Пишем ти ово писмо Милоше у име боема и знам да би се Тозовац поносио њиме.
Ед’н д’н, због апострофи у наш дијалект, ов’ј допис ќе се продаде за џак брашно, три ролне тоалет папир од камилицу и лилакови петуније у Сокаче. Значи, вредност – непроцењљива.
Забравија си друже да кажеш дека кумановци га ебале стотога мајмуна на гранку, па тек т’к се родиле. Онога истога што га еде кокосов ора сас дозу на радиоактивност. У Кратово, па ете, нема ни ораси за палачинке на сиромаси. Има апетисани по наши локали, али…ќе се усалив.
Ако е довољна маска и дистанца и мало друштво за столом, што ќе су ни мерке? Нели штитив довољно? Ако немамо паре да проверимо антитела за целу фамилију, треба ли попреко да се гледамо на некоју касу што куца три нуле за две ќесе следовање? Ако е Ковид предизвикан од вирус, зашто на заболени им падав леукоцити и лимфоцити? Нели вирусни инфекције ги качуев овија параметри? Ако су ни здрави деца кои се собирав около гимназију, а некој ги натера да се тестирав и испаднев позитивни на неверодостојни тестови, ќе ги третирамо и њима како болни, ќе ги лажирамо резултати и ќе уведемо бесмислени забране за работу на мали и средњи бизниси. Нели не е убаво да ги манипулирамо такој подмукло педерски?
Куманово ме потсеќа на ед’н друг социолошко-бихејвиористички трик, наравно амерички: имено, на интервју за работу, куде што било потребно да се попуни формулар, на пријавени кандидати им бија пуштан дим (чур) у собу. К’т биле сами у просторију, они одма пријавувале дека нешто гори и сакале да си идев без да дознаев дали ќе гу добиев работу. Ама, к’т сас њима улегнале „подметнати кандидати“, кои се правиле дека не га гледав дим и упорно си попунувале формулар, поединци гледале од њима и правиле се дека ништо не приметуев. Дури не се ни закашљувале.
ПРАВИЛО НА ВЕЌИНУ, на срам, слабост, полтронство и очај – доминирав, а ми почнасмо да живимо според тој правило.
Можете л’сно да замислите к’т дојде некој министер у болницу куде нас. Дали му некој каже: господине, сине, брате, не знаемо бе како да ги лечимо срчани болесници и пациенти сас рак, гастро прдежи, депресију, автоимуни болести, у случај да су позитивни одма ли да ги опнемо на боцу кислород и антибиотици или да ви ги пратимо на вас да ги умрете? А, у исто време сакамо да га одморимо персонал од наплив на асимптоматични кои су уплашени дека нема довољно тестови, вакцине, курови карике. Полуде ни народ од поделбу на – онија кои веруев дека карантин е само за Велигден и – онија кои веруев дека карантин нема да има за Рамазан. Да ни направите едну стратегију како да се бранимо од сопствени људи? Нарочито од тија рационалните.
Ако ми дозволите, направила би едну анализу, испресечену сас рекламе за „повеќање пениса и ПХ киселости вагине“, несензационално да прикажу низ што проваѓамо, кроз призму, не пизму, на различни возрасти:
Елем, едно кумановско прваче си мисли:
-ако е Бојан без симптоми, и он е потенцијална зараза и еве, пренаса га вирус на Бисеру зашто ву ш’пка без маску на треќи час.
Тинејџер сигурно конта:
-ако можев по ѕ’тчиња мои другари да ги шмекав овија сас уста како шатке, Баленсијаге, зашто па ја да седу дома и да изигравам јутјубера?
Студент, надобудан, будуќи менаџер за кризу:
-све док ми плаќав мои за свак испит и ми ги правив есеи на тему „проста и строга македонска песна“, ја не’ам гајле.
Незапослен:
-куде ли ми е картонче од биро? Што му га туру, и онакој не запослуев према њега.
Келнер:
-ало, бре, мислите ли ви на наши газде? Корона ли гу има само по кафане? (а, стои пред шалтер на кладилницу, задњи паре ги ставља на Ѕвезду, падајуќу).
Бизнисмен:
-продавам све и уложују у веледрогерију, нова ненормалност тражи лебац и јаку терапију.
Мајка:
-само да е жив и здрав, послужавници ќе летив док његови брзи прсти сурфав да одговорив кој бија Глигор Прличев. За двојку.
Пензионерка:
-од мене сте афифи, имате само пакет зејтин и евентуално шампон и гел два у едно, да чешате скалп што и онакој ви га дере кој стигне.
Дедо, 35 године корисник на Фонд:
-тури мори девојче маску, од тија како тебе ми стари страдамо.
Ви страдате декице од недостатак на карамелу и ракију, зашто гледате контактни емисије, односно подметнати кандидати у собу за наши радни места. Ви зимате кредити да се лечите у престижни клинике и да ни продавате поштеноќу на системски вредности. Ви сте веќина и мислите дека сте маса. Од масу се креира сало и едино добро су саларице. Не сте критична маса. Ви сте маса која веруе дека некоја српска партија ги донела вакцине у „нашу земју“. Хвалим те Боже. Како виц у воз „сви за Ниш“. Креирасмо ги сами Ќеле Куле од болни и с’га су ни само још нови затварања потребни да ги броимо главе и да ги окривуемо људи што немав за перца сас јајца од сабајле. Текнуе ли ви к’т требаше да се консултирамо по телефон сас доктори? Затој ни треба една нова дијагностика.
-Ало, докторе, не можу бе да се исеру неколко д’на, кажуј чаре?
-А, мувасмо ли ти ми на тебе до чело тампон да не си позитиван? А, чекај, гледаш ли ги седнице на градски Совет?
-Па, не.
-Препишују ти ги. Идев без рецепт некад и два пут у месец. Има да кењаш како бебе сас сардон у шупче.
-Значи не ми треба тест,а?
-Ма јок, ако се тестираш, позитиван ќе испаднеш свакако због г’жњо црево, па после ќе си негативан, лажно, па ќе имаш пост-ковид, ќе почнеш да размислуеш за вакцину, па ќе ризикуеш да си неподобан, па ќе отидеш у ку…маново, а тамо, нема више да те дочекуе бабино девојче сас погачу и вино, пензионира се и оно. Ќе те дочека звезда Гранда сас песме на Тозовца, сас празну чашу на нашем столу и јесен у пролет у мом сокаку. И ќе ти продавав станови по 800 евра квадрат како да си на Бродвеј, сас помаранџаст реставриран креденац док си негде с другом среќан био, а ја сам те чекала. Ој, Нино, Нино, Нино, биќеш моја сва. Лено, Магдалено, куд сам пош’о, куд сам крен’о.
Изгледа ми, у неповрат.
У кафану се бира саветничка листа. У кафану се рецитира Превер и слуша се Шербеџија. Не се добива запалење на плуќа, јер не се седи на цимент. Седи се у амбиент на искусни драматурзи, кои само треба да најдев градски сценаристи. Да ви ги ебу нови мерке преко маску и живео Фронт!
Пишуе: Ивана Аткинс