Политичката криза во Венецуела доби драматичен нов пресврт кога добитничката на Нобеловата награда за мир и лидерка на опозицијата, Марија Корина Мачадо, јавно повика на воена ескалација против владата на претседателот Николас Мадуро.
Нејзините изјави, емитувани во емисијата „Шоуто на Мишал Хусеин“ на Блумберг и емитувани низ сите меѓународни медиуми, предизвикаа жестока дебата и во Венецуела и на светската сцена.
Мачадо, која долго време е истакната фигура во венецуелската опозиција, а неодамна го привлече вниманието на светот благодарение на Нобеловата награда, не се воздржа од зборови.
На прашањето дали ја поддржува воената акција на САД, таа рече:
„Верувам дека ескалацијата што се случува е единствениот начин да се принуди Мадуро да сфати дека е време да си оди“.
Според извештајот на БОРНА, таа инсистираше дека ова не е конвенционална промена на режимот, туку „спроведување на волјата на венецуелскиот народ“.
Мачадо го обвини Мадуро за нелегално преземање на власта на минатогодишните избори, од кои самата таа беше исклучена, и тврдеше дека вистинскиот победник е кандидатот на опозицијата Едмундо Гонзалез Урутија.
Контекстот на изјавите на Мачадо е исто толку нестабилен колку што е и комплексен.
Порано во 2025 година, американскиот претседател Доналд Трамп распореди поморска армада во западните Кариби, потег што Вашингтон го оправда како дел од борбата против наводната трговија со дрога поврзана со Венецуела.
Од септември, американските сили нападнаа она што го опишаа како „бродови за дрога“ покрај брегот на Венецуела.
Според извештаите на Блумберг и Ројтерс, тие напади резултираа со 64 смртни случаи и предизвикаа критики од домашни и меѓународни набљудувачи, вклучително и членови на Републиканската партија на Трамп, кои ја доведоа во прашање легалноста на операциите.
Сепак, Мачадо не се поколеба во својата поддршка.
„Овие напади се за да се спасат животи“, изјави таа за Блумберг, припишувајќи ја секоја смрт директно на Мадуро.
Таа ја повика меѓународната заедница да „ја прекине моќта финансирана од дрога“ и тврдеше дека заканата од американската воена сила е „апсолутно неопходна“ за да се принуди Мадуро да се повлече.
Според неа, венецуелската опозиција е подготвена да ја преземе власта, тврдејќи дека „повеќе од 80 проценти од војската и полицијата се приклучуваат и ќе бидат дел од оваа уредна транзиција штом ќе започне“.
Владата на Мадуро одговори со предвидлив бес. Каракас го обвини Мачадо дека дејствува како канал за американски средства под таканаречените „фашистички“ антивладини групи, прикажувајќи ги како параван за мешање на Вашингтон во венецуелските работи.
Самиот Мадуро ги отфрли обвинувањата на САД за трговија со дрога како измислици и ги опиша американските операции како кршење на венецуелскиот суверенитет и прикриен обид за државен удар.
Соочена со растечкиот воен притисок, Венецуела побара поддршка од сојузниците Русија, Кина и Иран за да ја зајакне својата одбрана.
Меѓународниот аспект на кризата се продлабочи на 3 ноември 2025 година, кога Русија го ратификуваше договорот за стратешко партнерство со Венецуела и јавно ја осуди американската кампања.
Кина, исто така, вети дека ќе ја брани Венецуела, нагласувајќи ја геополитичката улога на земјата која поседува огромни резерви на нафта и зазема стратешка позиција во Јужна Америка.
„Латин тајмс“ и други медиуми забележаа дека натпреварот за иднината на Венецуела е исто толку прашање на глобална моќ колку и на демократијата или човековите права.
Зад сцената, нејзиниот однос со администрацијата на Трамп се зближи.
Според ексклузивен извештај на Ројтерс, нејзиниот тим одржал најмалку осум состаноци со високи американски претставници – вклучувајќи го Мајк Валц, советникот за национална безбедност на Трамп, и државниот секретар Марко Рубио – помеѓу јануари и април 2025 година.
Разговорите наводно имале за цел да ја прогласат „Картел де лос Солес“, тајна организација за трговија со дрога, наводно поврзана со венецуелската војска, за терористичка група.
Мачадо учествувала на некои од тие состаноци преку видео повик од тајна локација во Венецуела.