Луѓето кои најдобро знаат како работи нешто, честопати бегаат од тоа. Технолошките експерти знаат како телефоните навистина работат и многу од нив не сакаат нивните деца да бидат дури и близу до тие уреди.
Неподготвеноста да се крчка во Силициумската долина прерасна во консензус: приказната за придобивките од екраните како едукативни алатки е претерана, а ризикот од зависност и развојни пречки е висок. Сега се води дебата за тоа колку време е потребно да се поминува со телефонот.
„Да не се користи мобилен телефон е многу полесно отколку да поминеш малку време пред екранот“, вели Кристин Стехер, поранешен истражувач на социјалните мрежи, оженет со инженер од Фејсбук.
„Ако им го дадам на децата некое време, тие само сакаат повеќе“.
37-годишната Стехер и нејзиниот сопруг Рушаб Доши ги истражиле предностите и лошите страни на поминувањето време пред екранот и дошле до едноставен заклучок: тие не сакаат такво нешто во нивниот дом.
Нивните пет и тригодишни ќерки немаат „буџет“, време кое можат да го поминат пред екранот. Единствениот пат кога тоа им е дозволено е кога патуваат со автомобил или авион подолго време.
Неодамна, Стехер малку го омекна нивниот пристап. Секој петок, семејството гледа филм.
Атена Чаварија, која работела како извршен асистент на Фејсбук и сега е во филантропскиот оддел на Марк Цукерберг – „Иницијатива Чан-Цукерберг“, вели:
„Убедена сум дека ѓаволот се крие во телефоните и ги уништува нашите деца“.
Чаварија им дозволила на своите деца да имаат мобилни телефони само кога започнале во средно училиште, па дури и сега таа забранува нивно користење во автомобили и строго го ограничува времето на употреба во куќата.
„Другите родители ме прашуваат дали сум загрижена што не знам каде се моите деца кога не можам да ги најдам“, вели Чаварија. „Им велам дека не мора да знам каде се наоѓаат моите деца секоја секунда“.
За долгогодишните лидери на технолошката индустрија, фактот што тие сега гледаат како уредите на кои работеле влијаат на нивните деца се чини како пресметка со нивниот живот и работа. Меѓу нив е Крис Андерсон, поранешен уредник на порталот Wired, сега извршен директор на компанија што се занимава со роботика и беспилотни летала.
„На скалата помеѓу кокаинот и бонбоните, тие се поблиску до кокаинот“, рече тој за мобилните телефони, ајпади и таблети. Техничарите кои работеле на овие производи и писателите кои ја следеле технолошката револуција биле наивни, вели тој.
„Мислевме дека можеме да го контролираме. И ова е надвор од нашата моќ на контрола. Тие удираат директно во центрите за задоволство на мозокот во развој. Ние како родители не можеме да го сфатиме тоа”.
Тој има пет деца и 12 правила кои вклучуваат: без телефон до летото пред средно училиште, без таблети, ајпади, лаптопи во спалните соби, без социјални мрежи до 13-та година од животот. Лошо однесување? Казната е 24 часа без пристап до интернет.
„Не знаев што им правиме на нивниот мозок се додека не ги видов симптомите и последиците“, рече Андерсон.
Извршниот директор на „Епл“, Тим Кук, претходно оваа година изјави дека нема да дозволи неговиот внук да ги користи социјалните мрежи.
Бил Гејтс им дозволил на своите деца да користат мобилни телефони само кога биле тинејџери. Стив Џобс не им дозволил на своите деца да им приоѓаат на iPad-ите.
Оние кои им дозволиле на своите деца пристап до екраните, сега мораат да излезат од зависноста, објаснувајќи им како работи технологијата.
Џон Лили, поранешен директор на „Мозила“, вели дека се обидува да му објасни на својот 13-годишен син дека е изманипулиран од оние што ја граделе технологијата.
„Му велам дека некој го напишал кодот затоа што се чувствува како што се чувствува“, вели Лили.
Други родители од Силициумската долина велат дека постои начин да се направи времето поминато пред екран на мобилен или таблет помалку токсично.
Рене Диреста, истражувач во Центарот за човечка технологија, не дозволува пасивно поминување време со мобилен телефон, но дозволува кратки, стимулативни игри. А има и такви кои не се согласуваат со дијагнозата дека мобилните уреди се опасни.
Џејсон Тоф (31), кој ја водеше видео платформата Вин и сега работи за Гугл, му дозволува на своето тригодишно дете да игра на iPad за кој смета дека не е ништо подобро и полошо од книгата.
„Напротив. И мислам дека зборувам во име на многу родители кои се плашат да го кажат истото од страв да не бидат осудени”, рече Тоф.
Тој вели дека како дете пораснал со телевизија.
„Мислам дека се покажав доста добро!“