Првенствено, после прв и пред друг круг од локални избори, останаше ни само инсинуације – се со цел да се претстави „најдоброто“ за вашата општина.
Од бастион остана само карпа на Живка, од чешме само каменац, а од коалиције по ед’н венац за последен помен на наше Куманово.
До 15ти Ноември ќе се формирав комисије што треба да утврдив дали им течев мрсољи на ученици од много луфтирање или им се врти свест док да дојдев у школу од кружни токови и подземни, влажни коловози.
Ми смо резиденција непобедивих стотину ПМ честица! Ми смо галски сељаци две иљаде дваес прву годину после Христа! Ми дајемо последњи отпор Римског царства!
Фала на кандидати Астерикса и Обеликса, цмокчиња за Идеафикс партиски миленичиња и срценца за Панорамикса кој га измисли чаробни напитак за да имамо натприродни моќи и изберемо градоначалника.
Чаролија на тој што га исписмо не е у пркос према Цезара и његови гладијатори, него да ни даде способност гратче да га посматрамо кроз њину визију.
На пример, идеш од почетак на „Бајрам Шабани“ и не идеш како Крижај около дупке, него по жичару се спуштиш до прв кружан ток, па се вртиш, вртиш, па фатиш по треќу македонску. Спуштиш дете, наравно у детско катче, а ти сас кафе лате у рециклирану пластику напуниш телефон у смарт парк и преко тунел на плоштад број један лагано пројдеш у плоштад број два. Фрљиш биткоин на улични музиканти кои б’ш у т’ј момент гу везев Есен од Вивалдија, јер у предизборни програм се бесва оградиле од Тому. Не бија гала како што ми умемо да бидемо галски.
Неонке светив, бициклисти летив, графити се правив сас вржано кржче преко очи.
Идеш до жену ти у општину да видиш зашто не ти праќа ни ед’н трач од сабајле. Наваѓаш гу у катну гаражу на кровну оазу, опкружену сас мулти-етнички џагор, соларно напајање за тен и карикатуре за Римско царство.
„Љубави, ја појде до стадион, Ана Окса доваѓа да га отвори натпревар Речица:Торино. Карфиол ти е у рерну. Испрати гу само маму сас кајак до Митев мост. Имало парада на делфини и некој ревијалан бокс меч. И не се заигрујте на инстаграм сас тија листови за у хербариум.“
„Важи, најдобра понудо моја, сврати само до спортску салу, ичера на тренинг си га забрави мач у туш кабину…и не купуј злато више чиа семе лепиње, заебавав ме дека смо рурални, овдека су сви на апчиња.“
Оправљаш се после накуде дома, проваѓаш гу нову полициску станицу на онуј чистину испод хипика кој прости ни Боже чуваше свињу, поздрављаш ги полицајци кои косив траву, вртиш за „Драган Стопаревиќ“ и изнајмуеш скејт за туј мазну улицу сас адреналински предизвик да рипнеш на „Тоде Думбу“ преко непостоечку ограду.
На ТВ те чекав нови дозе од напитак на Астерикса и Обеликса. На ФБ истински профили од галски мангупи. Од вентили гас, од филтри етерични уља. Изобиље нестварности. Кафени штикле забранети, да не асоцирав на кал. Дигитално ебеш. Аналогно сануеш: од галско село си отишја последњи Римјанин, да се обединуе на друго плодно место, а ти си у карантин зашто много ти знае шупче к’т га зноиш по урбано галско Куманово! Не знаја попрво куде да ступнеш. Искључиво ради такви како тебе, чаробни напитак по све изгледа ќе ни се дава у повише од три дозе. Од први две ни се ојача само инат. Вива ла либерте!
Пишуе: Ивана Аткинс