување за работите што ги зборувала Шанти, мистеријата растела за нејзините родители.
Следните неколку години, Шанти ги убедувала своите родители да ја однесат во Матура, но таа не сакала никому да го открива името на нејзиниот наводен сопруг. Имено, во Индија постојат обичај жените да не го кажуваат името на својот партнер пред другите.
Како и да е, името го „дознал“ професорот Бабу Бижанчанд, кој и рекол дека ќе ја одведе во Матура ако му го каже името на сопругот.
„Неговото име е Пандит Кедарнат Чаубе“, му шепнала на увото.
Првата средба со „сопругот“
Професорот испратил писмо на тоа име, а одговорот бил дека тој навистина бил човек за кој девојчето зборувало цело време, но дека не можел да пристигне во Делхи поради неговите обврски. Него го заменил неговиот братучед Пандит Кањимал.
Од друга страна, Кањимал бил толку импресиониран што го убедил Кедарнат Чаубе што побрзо да дојде во Делхи. Тоа се случило на 12 ноември 1935 година. Тој пристигнал со синот и сопругата.
Шанти го претставила како „брат на нејзиниот сопруг“, но таа не дозволила да биде збунета.
„Па, зарем не ти реков дека има голема брадавица на лицето“, и рече таа на нејзината мајка и заплака кога го видела сопствениот син, кој сега бил постар од неа.
По вечерата, Шанти станала сериозна и покажала со прст кон неговата сопруга.
„Зошто се омажи за неа? Зарем не се согласивме дека нема да се ожениш повторно по мојата смрт? “, Го прашала таа.
Кедарнат замолкнал и погледнал надолу. Тоа било навистина последното ветување што и го дал на сопругата. Кедарнат се вратил во Делхи со своето семејство убеден дека малата Шанти навистина му била поранешна сопруга во минатиот живот. Тој, подоцна им рекол на истражувачите, дека Шанти знаела интимни работи што никој освен неговата почината сопруга не можело да ги знае.
Ганди бил заинтересиран за случајот
Веста за реинкарнацијата на девојчето се проширила низ цела Индија, и на крајот стигнала до увото на самиот Ганди. Тој ја поканил Шанти да остане во неговиот храм неколку дена. Доволно било Ганди да сфати дека таму има „нешто“.
Затоа формирал повеќе од 15 луѓе за да користат научни методи за да утврдат дали Шанти навистина била реинкарнација на жена од Матура. Меѓу нив имало и членови на медиуми и парламент. Заедно со девојчето, тие заминале во Матура со воз на 24 декември 1935 година.
Како што возот се приближувал кон градот, Шанти била подобро расположена. Набргу по пристигнувањето, Шанти и нејзината придружба наишле на еден постар господин. Девојчето веднаш го препознала и срамежливо им рекла дека тој е „постариот брат“ на „нејзиниот сопруг“.
Во својот извештај, панелот навел дека самата Шанти го водела возачот низ градот и без проблем ги препознала бројните знаменитости на Матура. Кога влегла во куќата во која, како што тврди, живеела во минатиот живот, лесно ја пронашла својата спална соба. Таа ги опишала своите бројни предмети со зборови и имиња кои се користат исклучиво во Матура и околината на тој град.
Подоцна, тој ден, таа посетила друга куќа во која живеела неколку години со нејзиниот сопруг Кедарнат Чауби. Таа била збунета кога не нашла бунар и скриена тегла со заштеди во градината. Во тој момент Кедарнат открил дека бунарот е сè уште таму, само покриен со камен, а парите ги ископал самиот по смртта на еден од неговите браќа.
Таа ја посети и куќата каде што е родена. Отпрвин ја препознала вујна си како мајка, но кога седнала во нејзиниот скут, се исправила. Нејзините сестри, мајка и татко плачеле по само неколку размени реченици со девојчето.
Објавувањето на извештајот на советот што го следеле девојчето Шанти Деви привлекле внимание низ целиот свет, особено во хинду Индија, каде повеќето веруваат во реинкарнација. Нејзиниот случај на Запад оправдано предизвика многу сомнежи и критики.
Советот е формиран во Индија, каде немало вистински научници, тешко дека можело да биде објективен. Сепак, еден од нивните заклучоци било дека луѓето се „благословени“ што не се сеќаваат на минатите животи. Имено, Шанти долги години била „растргната“ помеѓу луѓето од сегашниот и минатиот живот и чувствата што ги имала кон сите нив.
Во текот на следните неколку години, Шанти продолжиле да ја посетуваат бројни љубопитни луѓе, но и научници, стотици од нив.
Еден од најжестоките критичари на овој случај и воопшто за реинкарнација, Швеѓанецот Стур Лонернстранд, решил да отпатува во Индија и да стави крај на „лудилото“ околу Шанти Деви еднаш и засекогаш. Откако спроведел детална истрага, тој заклучил дека случајот Шанти е „единствениот докажан случај на реинкарнација досега“. Тој остана во контакт со неа сè до нејзината смрт во 1987 година.
Д-р Јан Стивенсон, канадски научник, кој се смета за основач на научно истражување за реинкарнација за случајот на реинкарнирана девојка, напишал: „Јас ја интервјуирав Шанти Деви, нејзиниот татко и многу други сведоци, вклучувајќи го и Кедарнат, човек за кој тврди дека бил нејзин сопруг во минатиот живот. Моето истражување покажува дека барем 24 нејзини спомени се базираат на вистински настани и проверени факти “.