Понекогаш може да се добие впечаток дека во светот денес има повеќе конфликти и проблеми отколку порано, но тоа не е така, вели професорката по економија на Универзитетот Сорбона, Клаудија Сеник, во интервју за „Монд“.
Кога падна Берлинскиот ѕид во 1989 година, многумина велеа дека тоа ќе биде „крајот на историјата“, односно, со крајот на Студената војна, активното соочување повеќе нема да биде „неопходно“.
Се сметаше дека развојот на политичките и економските слободи треба да создаде услови за мир меѓу земјите.
Меѓутоа, денес светот го напушта овој период на оптимизам.
Сега е јасно дека економската соработка не може да се меша во желбата за политичка моќ.
„Човечката природа е конфликтна, а светот без војна претпоставува постоење на наднационално тело кое би можело да им ја наметне својата јурисдикција на државите. ОН не можат да се справат со оваа улога“, нагласува Клаудија Сеник.
Сега има паралелни конфликти во Украина, на Кавказ, во зоната Сахел и на Блискиот Исток.
Од една страна, според нејзиното мислење, овие конфликти ја нагласуваат структурната нестабилност на човечкото општество, додека дури е вообичаено одредени групи да живеат само во динамика на конфликти и да не го ценат човечкиот живот.
Но, од друга страна, како што наведува, „секаде каде што западниот свет е на удар поради неговите вредности и хегемонија“, а тоа го објаснува со фактот што Западот ја губи својата релативна, материјална и симболична сила во лицето на новите сили.
Клаудија Сеник ја нарекува војната во Киев праведна, бидејќи Украина како независна држава е загрозена.
Но, таа потсетува дека во рамките на теоријата за праведна војна, мора да се исцрпат сите други средства пред да се прибегне кон воени дејствија, да се поштеди цивилното население што е можно повеќе и да се почитува принципот на пропорционалност меѓу целите и средствата.
„ЕУ се обидува да изгради еден вид Соединета Европа. Но, овој хоризонт е сè уште многу далеку. Чувството на „заеднички дом“ во моментов не е доволно за создавање на вистинска европска држава, особено што европските вредности се сериозно загрозени“, забележува Сеник.
Желбата на Владимир Путин повторно да создаде империја по моделот на Советскиот Сојуз е ирационална, иако „војната е често делумно мотивирана од економски мотиви, таа понекогаш служи и за мобилизирање на граѓаните, за одржување на власта или за зајакнување на чувството за национално единство, според реториката на опколената цитадела“.
Примерот на Украина покажува дека сајбер војната сега стана дел од конвенционалното војување.
„Информациите се клучот за разбирање на светот и почетната точка на секоја стратегија и затоа отсекогаш биле предмет на тајност и манипулации. Сепак, сајбер војната е само ново бојно поле бидејќи конфликтите не се создаваат од технологијата.
Мирот понекогаш доаѓа кога постои рамнотежа на силите или кога една држава станува доволно силна за да ги спречи воинствените желби на другите. Но, нема да има постојан мир во светот додека „лигата на нациите“ за која говореше Имануел Кант во 18 век не успее да донесе закони и да ги спроведува“, заклучува Клаудија Сеник во интервју за „Монд“.