Иако честопати не биле покривани од медиумите, ужасите што потсетувале на најужасните хорор филмови се случувале и во социјалистичка Југославија.
Ви ги претставуваме најголемите чудовишта на поранешна Југославија – од Вардар до Триглав!
Метод Тробец: Силувач и давител
Тробец бил осуден за психопатско убиство на најмалку пет жени, што ги извршил во рок од неколку месеци во 1978 година.
Осамените жени што ги сретнувал во кафеаните ги носел во својата куќа во Горење Вас во Словенија, каде ги силувал, а потоа ги задавувал.
Јагленисаните остатоци на пет жени биле пронајдени во пекарница, а за време на судењето се претпоставувало дека тој е виновен и за убиство на некои други жени кои исчезнале без трага во тоа време.
Неславниот сериски убиец бил уапсен сосема случајно во 1979 година, кога полицијата извршила претрес во неговата куќа откако тој неуспешно се обидел да ограби германски турист кој се сеќавал на регистарските таблички на неговиот автомобил.
Во 80-тите години, загрепскиот панк-бенд „Тробецове крушне печи“ го доби името по овој убиец.
Што се однесува до Метод, тој бил осуден прво на смрт, потоа на 20 години затвор, а потоа на дополнителни 15 (за обид за убиство на друг затвореник).
Тој се самоубил во затвор во 2006 година, по 27 години зад решетки.
Најсвирепите убиства во Куманово во 60ите години на минатиот век (ДЕЛ 1)
Шефка Хоџиќ: Убиец на бремени жена
Никогаш порано ништо вакво не се случило во Југославија. Медиумите му посветувале многу внимание на овој случај и нема весник кој не пишувал за „најмонструозното злосторство на сите времиња“ на дневна основа.
Шефка била наречен „Жена монструм“ и „Пантер од Камењача“.
Според општо прифатената верзија, на 7 октомври 1969 година, недалеку од Јусиќ во Босна, на потокот Камењача, Шефка ја чекала својата бремена пријателка Алија Хасановиќ, која се враќала од соседното село Анѓелиќи, ја убила со три истрели од пиштол, и го пресекол стомакот со нож и го извадил детето. Телото на Алија го скрил во полето под сено.
Детето го однела дома, но не преживеало. Кога ја уапсиле, Шефка признала на сè, освен дека ја убила Алија. Таа го негирала ова дури и кога во нејзината куќа биле пронајдени дукати, прстени на починатата и крвав нож.
На неа и се судело заедно со нејзиниот зет Авдија Хоџиќ, кој е обвинет дека е соучесник затоа што Шефика му го дала пиштолпт за да го сокрие.
Шефика била осудена на смрт со стрелачки одред, но смртната казна на повторното судење била заменета со 20 години затвор.
Познато е дека Шефика била ослободена во 1983 година, но оттогаш и се губи секоја трага. Веројатно го сменила идентитетот.
Јунуз Кечо: Кудуз
Стравичното убиство, кое ја потресе цела поранешна Југославија, се случи во селото Горња Биоша кај Хаџиќ во Босна и Херцеговина, во куќата на Халил Џамбас, на 21 март 1985 година.
Тие велат дека тој успешно се скрил од полициската потера во шумата со помош на селани и роднини, кои закачувале бели ткаенини на оградите, со цел да го известат Јунуз дека во близина нема полиција и дека може да дојде да земе храна и чисти алишта.
Кеќо беше уапсен во 1986 година во Будва. Најчудно е што на судењето неговата баба, мајка на несреќната жена, не го обвинила за убиство и имала само пофални зборови за него.
Тој бил испратен во затвор, но избегал пред војната. Тој бил активен учесник во конфликтите во Босна во 90-тите години и починал во 1993 година заедно со неговата ќерка Санела (ќерка на жената што ја убил) за која се грижел до крајот на животот и која била крајно приврзана за него.
Според сценариото на Абдулах Сидран, режисерот Адемир Кеновиќ го снимил култниот филм „Кудуз“ за убиството на Расема, бегството на Кечо од полицијата, како и за апсењето.
