Пештерата во Кенија сега е идентификувана како најстарите човечки гробишта во Африка, а датумите на луминисценција покажуваат дека погребот се случил пред околу 78.300 години. Со ископување на пештерата Панга ја.
„Веднаш штом ја посетивме Панга ја Саиди за прв пат, знаевме дека местото е посебно“, рече во изјавата професор Никола Боивин, главен истражувач на оригиналниот проект.
Телото во гробот беше поставено на десната страна, со нозете подготвени кон градите. Анализата на забите откри дека станува збор за тело на дете на возраст од 2,5 до 3 години, кое сега го носи прекарот Мото – што значи „дете“.
„Почнавме да откриваме делови од черепот и лицето, со непроменет зглоб на долната вилица и неколку нескршени заби на место“, рече професорката Марија Мартинон-Торес, директор на Националниот истражувачки центар за човечка еволуција (CENIEH) во Шпанија, каде на анализи беа испитани остатоците. „Зачудувачки беше зачуван и зглобот на ‘рбетот и ребрата, што сугерира дека станува збор за непрекинат погреб и дека распаѓањето на телото се случило токму во јамата каде што биле пронајдени коските.
Коските во гробот за прв пат беа откриени во 2013 година, а целата гробница беше целосно откриена во 2017 година. Се чини дека јамата била намерно ископана, а телото било брзо покриено со талог од подот на пештерата откако било ставено во гробницата, што укажува дека било намерно. Телото се чинеше дека е завиткано во лесно расиплив капак, а положбата на черепот покажува дека под главата е поставена перница. Иако немало знаци на подароци или придонеси, како што можело да се види на други неодамнешни погреби, третманот на починатиот сугерирало дека погребот вклучува ритуал во кој учествувале многу членови на заедницата.
Ова е најраниот познат намерен погреб на современите луѓе во Африка. Проценка на скелетот и забите на детето покажа дека тие се најверојатно хомо сапиенси – сепак, тие задржале некои архаични одлики во забите, поврзувајќи ги со другите антички човечки предци.
„Погребувањето на Панга и Саиди покажува дека инхумацијата на мртвите е културна практика што ја споделуваат Хомо сапиенс и Неандерталците“, изјави авторот на студијата, професорот Мишел Петраглија од институтот Мак Планк. „Ова откритие покренува прашања во врска со потеклото и еволуцијата на погребните практики помеѓу два тесно поврзани човечки видови и степенот до кој се разликуваат нашето однесување и чувства.