Ладен и остар ветер дува низ степата во Доњецк. Термометарот покажува минус 17 степени. Фронтот каде се водат битките за Бахмут и Соледар е на само неколку километри.
На средината од теренот, под ведро небо, тренираат војниците на една украинска оклопна бригада. Пред неколку дена беше повлечена од борбите за Бахмут за војниците малку да се одморат. А за да стигнете до нив, треба да пешачите неколку километри низ полињата.
„Дали ви е тешко да одите во панцир? Дали ви се уште замрзнати рацете и нозете?”. Така не прашува Ихор, офицер во оклопната бригада додека се упатуваме кон кампот на единицата, пишуваат новинарите на Дојче веле.
„Замислете како им е на момчињата кога сега лежат во замрзнати ровови. Таму не смеат да палат оган за да не им се открие позицијата“.
Војниците доброволно го примија и разговараат со репортер на ДВ. Не секој сака да го каже своето име или да биде фотографиран.
Некои од нив имаат роднини на окупираните територии, а некои велат дека нивното семејство не ни знае дека се на фронтот.
„Зарем никој во Русија не гледа на загубите во Бахмут?
Според еден офицер на бригадата, односот на силите во областа е приближно десет руски наспроти еден украински војник.
На тоа место украинските војници првенствено се борат против припадниците на руската приватна армија Вагнер, која регрутира и борци од руските затвори.
Кај Бахмут и Соледар, позициите на двете страни беа многу блиски, вели Олех, еден од командантите. Војниците често се борат рака до рака.
„Можеме дури и да ги слушнеме командите на непријателските офицери“, вели Олех.
Четириесетгодишниот Ихор е видно уморен. Како и сите други овде.
„Украинската армија се бори на работ на својата сила. Ихор вели дека дење и ноќе се под непријателски оган и дека руската пешадија постојано напаѓа.
Еден офицер, кој исто така се идентификува како Ихор, вели дека мали руски групи од десет до 15 војници се приближуваат кон украинските позиции „во бранови“ – директно во опсегот на оган од украинските ровови.
„Ние пукаме, тие умираат – има купишта трупови на полето. Потоа доаѓа друга група. Таа не им помага ни на ранетите, едноставно оди понатаму, кон нас“.
„И ние губиме луѓе, но не разбирам: така што тие имаат толку огромни загуби. Зарем никој кај нив не мари на тоа“, се прашува Ихор.
Неговиот пријател Дмитро вели дека „сето ова тешко се поднесува“. Но, тој истакнува:
„Немаме друг избор. Сакам и морам да ја бранам мојата земја, моето семејство, за да имаме иднина“.
„Тенкови од советското наследство“
За да ја продолжат својата контраофанзива и да ги ослободат другите области, на украинските војници им треба повеќе опрема и оружје, пред се несоветско производство, велат командантите на оклопните бригади.
Нивните инженери нѐ водат до неколку советски тенкови Т-72 кои треба да ги поправат на средината на теренот по борбите. Алати и агрегати лежат на земја.
Еден камион со кран го крева моторот на резервоарот. Инженерот Андриј вели дека моторот наеднаш престанал да работи среде борба, но „како по некое чудо, механичар го рестартирал и екипажот успеал да се спаси“.
„Ја гледате оваа дупка во моторот? Тој е завршен“, вели Андриј.
Механичарите поставуваат нов мотор. Но, моторот е само условно „нов“. Сите резервни делови за Т-72 се произведуваат во Русија, а Украина одамна ги нема купено.
„Сѐ уште имаме резервни делови во магацинот, но некои работи недостасуваат. Потоа ги вадиме од оштетените или заробените руски тенкови“, вели Андриј.
Според него, украинската армија треба да се ослободи од „тенковите од советското наследство“ и генерално да ја комплетира советската воена опрема.
– Не може ни да се споредува со современи уреди и затоа тешко може да ги заштити војниците, истакнува Андриј.
Неговиот заменик-командант Константин го потврдува тоа и додава дека за да добие поголема предност на фронтот, армијата има потреба од западно оружје и опрема.
– Руската армија може да се победи само со модерна технологија, нагласува Константин.
„Русите се плашат од Леопард“
Командантите за новинарот на ДВ велат дека нивните војници многу би сакале што поскоро да добијат нови оклопни возила и тенкови, бидејќи сакаат „што поскоро да го завршат ослободувањето на украинската територија“.
Зборуваат и за можностите на германскиот тенк Леопард кој треба да пристигне, но и за германските Мардерс и американските Бредли.
„Леопардот е она што ни треба сега. Високо прецизни уреди за таргетирање и ноќно гледање за сите временски услови. Но, пред сè, Русите се плашат од леопардот“, смета Константин.
Во меѓувреме, механичарот Серхиј под ведро небо го заварува системот за ладење на моторот стар 50 години.
Серхи е во украинската армија од 2014 година, рацете му се полни со гребнатинки и рани.
„На украинската армија ѝ треба западна опрема, по можност со резервни делови и логистика за поправка“, вели тој.
Тој е убеден дека ќе може да го поправи и западното оружје: „Нема големи разлики со моторот“.
Серхиј и неговите другари немаат многу време за поправка на оклопни возила и камиони. Борбите околу Бахмут стануваат се пожестоки.
Инженерите немаат време ни да спијат, велат дека мора постојано да бидат во готовност. Офицерот Ихор не гледа други опции:
„Оваа војна е ужасна, но мора да победиме за да продолжиме да живееме во слобода“.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.