Со можноста за полнење гориво во воздух, времето на летот на бомбардерот Б-2 Спирит е практично ограничено само од физичката издржливост на неговите пилоти.
За време на 37-часовната мисија за напад врз нуклеарните постројки на Иран на 22 јуни, тоа човечко ограничување беше доведено до својата граница.
„Пилотите на Б-2 можат да легнат за да дремнат. Сепак, тие го прават тоа на ограничен простор зад седиштето на метална површина, што не е удобно“, изјави за РСЕ/РЛ портпарол на воздухопловната база Вајтман во Мисури, каде што се стационирани бомбардерите.
Дополнително, портпарол на воздухопловните сили вели дека „авионот генерира свој кислород – односно го црпи од атмосферата – што го прави авионот речиси без влага, што пак значи дека пилотите мора постојано да се хидрираат, а сепак да имаат проблеми како сува и испукана кожа“.
Б-2 беше развиен од САД за време на Студената војна како невидлив бомбардер способен да носи нуклеарно оружје, заобиколувајќи ги илјадниците радарски станици на Советскиот Сојуз и избегнувајќи ја импозантната флота на Советскиот Сојуз од илјадници авиони-пресретнувачи и ракети земја-воздух.
Дизајнот на крилото на Б-2, како и строго доверливата обвивка што апсорбира радар и другите напредни технологии, му даваат на бомбардерот со ширина од 52 метри радарски отпечаток еквивалентен на оној што го оставаат само големите бубачки.
Полета за прв пат во јули 1989 година
Генерал-потполковник Марк Е. Ведерингтон (Ветерингтон), заменик-командант на Глобалната команда за удар на воздухопловните сили на САД, за РСЕ/РЛ изјави дека еден од најстресните аспекти на мисијата на долг дострел, како што е нападот „Полноќен чекан“ врз Иран, е полнењето гориво од авион-цистерна, операција што на Б-2 му е потребна на секои шест часа.
„Полнењето гориво во воздух е апсолутно клучно, а ако е темно, облачно, турбулентно итн., може да бара поголема концентрација“, вели тој.
Пилотите опишаа дека биле облеани во пот на крајот од деликатната операција на полнење гориво, која бара околу 30 минути интензивна концентрација.
Пилотите немаат туш или пресоблекување.
Екипажите на бомбардери Б-2 носат појас, елек за спасување и елек за преживување преку нивните комбинезони за летање, што го прави пресоблекувањето премногу сложен процес во средината на борбена мисија.
Редуциран екипаж
Сепак, полнењето гориво на луѓе во бомбардер е многу полесно.
Б-2 е опремен со микробранова печка, а пилотите носат храна по свој избор.
„Работиме со пилотите за да предложиме што и кога да се јаде, но секој човек навистина носи што сака“, вели Ведерингтон, додавајќи дека „хидратацијата е клучна на толку долг лет“.
Б-2 бил конфигуриран да носи екипаж од до три лица, но го управуваат само двајца пилоти, од кои едниот е командант на мисијата.
Толку оскуден екипаж е потребен делумно за да се намалат трошоците.
Високо обучените луѓе се еден од најскапите аспекти на напредните системи за оружје, а Б-2 е цел на критики уште од самиот почеток поради неговата цена.
Секој Б-2 чини околу две милијарди долари, а произведени се 21 примерок.
Обука за спиење
Една од последиците од летањето со толку мал екипаж е тоа што пилотите имаат малку време за одмор.
Ветерингтон вели дека пилотите на Б-2 избрани за борбена мисија поминуваат неколку дена работејќи со „аеронаутички физиолог“ за да ги усогласат своите навики на спиење со распоредот на претстојната мисија.
Сепак, тој вели дека „колку и колку спијат варира од поединец до поединец“.
Не е познато кога е воведена обуката за спиење за пилотите на Б-2, но можеби тоа било по Косовската војна, кога американските пилоти пријавиле дека имале толку високо ниво на адреналин во услови на тензијата од борбата што се исцрпиле, но не можеле да спијат дури ни на долги летови.
Пилотите на Б-2 во претходните борбени мисии користеле амфетамински апчиња за да останат будни.
По повеќекратни дополнувања на гориво и повремен одмор на тајниот лет до Иран, најинтензивниот момент за пилотите би биле самите напади, вели Ведерингтон.
„Извршувањето на мисијата во целната област е веројатно најстресната работа во овој случај“, вели тој.
Со седум Б-2 кои исфрлија 14 масивни бомби-разбивачи на бункери на земја, кои претходно соборија американски беспилотни летала, „во операција каде што тие беа речиси независни во целната област, но синхронизирани за да постигнат резултати, станува тешка мисија“, додава Ведерингтон.