Во источната половина на Јамајка се наоѓа градот Порт Ројал. Да бевте таму денес, можеби нема да забележите нешто посебно. Пуста тврдина на океанот, неколку кафулиња и видиковец.
Но, некогаш, многу одамна, сè било исполнето со живот овде – алкохол, коцкање, проституција, робови, пирати… Сето тоа го довело до епитетот – најзлобниот и најгрешниот град во светот.
Не поминало многу време пред Колумбо не бил маѓепсан од Јамајка кон крајот на 15 век сè додека не се најде под англиска власт во 17 век. Потоа започнува наглиот подем, пишува Национална географија.
Порт Ројал бил природно пристаниште кое можело да прими 500 бродови. Станал најголемиот град на Карибите полн со можности – за членови од различни слоеви на животот.
Богатите Англичани се збогатиле од продажба на робови во пристаништето, а имало и пирати кои постојано напаѓале и ограбуваа шпански бродови на соседните острови.
Една четвртина од градот се состоела од кафулиња и бордели и било речено дека пиратите трошеле повеќе на пијалоци и жени за еден ден отколку што заработувал селанец во текот на целата година. Сепак, тоа брзо ги довело до никаде.
За тоа каква анархија владеела, сведочи фактот дека во 1675 година, пиратот Хенри Морган станал гувернер на пристаништето.
Се чинело како ништо да не е невозможно и дека градот е на врвот на светот
Сепак, едно утро на 7 јули 1692 година, силен земјотрес со јачина од 7,5 степени според Рихтеровата скала ја погодил Јамајка.
Бидејќи пристаништето во голема мера било изградено на трусно подрачје и песок, зградите скоро целосно се урнале во земјата, покриени со цунамито што следело по земјотресот.
Околу 2.000 луѓе ги загубиле своите животи, а локалните гробишта се лизнале во морето.
Едмунд Хит бил еден од преживеаните кој во тоа време бил на бродот и видел сè од далечина.
Тој го напишал ова: „Земјата се отвори и ги проголта луѓето пред моите очи. Морето се издигна над ѕидовите и сфатив – бегството е невозможно“.
Оние што преживеале сметаа дека тоа е Божја казна.
Што остана од сè денес?
Поголемиот дел од градот од 17 век денес е на дното на морето. Бидејќи не се срушил до големи длабочини, на почетокот на 20 век, посетителите сè уште известуваа за видливите покриви и делови од градот кои морничаво излегуваа од водата, а нуркачите ги обиколуваа неговите улици – под вода.
Поради ужасниот начин на кој сè се случило, некои историчари и археолози го споредувале колапсот на Порт Ројал со колапсот на Помпеја.