На 11 март 2011 година, Јапонија беше погодена од најсилниот земјотрес во својата историја.
Земјотресот беше со девет степени по Ритхер и предизвика цунами во висина од 40 метри.
Природната непогода предизвика топење на трите реакторски јадра и неколку експлозии во нуклеарната електрана „Фукушима Даичи“.
Осум години подоцна, еден милион тони загадена вода се наоѓа на Фукушима. Првин цунамито предизвикало прегрејување, а работниците морале да вбризгуваат вода во јадрата за да ги оладат. Покрај тоа, подземната вода по несреќата се истурила од реакторот и се мешала со радиоактивен материјал.
За складирање на вода, фабриката во моментов има околу 1.000 запечатени резервоари, но водата полека се акумулира. По 2022 година, нема да има доволно простор за складирање.
Јапонскиот министер за животна средина, Јошикијаки Харада изјави дека од 2022 година, единствената можност би била да се исцеди радиоактивната вода во морето.
Владата, сепак, сè уште го чека мислењето на панелот на експерти пред да донесе одлука.
Еколошките групи, како Гринпис, од друга страна, велат дека единствената опција за животната средина е да продолжат да складираат загадена вода и да ја филтрираат. Овој процес, сепак, е многу скап.
Меѓународната агенција за атомска енергија во историјата има означено само две нуклеарни катастрофи со „Ниво 7“ – „Фукушима“ и „Чернобил“.
Голем дел од зрачењето за време на катастрофата Фукушима заврши во Тихиот океан, но катастрофата резултираше во евакуација на 200.000 луѓе, од кои 43.000 од нив сè уште не можат да се вратат.
Центарот за економски истражувања во Јапонија проценува дека чистењето би можело да чини и до 660 милијарди долари.
Кратко време по цунамито, работниците во Фукушима граделе резервоари за складирање на загадена вода, што го ладело јадрото на реакторот. Но, во меѓувреме, подземните води продреле низ пукнатините, што значело дека е загадена многу повеќе вода отколку што првично се проценуваше.
За прочистување на водата, експертите користеле зеолит, вулкански минерал кој се врзува за радиоактивниот изотоп цезиум.
Подоцна, во 2013 година, ја филтрирале водата од стронциум, но имале проблем со тритиум затоа што се врзува за водата многу лесно.
Три години подоцна, јапонското министерство заклучи дека нема достапни методи за елиминација на тритиум.
Како и да е, Гринпис подоцна изјави дека јапонската влада се откажала поради цена на еден проект со кој компанијата „Курион“ би формирала своја фабрика од милијарди долари, а на која би и биле потребни неколку стотици милиони долари секоја година.