Израел започна невидени напади врз позициите на Хезболах, кои според некои набљудувачи ја предизвикаа најдлабоката криза на либанската воено-политичка групација во последните четири децении.
Прво, комуникациските уреди на Хезболах – пејџери и воки-токи – почнаа да експлодираат низ целата земја, при што загинаа десетици, а стотици беа повредени.
Потоа следеа израелски воздушни напади врз цели на Хезболах и убиства на високи команданти.
Хезболах го претрпува својот најголем удар од војната со Израел во 2006 година, а либанските цивили ја плаќаат цената.
Хезболах е најголемата екстремистичка група во таканаречената „Оска на отпорот“, коалиција на регионални вооружени организации непријателски настроени кон Израел.
Хезболах често се нарекува „најмоќната недржавна армија во светот“, а од своето основање ја ужива целосната и непоколеблива поддршка од Иран.
Многумина очекуваа дека моќните израелски напади, кои сериозно ја поткопаа структурата на Хезболах, ќе предизвикаат порешителен одговор од Иран.
Но, таква реакција се уште нема.
И покрај долгогодишните тврдења на Иран дека Хезболах е неговата „црвена линија“ и фактот дека лидерот на Хезболах Хасан Насрала неодамна изјави дека Израел ги „преминал сите црвени линии“, Иран не покажа знаци на воздржан или агресивен одговор.
Дури и вообичаено огнената реторика на Иранците за одмазда против Израел, овојпат звучи значително воздржано.
Што велат иранските власти?
Идејата за позицијата на Иран може да се добие од неодамнешните коментари на претседателот на земјата, Масуд Пезешкијан, кој присуствуваше на Генералното собрание на ОН во Њујорк.
Според аудио снимката од состанокот со американските новинари, Пезешкијан ја дал невообичаената изјава, сугерирајќи дека Иран би можел да размисли да се воздржи од употреба на воена сила доколку Израел го стори истото.
Ова е во целосна спротивност со ставот на Иран пред помалку од два месеци, кога Техеран рече дека жестоко ќе му одговори на Израел за убиството на лидерот на Хамас Исмаил Ханије на иранска територија.
Потегот на помирувачки тон во Њујорк беше толку впечатлив што иранскиот министер за надворешни работи Абас Арагчи брзо ги негираше извештаите дека Иран е подготвен да ги деескалира односите со Израел.
Поранешниот министер за надворешни работи и актуелен потпретседател на Иран, Мохамед Џавад Зариф, го поддржа Пезешкијан на социјалните мрежи, истакнувајќи дека претседателот фундаментално ги осудил „израелските злосторства“ притоа прикажувајќи го Иран како шампион на мирот и поддржувач на нуклеарното разоружување во регионот.
Зариф го обвини Израел дека промовира „опасен и лажен наратив“ за намерите на Иран, што имплицира дека Иран, спротивно на израелските тврдења, не бара војна.
Во разговор со американските новинари, Пезешкијан јасно кажа: „Ние не сакаме војна“, обвинувајќи го Израел дека поставува замки за да го вовлече Иран во конфликт во кој, според него, нема да има победници.
Изненадени?
Ајатолахот Али Хамнеи, врховниот лидер на Иран, кој традиционално има најтврдокорни ставови за Израел и САД, само накратко го спомна Либан во неговото последно јавно обраќање три дена по експлозиите на комуникацискиот уред на Хезболах.
Тој ги повика исламските земји да се обединат во спротивставувањето на Израел и да ги прекинат економските и политичките врски со него.
Овој тренд се рефлектира и во провладините ирански медиуми, кои традиционално повикуваат на одмазда против Израел.
Некои тврдокорни гласови и извори сега се повеќе фокусирани на идеи како што е исламското единство во лицето на Израел, иако овие повици не ги даваат посакуваните резултати со години.
И додека во голем дел од иранските медиуми сè уште доминираат агресивни наслови и застрашувачки слики од проектили, одмаздничкиот тон избледе, особено по неуспешните ракетни напади на Иран врз Израел и атентатот на лидерот на политичкото крило на Хамас, Исмаил Ханије во Техеран.
На пример, ултраконзервативниот весник Кајхан неодамна објави едиторијал со антиизраелски наслов „Одбројувањето започна!“.
Сепак, во текстот се забележува „супериорноста на Израел во технологијата и разузнавањето“, која ја припишува на поддршката од Западот, додека се вели дека Хезболах го поддржуваат само Иран, Палестина, Јемен и одредени групи во Ирак.
Тонот на Кајхан може да укаже на тоа дека сложените израелски операции како што е експлозијата на комуникациските уреди на Хезболах, кои беа увертира за брзите и разорни воздушни напади на Израел, не само што го фатија Хезболах неподготвен, туку можеби му дадоа на иранското раководство пауза за размислување.
Овие размислувања би можеле да се толкуваат како пресврт на ставот за ветената одмазда.
Но, некои сугерираат дека тоа би можело да сигнализира и пресметана пауза бидејќи Иран планира ненадеен одмазднички напад.
И иако ваквиот развој на ситуацијата во моментов изгледа малку веројатен, не смее да се заборави дека Блискиот Исток одамна е регион во кој се случуваат непредвидливи настани.