Можно е илјадници луѓе во завојуваните подрачја во западниот дел на Мјанмар да не знаат ништо за коронавирусот, бидејќи немале пристап до интернет цела година, пишува Си-Ен-Ен.
Имено, во јуни минатата година, владата на Мјанмар, предводена од државниот советник Аунг Сан Су Ки, го затвори интернетот во девет градови, поради загриженост дека се користел за разгорување на судирите меѓу војската и бунтовниците.
ЕТНИЧКО ЧИСТЕЊЕ ВО МЈАНМАР: Муслимански села срамнети со земја (ВИДЕО)
Околу 800.000 луѓе немаат пристап до интернет
Интернетот беше обновен во еден град овој мај, но осум други, дом на вкупно околу 800.000 луѓе, сè уште се во блокада на информации.
Хјуман рајтс воч и Амнести Интернешнл тврдат дека ова ги става луѓето во опасност. И не само затоа што не можат да добијат информации за потенцијални кршења на човековите права, туку и затоа што не знаат ништо за коронавирусот.
„Со конфликтот меѓу Мјанмар и војската Аракан во државата Ракин среде пандемија, клучно е граѓаните да добиваат информации за тоа како можат да останат безбедни“, рече Линда Лакдир, правен советник во „Human Right Watch“.
Досега се откриени 292 случаи на инфекција во Мјанмар
Според Министерството за здравство во Мјанмар од понеделник досега, во оваа земја се откриени 292 случаи на инфекција, починале шест лица, а вкупно се тестирани 64.532.
Повеќето случаи се пријавени во градовите Маунгдау и Бутиданг во северната држава Рахин, каде повеќе од 100.000 Рохини од исламската вера живеат во преполни кампови. Голем дел од нив избегаа од земјата по „операцијата за расчистување“, која му претходеше на востание во 2018 година.
Во државата Ракајн, многумина не знаат за пандемијата
Кога епидемијата започна да се шири на почетокот од оваа година, владата на Су Сви започна национална кампања за спречување на болеста преку промовирање на мерки како што е одржување на физичка дистанца. Но, Хотут Меј, член на горниот дом на парламентот од партијата Национална лига за демократија „Аракан“, во неделата изјави дека многу луѓе кои живеат во северната држава Ракајан и соседна Чин не добиле информации од службите за јавно здравсто што кружат на Фејсбук, кружни пораки и официјални веб-страници на владата.
„Кога ги прашувам луѓето во мојата изборна единица дали се свесни за ковид-19, морам да им објаснам за глобалната пандемија од самиот почеток. Морам да им објаснам што е одржување на физичката дистанца и како да се практикува хигиена на рацете“, рече таа.
Таа додаде дека не може многу да патува заради „ковид-19“ и дека не може да информира многу луѓе.
„Тие не се плашат од ковид-19 затоа што не знаат ништо за тоа. И во овој момент, тие се повеќе загрижени поради битките“, објасни таа.
Патем, конфликт меѓу армијата во Мјанмар позната како Татмадав и добровооружената армија Аракан избувна во 2018 година. Причината е што армијата Аракан сака поголема автономија за будистите Рахини кои го сочинуваат мнозинството во државата Ракајн.
Во периодот од јануари до мај загинаа повеќе од 150 луѓе
Како што ескалирал конфликтот, исклучувањето на пристапот до интернет довело до повеќе цивилни смртни случаи предизвикани од неможноста да се добие навремена информација во реално време, се вели во писмото објавено од коалицијата на политичари и разни рахински групи во неделата.
И покрај исклучувањето на интернетот, судирите продолжија. Помеѓу јануари и мај, 151 цивил загинаа, а 344 беа повредени, се вели во писмото упатено до Суи Киеџи.
„Слободата на говорот и пристапот до информации се основа на демократијата. Денес, пристапот до интернет е демократски стандард. Еднаквоста значи навремена информација од сферата на економијата, образованието, здравството и општеството“, се вели во писмото.
„Ова е конфликт во кој ниту една страна не може да победи на бојното поле“, рече независниот аналитичар Ричард Хорси, додавајќи дека Мјанмар мора да постигне политичко решение за оваа криза. Алтернативата е тековната воена состојба во која обете страни се обвинети за злосторства.
Кине Киав Мо, член на Националната партија на Рахините, тврди дека без пристап до интернет, овие злосторства остануваат недокументирани и непријавени.
„Двете страни ги кршат човековите права и без интернет, луѓето не можат да ги пријават овие работи пред новинарите и меѓународните невладини организации“, рече таа.
ХРВ: Во Мјанмар над 55 села на Рохинџите срамнети со земја
Во Мјанмар, воведени се строги казни за оние кои не ги почитуваат рестриктивните мерки
Како и во многу земји, во Мјанмар е воведен полициски час, поголеми собири се забранети и карантин е задолжителен за оние кои доаѓаат од странски земји.
Владата воведе казни за оние кои не ги следат правилата. Меѓу нив е и затворска казна за оние кои не се придржуваат кон карантинот, и тоа е пропишано за нив. Најмалку 500 лица, вклучително и деца, се осудени на затвор.
Одговорот на владата се чини дека помогна да се спречи ширењето на инфекцијата, но не е без критики.
Изборите се одржуваат во Мјанмар на крајот на годината
„Фрлањето илјадници луѓе во пренатрупани и нехигиенски затвори ја побива целта да се спречи ширењето на коронавирусот“, рече Фил Робертсон од Хјуман Рајтс Воч.
Затоа, пристапот на Суи Кии кон пандемијата може да му наштети на изборите што ќе се одржат кон крајот на оваа година.
Пратеникот Хотут Меј рече дека борбите во Ракајн и оневозможувањето на пристапот до интернет, исто така, може да доведат до намалување на гласачите кои ги поддржуваат Су Кии и нејзината партија Национална лига за демократија.
Но, од друга страна, одговорот на Суу Кии на коронавирусот воопшто не може да влијае на резултатите од изборите со оглед на тоа што голем број на луѓе кои немаат пристап до интернет не знаат ништо за тоа.
извор: Би-Би-Си / Фото: Википедија