Александар Дугин, чија ќерка Дарија беше убиена во мистериозен напад со автомобил – бомба во саботата во близина на Москва, не е политичар, туку филозоф и социолог.
Ниту тој, ниту неговата ќерка не се (биле) функционери на режимот на Владимир Путин во строга смисла, туку и двајцата се (биле) негови енергични застапници и апологети.
Иако со Едвард Лимонов во раните 1990-ти ја основа фашистичката Национал-болшевичка партија, а подоцна беше советник на покојниот претседател на Думата, Генадиј Селезњов, а потоа и на друг претседател на Думата и сегашен директор на Службата за надворешно разузнавање, Сергеј Наришкин, Дугин е првенствено познат по неговите книги и предавања.
Во десетиците книги што ги објави, од Основите на геополитиката до четвртата политичка теорија, Дугин опсесивно се залагаше за антилиберална, антиглобалистичка, националистичка и во многу аспекти фашистичка идеологија што тој ја нарекува евроазиство.
Распутин на Путин?
И покрај тоа и токму поради тоа, Дугин во западните медиуми често е наведен како „Путиновиот Распутин“, „Мозокот на Путин“, „Шушкачот на Путин“ или „духовен водич“ на војната со Украина.
Антизападната, ултра-националистичка филозофија на Дугин стана, пишува Би-Би-Си, доминантна политичка идеологија во Русија ѝ помогна да се обликува експанзионистичката надворешна политика на Путин, првенствено во Украина.
Но, вистинската големина на неговата поврзаност со Путин и влијанието врз политиката на Кремљ останува предмет на дебата и контроверзии, при што некои тврдат дека е грубо претерана.
Овој син на советски воен разузнавач станал антисоветски дисидент на млада возраст, приклучувајќи се на тајната авангардна дисидентска група интелектуалци заинтересирани за мистицизам, паганизам, окултизам, монархизам и фашизам наречена Јужински.
Во една статија објавена во 1997 година со наслов „Фашизам – безгранична и црвена“, години по распадот на Советскиот Сојуз, тој отворено тврдеше дека националната големина може да се најде во „вистинскиот, вистински, радикално револуционерен и конзистентен фашистички фашизам“.
Тој ја спротивстави руската верзија на фашизмот како различна од германскиот нацизам и лишена од неговиот „шовинизам и расизам“.
Неговата книга „Основи на геополитиката“, објавена во 1997 година, наводно станала дел од литературата на руските воени академии.
Џон Данлоп, виш соработник во институцијата Хувер на Универзитетот Стенфорд, тврди дека ниту една друга книга немала „споредливо влијание врз руската војска, полиција и етатистичка надворешна политичка елита“.
Она што тој го предложи во него денес звучи речиси пророчки. Освен „дезинформациите, дестабилизацијата и анексијата“ како метод за враќање на руската моќ, тој посочи дека „посебно е важно да се воведе геополитички неред во внатрешната американска активност, поттикнувајќи ги сите видови сепаратизам и етнички, социјални и расни конфликти, активно поддржувајќи ги сите дисидентски движења – екстремистички, расистички и секташки групи – и на тој начин ги дестабилизираат внатрешните политички процеси во САД“.
Дугин за Путин: Малку ме разочара, предолго му требаше
Самиот Дугин, во интервјуто за програмата 60 минути на американската Си-би-Ес што беше снимена во 2017 година (но не беше емитувана во тоа време), се осврна на тврдењата дека Путин го слуша кога е во прашање руската надворешна политика, од сојузот со Иран до окупацијата на Украина.
„Основата на оваа потврда е токму совпаѓањето помеѓу она што го прави Путин и она што јас секогаш го кажувам“, рече тогаш овој екстремно десничарски филозоф.
„Ја развив мојата евроазиска визија, која е многу поголема, ова се само првите чекори. Тој (Путин) нѐ разочара малку бидејќи му одзеде премногу време. Можеше да го промени светот за 17 години“, додаде тој.
