Турција влегува во период на длабока демографска и социјална тензија, а претседателот Реџеп Таип Ердоган драматично предупреди дека земјата е на работ на „катастрофа“ поради рекордно ниска стапка на наталитет.
Неговата изјава, дадена во политички наелектризиран момент, ги открива стравувањата на властите дека падот на стапката на наталитет може да ги промени темелите на турското општество, да го забави економскиот раст и да ги ослабне глобалните амбиции на Анкара.
Во исто време, Ердоган ја поврзува кризата со културните трендови што ги смета за закана за традиционалниот идентитет, правејќи ја демографијата ново бојно поле на идеолошката борба во Турција.
На Симпозиумот за семејство, култура и уметност во Анкара, Ердоган зборуваше за растечките притисоци врз семејството, тврдејќи дека институцијата семејство е нападната од глобалниот капитализам, културниот империјализам и дигиталната средина, за кои смета дека ги поткопуваат традиционалните вредности.
Тој особено нагласи дека Турција „нема да се повлече пред движења како ЛГБТ“ и дека државата ќе ги заштити родовите улоги и општествениот поредок, што ги дефинираше како „темел на турскиот идентитет“.
Но, централната порака на неговиот говор беше за демографскиот пад.
Според официјалните податоци, за четвртина век Турција паднала од 2,38 деца по жена (2001) на 1,48 во 2025 година, што е далеку под нивото потребно за обновување на населението.
Ова е побрз пад отколку во многу европски земји и сега е понизок од плодноста во Франција, Велика Британија или САД.
Ердоган предупреди дека земјата „моментално се соочува со катастрофа“ и дека „никој што се грижи за судбината на нацијата не може да остане рамнодушен“.
Неговата порака има и политичка димензија: падот на стапката на наталитет во Турција е особено изразен во урбаните, економски поразвиените и секуларните области, додека е повисок во поконзервативните делови од земјата.
Така, демографската криза станува и прашање на политичка рамнотежа, при што Ердоган се обидува да го мобилизира традиционалниот електорат, но и да ја оправда пошироката културна агенда на неговата влада.
Без оглед на политичката реторика, демографските индикатори на Турција јасно сигнализираат период на длабоки промени што би можеле да ја преобликуваат структурата на општеството, економијата и долгорочните стратешки цели на земјата.