На рускиот генерал Сергеј Суровикин (56) не му се непознати масовните убиства и ширењето терор.
Во Чеченија тој вети дека ќе „уништи тројца чеченски борци за секој убиен руски војник“. И во северна Сирија, тој е горко запаметен по тоа што го претвори најголемиот дел од градот Алепо во урнатини.
Генералот, исто така, го надгледуваше немилосрдното таргетирање на клиниките, болниците и цивилната инфраструктура во Идлиб, под контрола на бунтовниците, во 2019 година, во обид да ја скрши волјата на опозицијата и да ги испрати бегалците кои бегаат во Европа преку соседна Турција.
11-месечната кампања „покажа бесчувствително непочитување на животите на приближно три милиони цивили во областа“, се вели во жесток извештај на Human Rights Watch.
Сега во Украина го повторува сценариото од Сирија, пишува Политико.
Пред две недели, рускиот претседател Владимир Путин го назначи Суровикин за командант на руската операција во Украина, на задоволство на московските јастреби.
Чеченскиот лидер Рамзан Кадиров го пофали Суровикин како „вистински генерал и воин“.
– Тој ќе ја подобри ситуацијата – додаде Кадиров во објава на социјалните мрежи.
Но, промената на низата неверојатни победи на бојното поле на Украина и пресврт на бранот на војната може да биде подалеку дури и од безмилосниот Суровикин.
Украинците во текот на целата година покажаа дека се цврсти и нема да бидат заплашени од воени злосторства – и претходно трпеа бомбардирање од исто толку бескрупулозните руски генерали.
Сепак, западните воени претставници и аналитичари забележуваат дека веќе има знаци на поголема тактичка кохерентност отколку што се гледаше во времето на неговиот претходник, генералот Александар Дворников.
– Неговите воени тактики целосно ги прекршуваат правилата на војување, но за жал тие се покажаа како ефикасни во Сирија. Како воен стратег, тој има досие за ефикасност – колку и да е злобно – изјави за Политико висок британско воено разузнавање.
Суровикин и други официјални лица укажуваат на таргетирање на енергетската инфраструктура на Украина со масовен бран напади минатата недела.
Нападите викендов доведоа до прекини на струја низ целата земја, оставајќи повеќе од милион домаќинства без струја, изјави во саботата Кирило Тимошенко, заменик-шеф на украинското претседателство.
– Тоа се гнасни напади на критични предмети. Светот може и мора да го запре овој терор – изјави претседателот на Украина Володимир Зеленски.
Тој додаде дека географијата на последниот масовен напад е многу широка.
– Секако, немаме техничка можност да собориме 100 отсто од руските ракети и беспилотни летала. Сигурен сум дека постепено ќе го постигнеме тоа, со помош на нашите партнери. Веќе ги соборуваме повеќето крстосувачки ракети, повеќето беспилотни летала – рече Зеленски.
Сепак, пресретнувањето на поголемиот дел од она што Русите го гаѓаат врз енергетската инфраструктура на Украина, не е доволно за да се запре нарушувањето што Суровикин се обидува да го предизвика со удари.
Степенот на штетата на електроенергетскиот систем на Украина во текот на викендот ја надмина онаа предизвикана во првиот бран штрајкови врз енергетската инфраструктура на 10 октомври, според кабелот од Укренерго, државниот мрежен оператор.
Евтини напади
Околу една третина од термоелектраните во земјата се уништени од почетокот на нападите, соопштија украинските власти.
За Русија, трошоците за воздушен напад се евтини, потпирајќи се како што тоа го прави на иранските беспилотни летала Шахед-136, во основа на летечките бомби наречени „камикази беспилотни летала“ затоа што се уништуваат при удар.
Дроновите, кои имаат домет на летот од 2.500 километри, лебдат над целта додека не добијат наредба за напад.
Со распон на крилата од 2,5 метри, може да биде тешко да се идентификуваат на радарот и да чинат само околу 20.000 евра за изградба, во споредба со, да речеме, крстаречки ракети кои чинат до два милиони евра за производство.
Минатата недела Белата куќа соопшти дека ирански експерти за беспилотни летала – тренери и работници за техничка поддршка – биле распоредени на Крим под руска контрола за да помогнат во нападите врз Украина.
„Техеран сега е директно ангажиран на теренот и преку обезбедување на оружје што влијае на цивилите и цивилната инфраструктура во Украина“, изјави портпаролот на националната безбедност Џон Кирби.
