Од ден на ден расте впечатокот дека Унгарија стана „кукавичко јајце во западното гнездо“, пишува Marc Champion од Bloomberg.
Премиерот Виктор Орбан успешно ги уништи демократските институции, а сега тој е единствениот државен лидер што ја блокира европската помош за Украина и влезот на Шведска во НАТО.
За западните земји, идејата да се ослободат од Унгарија е секако примамлива.
Цената на толерирањето на маневрите на Орбан се повеќе расте.
Тој дозволи Европската унија да ги започне пристапните преговори со Украина во ноември со напуштање на просторијата, но ќе има повеќе можности да го забави влезот на Украина во ЕУ.
Го блокираше пакетот помош од 50 милијарди долари наменет за Украина.
Беше даден предлог пакетот да се подели на помали годишни донации, кои Орбан ќе ги одобрува една по една.
Трансакциско маневрирање
Во вторникот турскиот парламент го ратификуваше приемот на Шведска во НАТО, а Орбан на X објави дека испратил писмо до шведскиот премиер Улф Кристерсон во кое го поканува на преговори во Будимпешта.
Шведскиот премиер одговори дека нема за што да се преговара бидејќи прифаќањето на земјите во НАТО треба да биде прашање на колективна безбедност, а не можност за изнудување привилегии.
Опструкциите на Орбан се трансакциски, пишува Блумберг.
Секогаш постои можност за договор или за измислување начин за надминување на блокадата.
Орбан рече дека ќе се обиде да го убеди унгарскиот парламент да го потврди приемот на Шведска во НАТО.
Тоа е, се разбира, неискрена изјава, бидејќи парламентот стана институција која само става печат на што и да побара Орбан.
Ниту НАТО, ниту ЕУ немаат механизам да протераат земја-членка откако ќе биде прифатена. Зближувањето на Орбан со Москва и Пекинг е проблематично, но геостратешки е паметно да се има Унгарија во алијансата.
Историска траума
Една од причините за силата на националистичкиот популизам на Орбан е чувството на загуба што многу Унгарци сè уште го чувствуваат во врска со Договорот од Трианон од 1920 година, со кој дојде до колапс на Австро-Унгарија и ја принуди Унгарија да се демилитаризира.
Ова ја вкоренило недовербата во големите западни сили. По утврдувањето на новите граници, многу Унгарци останаа да живеат во Романија, Словачка, Србија и денешна Украина.
Некои од најважните говори на Орбан беа одржани во деловите на Романија што ги загуби во 1920 година.
Тој не започна инвазија или не побара враќање на териториите, како што направи Путин, но понуди заштита и државјанство за Унгарците кои живеат надвор од нивната матична земја.
Реториката на Орбан често ги загрижува соседите.
Во 1990 година дури се зборуваше за унгарски сепаратизам во Романија.
Добро е да се задржи Унгарија во ЕУ и НАТО за да се избегнат вакви конфликти, на сличен начин како што членството во НАТО ги помири Турција и Грција, пишува Блумберг.
Иронијата е што најдобар начин да се заштитат правата на Унгарците во странство е Орбан да ја поттикне европската интеграција и да им помогне на Србија и Украина да се приклучат на европското општество и пазар.
Наместо тоа, Орбан го спореди членството на Унгарија во ЕУ со советската окупација.
Подемот на десницата во Европа
Во Европа се појавуваат сè повеќе популисти слични на Орбан, како Роберт Фицо, новиот словачки премиер.
Антимигрантската партија победи на изборите во Холандија, а се очекува оваа година да има се повеќе претставници на екстремната десница во Европскиот парламент.
ЕУ и НАТО ќе мора да ги задржат своите вредности додека работат на прашањето за националната безбедност.
ЕУ и НАТО не треба да се плашат да ја казнат Унгарија доколку премине некои граници, пишува Блумберг.
Се разбира, ЕУ не може да ѝ го одземе гласот на земјата, но може да ги задржи милионите што Унгарија очекува да ги добие, додека не ја врати вистинската демократија.
Доколку Орбан ја поткопува безбедноста на НАТО во корист на Русија, тој треба да биде изолиран, пишува Блумберг.
Унгарскиот премиер ќе ги искористи слабостите, но тој е проблем со кој се живее, а не проблем што треба да се реши.