На околу 300 километри источно од Мумбаи, во зафрленото индиско село Шани Шингнапур, криминалот е толку непознат концепт што селаните престанале да ги чуваат своите куќи, имоти и скапоцености.
Веќе никој не ги заклучува автомобилите и мотоциклите, продавачите оставаат готовина во отворени фиоки, а домаќинките својот накит го чуваат во незаклучени кутии, внатре во куќите кои воопшто немаат врати, туку само дрвена рамка за нив, зад која стои завеса.
Жителите на ова село се однесуваат така бидејќи имаат безгранична вера во небесниот заштитник, Господ Шани, за кого веруваат дека ги штити од крадци.
Верувањето дека секој што ќе украде на ова место ќе го навлече гневот на Лорд Шани, хинду бог познат по својата натприродна природа и склоност кон одмазда, ги држела лошите луѓе подалеку од Шани Шингнапур цели 300 години.
Барем таква е приказната.
Легендата вели дека пред стотици години, по период на интензивни дождови и поплави, на брегот на реката што тече низ селото била пронајдена тешка плоча од црн камен. Кога мештаните го допреле каменот, се вели дека од него почнала да тече крв.
Потоа, една ноќ началникот на селото сонувал сон во кој богот Шани му се обратил и открил дека плочата е, всушност, самиот бог.
Шани им наредил на селаните да го задржат каменот во селото бидејќи сакал тој да остане таму и да ги заштити неговите жители. Им спомнал и дека плочата ја чуваат на отворено за да може да го надгледува селото.
Следниот ден, селаните го влечеле каменот на суво и го поставиле на платформа без покрив во центарот на селото.
Тие исто така одлучиле да ги отстранат сите врати и брави од нивните куќи. Бидејќи Господ ги чувал, вратата повеќе не им требала.
Оваа необична традиција датира од тој момент.