Историјата на овој познат пијалок започнува во 1934 година во хотелот „Ст. Регис“ во Њујорк кога Фернанд Петио, главен барнем на познатиот бар „Кинг Цоле“ мајсторски помешал водка со сок од свеж лимон и домат и додал ворчестер сос заедно со избрани зачини. Од педесетите години во рецептот се додава и гранче целер, а коктелот започнува да се служи ширум светот.
Ако се прашувате како го добил името, една од легендите вели дека коктелот е наречен по британската кралица Мери Прва, која владеела со Англија од 1553 до 1558 година и останала позната по „крвавото“ загинување на протестантите за време на своето владеење.
Loading...
На прашање што точно се става во „Bloody Mary“, најчест одговор е вотка и сок од домати. Меѓутоа, во текот на 80 години псотоење, овој коктел бил збогатуван со разни состојки, како што е сок од лимета, алева пиперка, табаско сос или црн бибер. Освен тоа, „Bloody Mary“ вклучува и „тајни“ состојки, кои се разликуваат од поднебје до поднебје, како и коктел мајсторите.
Втора традиција на овој коктел е нераскинливото поврзување со хотелот „Ст. Регис“ и претставува еден од неговите заштитни знаци. Интересен е фактот дека без оглед на тоа каде се наоѓа во светот, овој хотел има своја верзија на познатиот коктел „Bloody Mary“ која секогаш содржи одредена состојка специфична баш за таа земја, создавајќи така итересни и посебни комбинации за различни региони.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.