Но, советник на Пентагон вели дека обраќањето кон Иран за помош е исто така знак за руска слабост. Фактот дека користат ирански беспилотни летала сугерира дека им снема проектили.
– Мислам дека нивните способности не се толку добри како што тврдат. Секогаш мислев дека Русите се малку шуплива сила. Тие ја немаат длабочината на дофат со можностите и навистина не можат ефективно да ги распоредат. Фактот дека тие одат кај Иранците за технологија со беспилотни летала, тоа е прилично тажна изјава за некогаш фалениот руски воено-индустриски или советски воено-индустриски комплекс – изјави советникот за Политико.
И додека беспилотните летала помагаат да се нанесе значителна штета, нивната лесна експлозивна носивост од 36 килограми им претставува проблем на Русите – тие не се доволно моќни да предизвикаат штета на големите електрани и затоа се насочени кон помали трафостаници.
Западните власти велат дека на крајот западните и украинските експерти, исто така, ќе најдат начини да го заглават ГПС системот од кој зависат беспилотните летала за да ги тргнат од целта.
Затоа, тие може да имаат краток рок на траење.
Недостигот на длабочина во однос на можностите не е единствениот проблем со кој се соочуваат руските генерали.
Еден од најголемите проблеми за Русите беше недостатокот на раководство на мала единица и компетентен надзор на бојното поле.
Од 2014 година, Украинците се натопени во воената доктрина и обука на САД, кои се фокусираат на градење на професионален корпус од генерали и наредници кои ја разбираат големата слика и имаат делегирано овластување да донесуваат одлуки на бојното поле додека ги водат своите единици, според аналитичарот на Атлантскиот совет Џон Баранко, кој ги надгледуваше првичните операции на американскиот марински корпус во Авганистан по терористичките напади на 11 септември и служеше во Ирак.
Неуспехот на Русите да изградат таков кадар ги мачеше во Украина и не е недостаток што Суровикин има време да го исправи. Всушност, ситуацијата најверојатно ќе се влоши бидејќи Кремљ сега фрла во кавгата несоодветно обучени регрути од наредбата за делумна мобилизација на Путин.
Руско повлекување
По само неколку дена обука, регрутите веќе умираат, според различни извештаи. Регрутите се испраќаат на она што сега е клучен фронт во оваа фаза од војната – јужниот пристанишен град Херсон – каде руските власти им наредија на сите жители да заминат пред да се приближат украинските војници.
Херсон е единствениот регионален главен град што Русите успеаја да го освојат од почетокот на војната.
Тоа беше клучна награда за воспоставување копнен мост меѓу Крим и јужна Украина, како и отворање на патот за потенцијален напад на големото пристаниште Одеса.
Но, украинската контраофанзива која започна летото сега се спушта кон градот Херсон. Тактичката позиција на Русија во областа е многу ранлива, падобранските единици се вградени на западниот брег на реката Днепар, каде што се многу ранливи.
– Од гледна точка на геометријата на бојното поле, тоа е ужасна позиција за Русите – изјави Џек Ватлинг, експерт за копнена војна во Британскиот кралски институт за Обединети услуги.
Вотлинг, кој спроведе оперативна анализа со генералштабот на Украина, вели дека Русите на западниот брег се меѓу нивните најспособни војници, но не можат со сигурност да се снабдат себеси „во обемот потребен за да бидат конкурентни“ и нема да можат да извршат контранапад.
– Украинците имаат иницијатива и можат да го диктираат темпото. Од воена гледна точка, Русите би било подобро да се повлечат од Херсон и да се фокусираат на задржување на реката (од источниот брег) и потоа да го стават најголемиот дел од своите сили на оската Запорожје, но од политички причини тие беа бавни. да го стори тоа, рече Ватлинг.
Се чини дека ова е во согласност со она што го објави украинскиот Генералштаб во текот на викендот. Движењето на руските трупи се одвиваше во областа Херсон, а некои единици се подготвуваа за борба во градовите, додека други се повлекуваа.
Накратко, Суровикин беше принуден да се обиде на еден од најтешките воени маневри – уредно повлекување кон силите за репозиционирање, вклучувајќи слабо обучени регрути и единици кои немаат кохезија.
Кога поискусните руски трупи минатиот месец се обидоа на истиот потег во близина на Харков во североисточна Украина, тие претрпеа пораз.
Она што е важно е дали Суровикин има тактички вештини да управува со опасно повлекување.