Американската воздухопловна база „Нелис“, која официјално се нарекува „Опсег за тестирање и обука“, во светот е позната како мистериозната област 51, чие постоење американската влада го препозна дури во 2013 година, 58 години откако е изградена. За ова плашливо место се снимени десетици повеќе или помалку успешни филмови, а и денес тоа е неисцрпен извор на инспирација за сите можни теории на заговор.
Американската воздухопловна база „Нелис“, која официјално се нарекува „Опсег за тестирање и обука“, во светот е позната како мистериозната област 51, чие постоење американската влада го препозна дури во 2013 година, 58 години откако е изградена. За ова плашливо место се снимени десетици повеќе или помалку успешни филмови, а и денес тоа е неисцрпен извор на инспирација за сите можни теории на заговор.
Првично овој комплекс ЦИА го изградила во 1955 година за проектот „Акватон“, односно за развој на стратешко извидувачки авион U2. во април 1955 г. Ова место е избрано затоа што е добро скриено од очите на јавноста, што беше многу важно.
Новата база мораше да биде подалеку од населени градови, воени и цивилни аеродроми за да се спречи да се видат тајни проекти. На тоа место мораше да има добри временски услови, да го има потребното сместување, добро снабдување со гориво и писта долга 2.500 метри. Локацијата во пустината Невада беше единствената што одговарала на безбедносните барања и го добила името, Област 51, за да се вклопи во веќе нумерираните области во зоната за тестирање на нуклеарно оружје. За помалку од три месеци, базата се состоеше од една асфалтирана писта, три хангари, контролна кула, сместување на персоналот, мало кино и игралиште за одбојка.
Една од многуте теории поврзани со овој воен објект е дека остатоците од вонземјанското летало кое наводно се урнало во 1947 година во Розвел, Ново Мексико, биле транспортирани таму, а делови од НЛО биле префрлени во Областа 51 за да се направи летало за вонземјани. Областа 51 првпат била спомната во врска со вонземјаните во 1989 година по интервјуто дадено од наводен вработен во тој воен комплекс.
Роберт Лазар зборуваше за една ТВ станица во Лас Вегас и тврдеше дека Област 51 складира и проучува вонземски вселенски летала и дека неговата работа е да ја користи таа технологија за воени цели. Лазар не е единствениот: документарниот филм „Земја на соништата“ прикажува анонимен постар човек кој тврди дека бил инженер во Областа 51 во текот на 1950-тите и дека работел на прототипот „Летечки диск“ заснован на урнат вонземјански вселенски брод што би да се користи за обука на воени пилоти.
Исто така, извесен Ден Буриш во едно интервју тврди дека во 2005 година работел на клонирање на вонземјански вируси и дека соработувал со вонземјанин по име Џеј Род. Фанатиците на НЛО тврдат дека армијата таму крие преживеани вонземјани, но и дека „офицерите за врска“ периодично доаѓаат во Областа 51 од вселената. Американската ЦИА официјално го призна постоењето на Областа 51 дури во 2013 година.
Јавноста никогаш не можела да ја посети Областа 51, која е постојано под стража. Најблиску до која можеа да стигнат посетителите е оградата со знаци дека пристапот е забранет и која се наоѓа на 20 километри од базата. Воздушниот простор над областа, со површина од 37 на 40 километри и познат под кодното име „R 4808“ е затворен освен ако немате посебна дозвола за летање над него .
Неовластено прелетување повлекува воен суд и долга затворска казна. Инфрацрвени сензори за движење се инсталирани насекаде околу основата. Во Областа 51 нема мобилна телефонија или ТВ сигнали, комуникацијата се одвива усно или со сателитски заштитени телефони, а радио брановите пристигнуваат само навечер. Некои тврдат дека под основата има огромни простории и лаборатории, поголеми од надземниот дел. „Господ и американската армија знаат што се прави таму“, напишале еднаш „Њузвик“.