Научниците тврдат дека осаменоста е доминантен и сериозен јавен здравствен проблем кој влијае на здравјето, благосостојбата и долговечноста, особено со зголемена теле-работа, социјално растојание и изолација. И се чини дека тоа влијае на некои возрасни групи полошо од другите.
Д-р Вивек Мурти, американски хирург, осаменоста ја опишува како криза.
Тој верува дека тоа е поврзано со намалување на очекуваното траење на животот и поголем ризик од срцеви заболувања, деменција, депресија и анксиозност.
Тим истражувачи објавија ново истражување за осаменоста во „Журнал за клиничка психијатрија“.
Тие спровеле истражување во кое учествувале 2.843 учесници, помеѓу 10 април 2019 година и 10 мај 2019 година, а учесниците се на возраст од 20 до 69 години, пишува Психологија денес.
Истражувачите откриле дека пониските нивоа на емпатија, помалку социјален контакт, отсуство на сопружник или партнер и поголеми нарушувања на спиењето се во корелација на осаменоста.
Помалата дружељубивост и повисоката анскиозност биле поврзани со осаменост кај сите возрасни групи, освен оние во нивните 60-ти години.
Тие исто така откриле дека нивото на осаменост е просечно највисоко во 20-тите и 40-тите години, а најниско во 60-тите години.
Истражувањето открива дека луѓето во дваесеттите години се справуваат со голем стрес и притисок додека се обидуваат да изградат кариера и да најдат партнер за живот.
„Многу луѓе во овој период од животот постојано се споредуваат на социјалните мрежи и се загрижени за тоа колку лајкови и следбеници имаат. Пониските нивоа на само-ефикасност можат да доведат до поголема осаменост. Луѓето во нивните 40-ти години почнуваат да се соочуваат со физички предизвици и здравствени проблеми како висок крвен притисок и дијабетес – рече Тања Нгуен, автор на студијата.
Според истражувачите, сочувството се чини дека го намалува нивото на осаменост кај сите возрасни групи, дозволувајќи им на поединците да ги перцепираат и толкуваат чувствата на другите луѓе заедно со однесувањето, а со тоа и да ја зголемат сопствената социјална само-ефикасност и дружељубивост.
Друга нова студија за спречување на пандемија и објавена во Американскиот журнал за геријатриска психијатрија откри дека постарите лица кои се приклучиле на групни часови за вежбање, пројавиле помалку осаменост и социјална изолација.
Можеби мислите дека со сите уреди на располагање, осаменоста е последното нешто од што луѓето би страдале. Но, тоа не е баш случај.
Кога станува збор за осаменоста, квалитетот на вашите односи со луѓето е важен. Технологијата понекогаш може да биде квалитетна врска, а понекогаш и да ја намали.
Преписката на социјалните мрежи се разликува од телефонскиот или разговорот во живо, кога можете да слушнете нечиј глас и да ги разберете тонот, чувствата и намерите.
Препорачливо е да одржувате контакти со луѓе во вашиот живот, и преку социјални мрежи и во живо. Она што треба да направите е да поминете семејна вечера или ручек без модерна технологија.
Другата работа е услугата. Таа полека, но сигурно ја затвора вратата на осаменоста. Без разлика дали е помагање на колега на работа или волонтирање. Во тој момент, ние не само што воспоставуваме врска со друга личност, туку се потсетуваме дека вредиме.
Секогаш кога се бориме со проблем што не можеме да го споделиме, тој дополнително нè изолира, а тоа е навистина честа појава кај луѓето на работното место.
Кога работниците се осамени, тоа им носи штета на нивниот ангажман, што пак влијае на нивната продуктивност и креативност.