Дугин ја објасни оваа контрадикторност во политиката на Путин на свој единствен начин во неодамнешната книга Путин против Путин.
Според него, имаме „лунарен“ Путин, кој е прагматичен и претпазлив, и „соларен“ Путин, посветен на обновата на евроазиската империја и справувањето со Западот.
Во интервјуто во март, Дугин задоволно заклучил дека „нема сомнеж дека победил „сончевиот“ Путин“, пренесува CNN.
„Русија го премина Рубикон, што мене лично многу ме радува“.
60-годишниот Дугин, во својата книга со застрашувачки наслов „Последната војна на светскиот остров“, објавена во 2012 година, тврди дека е во вечен геополитички интерес на Русија што како првенствено копнена, „евроазиска“ цивилизација се надигрува и пораз првенствено поморска, „англосаксонска“ цивилизација.
Евроазија од Даблин до Владивосток
Во последното поглавје од таа книга, тој го повика рускиот режим да се врати на својата историска амбиција и да го прошири своето влијание сè до крајбрежните рабови на Евроазија, односно Светскиот остров.
Поконкретно, дека во својата финална верзија се протега од Даблин до Владивосток.
Случајно или не, поранешниот руски претседател и актуелен заменик-шеф на Советот за безбедност на Русија, Дмитриј Медведев, во април тврдеше дека целта на Москва во конфликтот е „да изгради отворена Евроазија – од Лисабон до Владивосток“.
Многу западни аналитичари веруваат дека политичката елита во Москва ја разбира и ја споделува геополитичката визија на Дугин за Русија.
Има многу точки на согласување, од оценката на Путин дека распадот на Советскиот Сојуз е „најголемата геополитичка катастрофа на 20 век“ до стандардната мантра од Кремљ за крајот на „униполарното“ и зората на „мултиполарното“.
„Светскиот поредок, во кој САД се само една од еднаквите светски сили кои имаат поделени сфери на влијание, заедно со Русија, Кина и други.
„Неговата идеологија обликуваше некои ставови на Путин, но тој е само еден од мислителите што ја одиграа таа улога.
Постојат Иван Илин и други фашисти, но нема докази дека Дугин редовно се среќава и се консултира со Путин“, оценил за ВВС соработникот на британскиот Институт РУСИ, Самаел Рамани.
Повторно, случајно или не, економскиот сојуз на Русија со поранешните членки на СССР, кој Путин го воспостави во 2015 година, беше наречен Евроазиска економска унија.
Во 2014 година Дугин рече дека војната со Украина е неизбежна
На крајот на краиштата, овој ултра-националистички филозоф и автор предвиде отворена војна меѓу Русија и Украина како „неизбежна“ во интервју за Би-Би-Си во 2014 година и го повика Путин да интервенира воено „за да го спаси моралниот авторитет на Русија“.
Се разбира, Русија и тогаш веќе воено интервенираше, не само со окупирање на Крим, туку и со активна поддршка на руските сепаратисти во Донбас, но во тоа време интервенцијата беше ограничена и донекаде тајна.
Се верува дека токму Дугин го вратил името Новорусија, кое било историско име за оние делови од денешна јужна и источна Украина во рамките на Руската империја, во рускиот јавен дискурс, што самиот Путин го употребил во својот говор за анексијата на Крим во март 2014 година.
„Путин го гледа Западот како свој главен непријател, но за да дојде до овој заклучок, тој преживеа многу, преживеа историска ситуација. Во пракса, тој дојде до истиот заклучок како и ние во теоријата“, изјави претходно Дугин дека година, алудирајќи на пресвртот на Путин од обидот да се доближи до Западот кон сè поагресивната политика на конфронтација и дестабилизација на истиот тој Запад.
