На профилот на Анас ал-Шариф, новинарот на Ал Џезира кој беше убиен во Газа, ја објави неговата последна порака, напишана на 6 април 2025 година, со намера да ја сподели во случај на негова смрт.
Во неа, тој се збогува со своите најблиски, повикувајќи на „ослободување“ на Палестина и нејзиниот народ.
Ја пренесуваме неговата порака во целост:
„Ова е мојот тестамент и мојата последна порака. Ако овие зборови стигнат до вас, знајте дека Израел успеа да ме убие и го замолчи мојот глас. Прво, нека мир, Божја милост и благослови бидат врз вас.
Алах знае дека вложив секаков напор и сета моја сила да бидам поддршка и глас за мојот народ, откако ги отворив очите во сокаците и улиците на бегалскиот камп Џабалија. Мојата надеж беше дека Алах ќе ми го продолжи животот за да можам да се вратам со моето семејство и најблиските во нашиот оригинален град, окупираниот Аскалан (ал-Маџдал). Но, волјата на Алах дојде пред мојата, а Неговата одлука беше конечна. Поминав низ болка во сите нејзини форми, многу пати вкусив страдање и загуба, но никогаш не се двоумев да ја пренесам вистината каква што е, без искривување или лага – за да може Алах да сведочи против оние кои молчеа, кои се согласија со нашето убивање, кои ни го задушија здивот и чии срца не трепереа над расфрланите остатоци од нашите деца и жени, не правејќи ништо за да го запре крвопролевањето на кое мојот народ е подложен повеќе од една година и половина.
Ви ја доверувам Палестина – скапоцениот камен во круната на исламскиот свет, срцето на секој слободен човек во светот. Ви го доверувам нејзиниот народ, нејзините невини и страдални деца, кои никогаш немале можност да сонуваат или да живеат во безбедност и мир. Нивните чисти тела беа згмечени под илјадници тони израелски бомби и ракети, искинати и расфрлани по ѕидовите.
Ве поканувам да не дозволите оковите да ве замолчат, ниту границите да ве спречат. Бидете мостови кон ослободувањето на земјата и нејзиниот народ, сè додека сонцето на достоинството и слободата не изгрее на нашата украдена татковина. Ви ја доверувам грижата за моето семејство. Ви ја доверувам мојата сакана ќерка Шам, светлината на моите очи, која никогаш не ја видов да расте, онака како што сонував.
Ви го доверувам мојот драг син Салах, кого сакав да го поддржувам и да го следам низ животот сè додека не биде доволно силен да го носи мојот товар и да ја продолжи мисијата.
Ви верувам, моја сакана мајка, чии благословени молитви беа моја тврдина и чија светлина ме водеше по патот. Го молам Алах да ѝ даде сила и да ја награди на најдобар начин за сè што направила за мене.
Ви ја доверувам и мојата доживотна сопатничка, мојата сакана сопруга Ум Салах (Баџан), од која војната ме раздели многу долги денови и месеци. Сепак, таа остана верна на нашиот завет, цврста како маслинка што не се витка – трпелива, потпирајќи се на Аллах, носејќи го товарот во моето отсуство со сета своја сила и вера.
Ве поканувам да бидете со нив, да бидете нивна поддршка по Аллах Семоќниот. Ако умрам, умирам цврсто во моите принципи. Сведочам пред Аллах дека сум задоволен од Неговиот декрет, сигурен дека ќе го сретнам и убеден дека она што е кај Аллах е подобро и вечно.
О, Аллах, прими ме меѓу мачениците, прости ми ги минатите и идните гревови и направи ја мојата крв светлина што ќе го осветли патот на слободата за мојот народ и моето семејство. Прости ми ако сум не успеал и молете се за мене со милост, бидејќи го одржав мојот завет и никогаш не сум го прекршил ниту издал.
Не ја заборавајте Газа… И не ме заборавајте во вашите искрени молитви за прошка и прифаќање“, напиша Анас ал-Шариф во последната порака.