Виња Павловиќ и Душан Бајчета: Барале крвна одмазда
По смртта на нејзината ќерка во сообраќајна несреќа, Црногорката Вишња Павловиќ платила 500.000 динари на Душан Бајчета за да убие единаесетгодишно момче, син на возачот кој го убил нејзиниот пастор, и со тоа да постигне „крвна одмазда“.
Момчето Бруно Чалиќ било убиено со девет убодни рани. Вишна Павловиќ е уапсена во Пљевља 42 часа по убиството, а Бајчета во таверна во Никшиќ.
Четиринаесет месеци по убиството, во август 1973 година, Вишња и Душан биле застрелани, некаде во близина на Сараево. Третиот соучесник, сопругот на Вишна и татко на детето кое било убиено во сообраќајката, Рајко Павловиќ, бил осуден на 20 години затвор.
Азиз Кељменди: Им пресудил на другарите од војска
Азис Кељменди бил војник на ЈНА со албанска националност, познат по убиството на четворица регрути на ЈНА – Сафет Дудаковиќ, Хазим Џенановиќ, Горан Бегиќ и Срѓан Симиќ – на 3 септември 1987 година, вооружен со автоматска пушка и ранил уште петмина. Овој настан е познат како Парачински масакр.
Убиствата се случиле во касарната Бранко Крсмановиќ во Параќин неколку недели пред Кељменди да го служел воениот рок.
По убиствата, Кељменди побегнал од касарната кон блискиот рид Караѓорѓево. Го бркала воената полиција и го опкружувале. Потоа, според официјалната верзија, тој извршил самоубиство.
Воената полиција спроведе истрага по овој настан, но мотивите на овој масакр никогаш не биле откриени. Некои извори ги споменуваат наодите на лекарот, според кои Кељменди бил психички нарушена личност.
Најсвирепите убиства во Куманово во 60ите години на минатиот век (ДЕЛ 2)
Винко Пинтариќ: Убивал за ситница
Винко Пинтариќ од Загорац е роден во 1941 година. Првото убиство го извршил во Забок на 32-годишна возраст, во април 1973 година, кога од љубомора убил сосед, за кого мислел дека е љубовник на неговата сопруга Катица. Првично избегал, но се предал на полицијата по 18 дена.
Судијата му наредил да оди во Загреб на психијатриско испитување. Три месеци подоцна, тој избегал од болницата и ја убил својата сопруга веднаш штом се вратил дома. Повторно побегнал и успешно се криел од полицијата три месеци.
Повторно се предал, а потоа судот го осудил на смрт за две убиства, едно обид за убиство и пукање во куќи. Неговата казна била изменета на 20 години затвор, кои ги отслужувал во Стара Градишка сè додека, по осум години, не успеал повторно да избега.
Следните осум години тој се криел во селата Загорје и убил уште најмалку три лица во тој период.
Тој бил уапсен во 1991 година во куќата на неговата љубовница, каде се криел. Специјалците ја опколиле куќата, а Пинтариќ не сакал да ја напушти. Мислејќи дека тетката го издала, тој ја ранил во стомакот, а неговиот поход го запрел полицаец кој го удрил со куршум во главата.
Душан Продиќ: Го удавил сопствениот син
Душан Продиќ, железнички работник од Добој, откако останал вдовец, се оженил и имал две деца со својата нова сопруга. Сепак, синот од првиот брак бил оној кој го наследил имотот на неговата мајка, па Душан, по наговор на неговата нова сопруга, го убил сопствениот син во 1976 година заради наследството.
Продиќ го турнал несреќното момче во реката, но тој успеал да исплива. Продиќ тогаш со едната рака ја држел главата на неговиот син под вода, а во другата рака носел транзистор дека не сакал да се навлажни.
Според информираните во овој случај, тоа било одлучувачко во одредувањето на смртната казна за ова чудовиште.
Нејзината маќеа исто така била осудена на смрт, но казната подоцна била изменета на 20 години затвор. Нивните деца се дадени на посвојување.