Руската историска параноја постои долго време. Тој е длабоко вкоренет во историјата на инвазиите, од онаа на Полско-литванскиот Комонвелт во 1600-тите, Шведска во 1700-тите и Наполеон во 1800-тите до Германија во 20 век, пишува аналитичарот Грег Р. Лоусон за National Interest.
Тие настани ја обликуваа одбранбената положба на Русија и ги комплицираа обидите на Западот да ги предвиди одговорите на воените ескалации.
Западот, честопати проектирајќи ги своите перспективи на Русија, не успева целосно да ги сфати овие историски и културни разлики, што доведува до опасна игра на претпоставки.
Тоа е особено точно сега кога ќе земете во предвид дека, токму сега, Русија може да испрати апокалипса до Соединетите Американски Држави која функционално би можела да го заврши своето постоење за помалку од триесет минути, пишува Лосон.
Иако денешната загриженост за нуклеарната ескалација во контекст на руско-украинската војна се фокусира на реториката на рускиот претседател Владимир Путин за нуклеарното оружје и неодамнешната ревизија на нуклеарната доктрина на Москва, вистинската опасност лежи на друго место.
Кога станува збор за намерна политика, факторот на одвраќање најверојатно ќе остане.
Ова одрекување не се однесува на недоразбирања или несреќи поврзани со недоразбирања.
Несреќите обично се случуваат во маглата на модерните кризи.
Додека носителите на одлуки се справуваат со огромни количини на информации, ризикот од катастрофални погрешни толкувања е голем.
Технолошките неуспеси, особено во релативно застарените руски нуклеарни системи за рано предупредување, го засилуваат овој ризик.
Неодамнешен пример е нападот со украинско беспилотно летало врз рускиот систем за рано предупредување во мај 2024 година, во кој украинскиот дрон помина повеќе од 1.800 километри за да ја нападне радарската станица Арамвир.
Ваквите инциденти може ненамерно да ги зголемат тензиите до максимум, обезбедувајќи погрешни информации.
Иако е малку веројатен, потенцијалот за нуклеарен одговор од Русија не може целосно да се отфрли.
Историјата ни покажа колку светот се приближи до нуклеарна катастрофа поради недоразбирања и технички грешки.
Кога индивидуалните одлуки и среќата спречуваат катастрофа
На пример, написот за National Interest ја цитира приказната за Василиј Аркипов во 1962 година.
За време на кубанската ракетна криза, Аркипов беше на советска подморница Б-59, која беше овластена да лансира нуклеарно торпедо доколку биде нападната.
Во моментот на огромен притисок, Аркипов го убедил капетанот да ја одложи одлуката, избегнувајќи потенцијална нуклеарна војна.
Неговото мирно и разумно расудување во хаосот го спаси светот од катастрофа.
Покрај тоа, во 1979 година, лажна тревога во Командата за воздушна одбрана на Северна Америка (НОРАД) за малку ќе доведеше до американски нуклеарен напад врз Советскиот Сојуз.
Едноставна грешка, видео за обука погрешно вметната во компјутерот, за малку ќе предизвикаше катастрофа.
Грешката беше откриена на време, избегнувајќи катастрофа и служејќи како остар потсетник за тоа колку блиску до работ можеме да се приближиме.
Минатата недела се одбележаа 41 година откако Станислав Петров, советски офицер се соочи со слична ситуација и веројатно го спаси светот.
Системот за рано предупредување што го следел лажно укажувал на лансирање на американски ракети.
Петров, повеќе верувајќи во своите инстинкти отколку протоколарните, го идентификуваше алармот како лажен и решил да не го пријави како напад, тоа било негова одлука.
Сепак, кршејќи го советскиот протокол, тој избегнал напад од одмазда и потенцијален нуклеарен конфликт.
Дополнително, тука е и инцидентот со норвешката ракета во 1995 година, кога Русија мислеше дека е нуклеарен напад од мирно лансирање на ракета за научни цели над Норвешка.
И покрај првичните аларми, руското раководство реши да не одговори благодарение на довербата меѓу претседателот Елцин и Клинтон, доверба која очигледно ја нема во денешната геополитичка клима.
Овие инциденти ги истакнуваат опасностите од нуклеарното одвраќање, каде што индивидуалните одлуки и чистата среќа избегнаа катастрофа.
Легендата за Прометеј, кој им пркоси на боговите за да им донесе оган на луѓето, служи како соодветна метафора за опасниот дар на нуклеарната технологија – потенцијално корисен, но полн со опасност.
Како што подарокот на Прометеј имаше несакани последици, така и моќта на нуклеарното оружје, кое сè уште виси над нас како Дамоклов меч, што еднаш го спомна претседателот Кенеди, нè потсетува Лосон.
Време е за договор
Хенри Кисинџер долго време го нагласуваше заедничкиот интерес за избегнување на „незамислива“ нуклеарна војна.
Неговата работа за нуклеарното оружје ја истакна важноста на меѓусебното разбирање на ризиците за да се спречи ескалација.
Увидите на Кисинџер остануваат релевантни, потсетувајќи нè внимателно да управуваме со атомските арсенали за да избегнеме случајна или неовластена употреба.
Како што продолжува конфликтот во Украина, потенцијалот за недоразбирање или техничка грешка ја нагласува итната потреба од дипломатски решенија.
Влогот е голем, а опасноста од недоразбирање се протега на површина далеку поголема од Украина.
За жал, ваквиот исцрпен разговор не се одржува доволно често во јавноста, а треба да биде.
Многу Американци веројатно целосно не се свесни за заканата од уништување што им виси над главите секоја минута од секој ден, како и за тоа колку нивната влада се коцка кога станува збор за Русија.
Веројатно треба да ја прочитате неодамнешната книга на Ени Јакобсен, Нуклеарна војна: Сценарио.
Иако претставува донекаде неверојатно спој на настани, тоа не е фантазија.
Нуклеарен конфликт е многу можен, а неговите резултати би биле апокалиптични.
Згора на тоа, уште поверојатно е да се манифестира во маглата на војната во Украина, особено кога Украина почнува да се заканува дека ќе користи балистичка ракета по сопствен дизајн.
Време е да се договориме. Кандидатот за потпретседател Џеј-Ди Венс неодамна ги претстави елементите на реалното сценарио доколку тој и поранешниот претседател Трамп победат во ноември, пишува Лосон.
Иако исходот веројатно нема да ги задоволи моралните прочистувачи, ризиците од катастрофа ќе растат само колку подолго се одолговлекува конфликтот.
Ако се појават облаци од чад во форма на печурки, нема да биде важно кои се моралните аргументи за војната во Украина.
Како што рекол Џ. Роберт Опенхајмер: „Можете да не споредите со две скорпии во шише, секоја способна да ја убие другата, но само ако е подготвена да го жртвува својот живот за да го стори тоа нуклеарно одвраќање и императив да се спречи ескалација, дури и по цена на морална чистота.“