Битката кај Бахмут веќе стана најдолгата и најкрвавата битка во војната во Украина. Загубите се големи – на двете страни, а исходот сѐ уште е неизвесен.
Зошто Бахмут е толку важен?
Пред оваа војна ретко кој слушнал за Бахмут, мал град со седумдесет илјади жители на истокот на Украина.
Но, борбите за тој мал град во Донбас траат од крајот на минатото лето, со големи загуби.
Колку точно загинале – тешко е да се поверува на која било страна во конфликтот, но сигурно веќе се работи за десетици илјади жртви.
Руската страна и платениците на групата Вагнер постојано тврдат дека градот е освоен – како што се слушна претходно оваа недела, но тоа редовно се докажува дека е невистинито.
Движењата на фронтот се минимални со месеци, а често и краткотрајни, пишува Дојче веле.
Руските сили се обидуваат да ги опколат бранителите на Бахмут со речиси сите сили.
Сепак, се покажа како точно тврдењето на командантот на групата Вагнер, Евгениј Пригожин, од почетокот на јануари, дека Соледар, град во близина на Бахмут, бил освоен.
Но, западните разузнавачки служби тврдат и дека руските сили веќе биле на неколку стотини метри од главниот пат низ кој оди снабдувањето на бранителите на Бахмут, но дека биле избркани и дека патот е повторно релативно безбеден.
„Полесно“, но не и „лесно“
Од почетокот на таа битка, повторно и повторно се поставува прашањето, дали Бахмут вреди толку жртви?
Во Бахмут останаа можеби само неколку илјади цивили, целото место е практично руина.
Сепак, лежи на патот Е40 што води од Харков сè до Ростов на Дон во Русија, а ако падне, руските сили полесно би можеле да навлезат во повеќе западни украински градови како што се Славјанск или Краматорск, важни индустриски и административни центри на Доњецк.
Овде, сепак, треба да се стави акцент на „полесното“, а не на „лесното“ освојување на украинските територии: за сите тие месеци руските сили навлегоа едвај дваесетина километри на тој простор.
Освен тоа, како што проценува британското Министерство за одбрана, само во битката за Бахмут загинале над 20.000 војници.
За споредба, САД загубија 58.000 војници за време на целата војна во Виетнам, во деветте години од војната на СССР во Авганистан, веројатно таму загинаа околу 26.000 советски војници.
Поранешниот руски претседател Медведев неодамна изјави дека „доколку е потребно, руските војници ќе одат во Киев или дури и во Лавов“, но тоа сигурно нема да оди како што може да замисли Кремљ.
Дали цената за Бахмут е превисока?
Од друга страна, не само „генералите од каучот“, туку и некои воени експерти се прашуваат дали е паметно Украина да не се откаже од одбраната на Бахмут и таму да губи војници кои ќе ѝ требаат за контраофанзива во другите делови на бојното поле.
Дури и ако не го сметате бојното поле преку големата река Днепар, тоа е долго преку 600 километри.
Воениот историчар Роман Пономаренко верува: „Ако едноставно го предадеме Бахмут и ги повлечеме нашите војници и опрема, ништо лошо нема да се случи. Но, ако прстенот се затвори, ќе изгубиме и луѓе и опрема“.
Ралф Тиеле, поранешен воен експерт на НАТО, исто така оценува дека шансите на Украинците да го задржат Бахмут се „мали“.
На крајот на краиштата, се работи за бројот на војници и логистиката за испорака на муниција на двете страни, а работите не изгледаат добро за Украинците.
И покрај тоа, украинскиот претседател Зеленски веќе неколку пати изјави дека „Бамут ќе се одржи“ и дека борбите ќе продолжат и покрај сите загуби.
Бахмут веќе стана симбол на украинската одбрана од рускиот напад, дури и ако тоа не е единственото бојно поле.
Неодамна, руските сили се обидуваат да навлезат во Авдијивка, мал град на четириесет километри јужно од Бахмут, но и таму претрпуваат големи загуби.
Западните служби известуваат дека таму 10-та руска оклопна бригада претрпе големи загуби и во жива сила и во опрема, но пробивот не успеа.
Резултатите се многу видливи
Без оглед на тоа што мислат стратезите со прстот на картата, бранителите на Бахмут се држат до својата земја и нанесуваат големи загуби при секој обид за напад, иако се под постојан оган од навидум неисцрпните залихи на руска артилерија.
Исто така, според оценката на британското Министерство за одбрана, битката за Бахмут всушност е веќе добиена поради фактот што „зимската офанзива“ на руската армија практично пропадна.
Од 11 јануари командата на руските сили ја презеде лично началникот на Генералштабот на руската армија, генерал Валериј Герасимов.
Но, во текот на изминатите четири месеци, тој дефинитивно не можеше да постигне резултати со кои Путин би бил задоволен.
Западните експерти не би биле изненадени ако тој наскоро биде сменет, но уште поголем проблем е што не останаа многу од резервните единици кои беа регрутирани минатото лето и есента. И не само од непријателски оган, туку и од алкохол, несреќи, дури и премрзнување.
Во Москва повторно се зборува за повикување на 400.000 „доброволци“ за борба против Украинците, па дури има и најави дека ќе се најде замена за платеничката група Вагнер – иако во Русија нема организација со слична големина и борбена готовност.
Во Бахмут и таа група очигледно не постигна многу, но крена премногу прашина поради критиките на военото раководство и стратегијата на Русија во овој воен конфликт.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.