Исфрлен од универзитетот откако рече дека Украинците треба да бидат „убиени, убиени и убиени“
Навистина, во 2014 година, Дугин ја загуби својата влијателна позиција како шеф на Катедрата за социологија за меѓународни односи на престижниот московски државен универзитет Ломоносов, кога неговата воинствена реторика стана премногу за Кремљ.
Оваа изјава, конкретно, беше причината: „Украина мора или да исчезне од Земјата и да се обнови од нула или народот треба да разбере. Мислам дека на народот на Украина му треба целосен бунт на сите нивоа и во сите региони. Вооружен бунт против хунтата. Не само на југоисток. Мислам, убијте, убијте и убивајте. Нема повеќе разговори. Тоа е мое мислење како професор.”
Но, настрана неговите крволочни фантазии кои звучат горко иронично во денешен контекст, што точно е Светскиот остров на кој реферира Дугин?
Овој малку езотеричен термин го измислил британскиот географ и политичар Халфорд Макиндер во неговата книга Географски стожер на историјата уште во 1904 година и се однесува на целата копнена маса на Европа, Азија и Африка, со исклучок на островите.
Велика Британија и Јапонија се крајбрежни острови, а Северна и Јужна Америка и Океанија се оддалечени острови, како што тој ги нарече.
Во центарот на Светскиот остров се наоѓа она што Макиндер го нарекува Хартленд, област од руската река Волга до кинеската река Јангце и од Хималаите до Арктикот.
Светскиот остров во центарот на геополитичката теорија на Дугин
Во следната книга од 1919 година, Макиндер кратко ја објасни својата теза за важноста на Хартленд, огромна територија на која тогаш во голема мера доминираше Руската империја, а подоцна и Советскиот Сојуз.
„Кој владее со Источна Европа, владее со Хартленд. Кој владее со Хартленд, владее со Светскиот остров. Кој владее со Светскиот остров, владее со светот“, напиша тој тогаш.
Имено, Светскиот остров има најголем дел од светската популација и природни ресурси, а неговиот центар, односно Хартленд, е опкружен со природни бариери од речиси сите страни – освен од Источна Европа, од каде што инвазијата на Русија, како што се обидоа Наполеон во 19 и Хитлер во 20 век.
“Who rules East Europe commands the Heartland;
who rules the Heartland commands the World-Island;
who rules the World-Island commands the world.”
Halford John Mackinder in “The Geographical Pivot of History”, 1904 pic.twitter.com/PYn0tWZyQk
— 3 Seas Europe (@3SeasEurope) April 30, 2020
Затоа Москва со децении, ако не и со векови се обидува да доминира во Источна Европа, за да ја има стратешката длабочина што би ја обезбедила од заканата од Западот.
Украина, се разбира, има централна позиција во овие руски геополитички планови, и поради нејзините историски врски со Москва и поради чистата географија.
Се разбира, ништо од ова не е оправдување за руската агресија или за негирање на правото на Киев да избира во кои политички и воени сојузи сака да влезе и од кои сака да се повлече.
На крајот на краиштата, според оваа теорија, Русија би се чувствувала „безбедна“ само кога би контролирала сè, од Балтикот до Карпатите.
Иако руската безбедносна служба ФСБ ги обвини украинските тајни служби дека стојат зад убиството на ќерката на Дугин, Украина силно негира каква било вмешаност во нападот.
„Украина дефинитивно нема никаква врска со ова бидејќи ние не сме криминална држава, ние не сме Руска Федерација, а уште повеќе не сме терористичка држава“, изјави Михајло Подољак, советник на претседателот на Украина.
Во меѓувреме, самиот Путин се огласи: „Сурово злосторство го заврши животот на Дарја Дугина, светла, талентирана личност со вистинско руско срце – добра, полна со љубов, сочувствителна и отворена. Новинар, научник, филозоф, воен известувач, таа чесно му служеше на народот, на татковината, со своите постапки докажа што значи да се биде руски патриот“.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.