Киргистан е една од земјите што прими најмногу Руси кои не сакаат да се борат во Украина од почетокот на мобилизацијата што ја најави Владимир Путин.
Таа е една од најинтересните земји во Централна Азија – позната е по тоа што е единствената демократска земја во тој дел од светот.
Но, во последните години од неа произлегоа и бројни негативни вести: конфликти со соседите, лошиот однос кон жените, сиромаштијата, па дури и падот на често споменатата демократија.
Иако киргистанската влада не е сигурна колку точно Руси пристигнале во земјата од почетокот на мобилизацијата, се верува дека бројката е многу висока.
Сите хотели и хостели во главниот град Бишкек се преполни, а Русите се среќни што ја напуштија можноста за војна.
– Секој ден гледам во ведрото небо и благодарам што сум тука – рекол Денис за Њујорк Тајмс (НИТ), како што го нарекува весникот за да не го открие неговиот идентитет.
Киргистан некогаш беше дел од СССР и економските и политичките врски со Москва остануваат силни.
Секој десетти граѓанин на Киргистан денес работи во Русија, а економијата на земјата зависи од дознаките што гастарбајтерите им ги испраќаат на своите семејства.
Меѓутоа, претседателот на државата Садир Жапаров за НИТ признал дека е задоволен што овојпат е спротивно и што многу Руси доаѓаат во неговата земја.
– Ова е нов феномен за нас. Повеќе од милион Киргистанци работат во Русија, а граѓаните на таа земја исто така можат слободно да дојдат тука да работат. Тие не треба да се плашат од екстрадиција. Не гледаме никаква штета, туку гледаме многу придобивки – рече Жапаров. П
олитичката сцена во земјата е генерално пријателска кон Русија, како и нејзините граѓани, пренесува Вечерњи лист.
Киргистан не е единствената земја во која бегаат Русите кои се противат на војната.
Некои се преселуваат во Казахстан, други во Грузија или Ерменија, други во посиромашните „Стан“, земји од Централна Азија.
Независните руски медиуми јавуваат дека 260.000 луѓе ја напуштиле Русија во првите четири дена по прогласувањето на мобилизација.
Во средината на септември Киргистан се најде во светските медиуми кога на границата со Таџикистан избувна конфликт во кој загинаа повеќе од сто луѓе.
Двете земји се формални воени сојузници, но борбата за ресурси во плодната долина Фергана често ги води локалните цивили до судири кои понекогаш ескалираат во вооружени конфликти, во кои потоа се вклучуваат армиите.
Бишкек и независните аналитичари ја обвинија диктаторската влада на Таџикистан дека е виновна за судирите, што таа го негира.
Киргистан евакуираше повеќе од 130.000 луѓе од границата за да избегне дополнителни судири, но тие редовно избувнуваат поради комплицираните и недефинирани граници.
Киргистан е единствената делумно слободна земја во регионот, според критериумите на меѓународно релевантната организација Фридом Хаус, додека сите останати во таа класификација не се слободни.
Демократијата и релативно слободните избори опстојуваат во земјата, а досега граѓаните ја урнаа власта на улица во дури три револуции, во 2005, 2010 и 2020 година.
Последен пат, по наводни нефер избори, демонстрантите ги окупираа владините згради, а од затвор го извлекоа политичарот Садир Жапаров, кој во речиси филмска низа на настани набрзо беше прогласен за претседател.
Потоа победи на изборите и денес е на чело на државата. Сепак, референдумот го промени Уставот и ги зголеми неговите овластувања, што беше критикувано од многу аналитичари и од Фридом Хаус.
Освен што Киргистан традиционално се поврзува со номадски начин на живот и специјални шатори, јурти, кои се наоѓаат дури и на државното знаме, локалното општество е можеби најдобро познато по една многу проблематична традиција – киднапирањето невести.
Во Киргистан е многу вообичаено мажот буквално да киднапира девојка во која се заљубува за да ја присили да му биде жена.
Меѓународните организации проценуваат дека речиси секој четврти брак во земјата се одвива на овој начин, а општеството ги принудува киднапираните невести да се омажат за мажи, поради што многу од нив со солзи се согласуваат под притисок.
Некои Киргистанци традиционално ги бранат обичаите, а владата ја забрани оваа постапка дури во 2013 година, а сега, во принцип, мажите кои киднапираат девојчиња се соочуваат со седум години затвор.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.