Во вселената, разговорите на долги релации траат долго, а астрономите од Универзитетот Харвард тврдат дека нашите пораки до вонземјаните би можеле да патуваат дури 3.000 години.
Радио сигналите и сите електромагнетни бранови патуваат со брзина на светлината, но незамисливите растојанија што ја делат Земјата од потенцијално населените вонземјански светови значат дека дури и најоптимистичките ентузијасти се сомневаат дека вонземјаните би можеле да бидат мртви кога ќе стигнат нашите пораки.
Астрономите Абрахам Леб и Амир Сирај се осврнале на ова прашање и направиле пресметки врз основа на Коперниковиот принцип дека Земјата „не мирува“ во привилегирана или посебна физичка положба во вселената и не е стационарна.
Во науката, ова значи дека не треба да се претпоставува дека луѓето имаат фундаментално привилегирана позиција во вселената.
Може со сигурност да се претпостави дека вонземјаните ќе ги гледаат нашите радио сигнали како технолошки маркери и активно ќе ги слушаат.
Првиот радио пренос на Земјата се случил во 1901 година, кога италијанскиот пронаоѓач Гулиелмо Маркони го направил првиот трансатлантски пренос од Корнвол во Англија до Свети Џон во Њуфаундленд.
Оттогаш, луѓето испраќаат радио сигнали во вселената без да размислуваат за последиците.
Ова значи дека ако постои цивилизација на растојание од 100 светлосни години од Земјата со чувствителни радиотелескопи, постои можност таа веќе да нѐ слушнала и дека веќе сме „започнале разговор“ со интелигентни видови чиј одговор сѐ уште го чекаме.
Вонземјаните можеби ќе одлучат детално да ја истражат нашата планета пред да испратат одговор.