Некои групи со висок ризик, вклучувајќи здравствени работници и оние на возраст под 30 години, имале уште поголем ризик од развој на анксиозност или депресија поради пандемијата, според друга студија објавена во Журналот за психијатриско истражување.
Редовното вежбање – вклучувајќи пливање, трчање, јога, тренинг со тегови, па дури и таи-чи – останува една од најмоќните алатки што ги имаме за подобрување на расположението и целокупното ментално здравје.
Мета-анализа од 2016 година, која комбинирала податоци од 23 контролирани испитувања, покажа дека вежбата е споредлива и со антидепресиви и со психотерапија во третманот на депресија.
Иако дел од ова е резултат на производство на ендорфин, вежбите исто така резултираат во важни структурни промени во мозокот, особено во примитивната структура на мозокот наречена хипокампус.
Заедно со друга структура на мозокот наречена амигдала, хипокампусот е силно вклучен во формирањето на меморијата и регулацијата на емоциите.
Со текот на времето, редовните аеробни вежби – како што се трчање и пливање – го намалуваат воспалението и го промовираат растот на нервите во хипокампусот, со позитивни ефекти и врз расположението и помнењето, покажаа студиите.
Спротивно на тоа, атрофијата или намалувањето на хипокампусот е поврзана со развој на нарушувања на расположението, како што се депресија и биполарно растројство.
Како и со сите форми на аеробно вежбање, пливањето е одличен начин за зајакнување на мускулите и согорување на маснотиите. Но, пливањето доаѓа со една дополнителна корист: Луѓето при пливање трошат околу седум пати повеќе енергија за да поминат одредено растојание отколку кога трчаат.
„Тоа е затоа што луѓето не еволуирале како професионални пливачи“, рече Даниел Либерман, професор на Одделот за човечка еволутивна биологија на Универзитетот Харвард.
Најбрзите пливачи на луѓе можат да достигнат брзина од околу 4,5 милји на час – брзина со која повеќето луѓе одат од брзо одење до бавно трчање.
Иако овој аспект на пливање може да биде фрустрирачки за новите пливачи, кога станува збор за губење на тежината, тоа не може да биде лошо.
Постојат многу други аспекти на пливање што го прават уникатно корисна форма на вежбање. На пример, кога пливаме, ние сме целосно хоризонтални, што го зголемува враќањето на крвта од венскиот систем во срцето.
Овој препознатлив аспект на пливање, исто така, доаѓа со дополнителни придобивки од срцето.
На пример, максималниот ритам на срцето е околу 10-15 отчукувања побавно за време на пливање во споредба со трчањето, зголемувајќи го времето што срцето може да се релаксира и да се наполни со крв, позната како „дијастолна функција“.
Како резултат, отчукувањата на срцето – или количината на крв што срцето ја пумпа за време на секој ритам – се зголемува за 30-60 проценти за време на пливање, според една студија од 2013 година објавена во Меѓународниот весник за кардиологија.
Пливањето исто така се разликува од другите форми на аеробно вежбање затоа што се потпира на контролирано дишење.
Со текот на времето, ова може да доведе до зголемување на вкупниот капацитет на белите дробови и подобрување на целокупната функција на белите дробови.
