Во напуштен град си купил аеродром и изградил свој дом (ВИДЕО)

Сподели со своите пријатели

Иво Здарски започнал да се дистанцира социјално дури и пред пандемијата на коронавирусот.

Loading...

Тој живеел во напуштениот град Луцин, Јута, од 2007 година, каде што купил аеродром за да може да работи на разни проекти. Иво таму ја пронашол среќата, а деновите ги поминува на пешачење, риболов и летање низ земјата.

Како што изјави Иво за „Инсајдер“, во 1984 година тој избегал од КГБ во комунистичка Чехословачка градејќи змеј и летајќи ноќта кон Австрија, каде што добил политички азил.

Тој дури и не му кажал на семејството за неговиот план за бегство. Тој вели дека се сеќава на австриските чувари кои го примиле внатре, сеќавајќи се дека му давале кафе и крофни и го оставиле да спие во незаклучена затворска ќелија пред да го преселат низ земјата за да не го најде КГБ.

 

 

Во 80-тите години на минатиот век, Чехословачка, денес државите Словачка и Чешка, беше под комунистичко владеење. Британика во тоа време ја опишал Чехословачка како „една од попросперитетните, но исто така и една од порепресивните земји во Источна Европа“.

Loading...

Иво не сакал таков живот. Тој сакал слобода да гради авиони, сакаше да започне сопствен бизнис и да прави што сака и како сака.

По само шест недели поминати како политички бегалец во Австрија, тој бил испратен во Лонг Бич, Калифорнија, каде што во 1986 година основал компанија за производство на пропелери.

 

 

Кога му биле поставени прашања за неговата работа, тој рекол дека летал со многу силен змеј, но не можел да најде добар пропелер, па решил сам да го направи тоа.

– На луѓето им се допадна, па затоа и го продадов. Од тоа добив пари да направам два пропелери. Тогаш ги продадов тие два, па имав пари да направам три… – рече Иво.

Во 2007 година, Здарски ја заменил Калифорнија со Луцин, град на духови во Јута, опишувајќи го како ново бегство. Таа година, тој го купил напуштениот аеродром во Луцин, кој бил основан како железничка заедница во 1860-тите, кога бил изградена првата прекуконтинентална железница, според Атлас Обскура.

Loading...

 

 

Градот бил напуштен во 1936 година, а со областа сега управува Одделот за ресурси на диви животни во Јута.

Локалните медиуми објавија дека Иво потрошил 99.000 долари за да купи 400 хектари земја таму.

Кога го купил аеродромот, сè што имал било напуштена писта. Изградил челичен хангар и веднаш потоа се вселил. Неговиот хангар е отворен простор без sидови и прозорци, но тоа е неговата работилница, гаража и дом, сè во едно, и тој го нарекол Меѓународен аеродром Луцин.

Тој вели дека отсекогаш го привлекувале напуштени места и го мачеле „голем број жители“ и сообраќајот на автопатите во Лонг Бич. Но, му требал и простор за работа на разни проекти.

 

Loading...

 

Иако живее сам среде никаде, тој вели дека не е сам

Луцин го опишува како „град на духови“, но вели дека сè уште гледа многу други луѓе. Иво вели дека има девојка во Огден, која е оддалечена 262 километри од него, но редовно ја посетува, како и пријатели кои понекогаш знаат да го посетат.

Сепак, тој додава дека Федералната администрација за авијација, која го изнајмува навигацискиот сигнал од неа, редовно испраќа вработени да го проверат.

Тој вели дека често гледа луѓе од телефонската компанија и дека секогаш има некои истражувачи во близина.

Loading...

 

 

Кога ќе му здодее, тој само лета некаде

Покрај тоа, тој редовно лета низ целата земја за да истражува сè, од пустината во Ново Мексико и пештерите со лавови во Ајдахо до Бадлендс од Јужна Дакота. Исто така лета 45 минути до Огден околу еднаш месечно за да се набави со намирници.

Loading...

Деновите ги поминува во својата работилница, преокупиран со разни проекти. Неодамна сам си направил пушка со која одел на риболов во Микронезија. Тој исто така обожава пешачење и истражување на сопствениот двор, лов и риболов и вели дека има многу тони убави места околу него.

Иво ја пронашол во „градот-дух“ слободата за која сонуваат многу луѓе. Тој може да прави што сака кога сака, и може да лета каде сака.

– Уживам тука. Ако не уживав во тоа, немаше ни да бидам тука – рече тој.

 

Loading...

Leave a Reply