Иако нема население, туку само пингвините и китовите – околу 5.000 луѓе, претежно научници и истражувачи, се сместени во околу осумдесет бази таму.
Антарктикот, моментно најстуденото место на Земјата, е исто така континент кој за разлика од остатокот на светот успеа да ја избегне епидемијата на коронавирусот.
Иако овој регион имаше кратка средба со КОВИД-19 кога инфекцијата го погоди последниот крстосувач оваа година, вирусот никогаш не стигна до замрзнатото крајбрежје и нема потврдени случаи на заболување.
https://www.instagram.com/p/B-rnGI9gpiJ/?utm_source=ig_embed
Меѓу нив е и Кери Нелсон, административен координатор на станицата Палмер на островот Антверпен, најсеверната американска база на Антарктик.
„Мислам дека не постои човек сега, кој не е среќен што е тука и е безбеден. Некои веќе се подготвени да се вратат дома. Тие ќе им помогнат на своите најблиски или ќе бидат на некоја друга употреба во ова уникатно време. Но, сите ние сме многу благодарни што сме на место каде нема вирус, ниту пак сите импликации за секојдневниот живот и здравјето што го носи“, рече Кери за Си-Ен-Ен.
Иако географски се одвои од пандемијата, што генералниот секретар на ООН Антонио Гутереш ја нарече „најпредизвикувачката криза во светот“ од Втората светска војна, Нелсон и нејзините колеги постојано ги следат најновите случувања.
„Читам сè што можам за развојот на оваа ситуација. Чувствувам дека е моја должност како човечко суштество да сведочам за сè што се случува во светот”, вели Нелсон, која работи на ледениот континент во текот на зимските и летните сезони од 2007 година.
Роберт Тејлор (29) од Шкотска, работи како теренски водач на станицата за истражување на Ротер, британската база за истражување на Антарктикот (БАС) на островот Аделаид, надвор од западниот брег на Полуостровот Антарктик.
Тој им помага на колегите научници да спроведат тестови за да ги направат сите патувања безбедни.
Иако редовно ги следи вестите од светот, токму заради големата оддалеченост од остатокот од светот, тој не бил свесен за сериозноста на ситуацијата.
– Се сеќавам на првите вести од Кина во јануари. Тоа беше кога првите случаи се појавија во Велика Британија, но јас мислев дека не е ништо големо што ќе влијае врз мене. Но, јас постепено се бидев како вирусот се ширеше“, рекол Тејлор, која дошол во Антарктикот пред шест месеци.
И додека се селел од истражувачките станици „Хали VI“ и „Ротер“ за време на неговиот престој на најјужниот континент, загрижен за целата ситуација и неговото семејство, особено неговата баба, тој вели дека понекогаш тешко се врзува за сè што се случува.
– Како да сте на Месечината и да погледнете надолу. Гледате што се случува, но многу сте далеку.
Во последниве години, туризмот цветаше овде, а антарктичките крстосувачи стануваат се повеќе популарни.
Според Меѓународната асоцијација на оператори на Антарктикот, (ИААТО), во текот на сезоната 2018/2019 тој континент го посетиле 56.168 патници, што значи скок од дури 40 проценти во однос на претходната година.
За време на сезоната 2019/2020 се очекуваат околу 78.500 туристи – а сезоната во Антарктикот трае од јануари до март.
Сепак, станиците почнаа да наметнуваат ограничувања на туристичките посети на почетокот од оваа година, откако вирусот почна да се шири низ целиот свет. Целиот регион подоцна беше ставен во карантин, а туристичките посети се откажани.
Исто така, имаше неколку критични ситуации, вклучително и инцидент во кој група австралиски и новозеландски патници беа евакуирани од крстарење на Антарктикот, откако повеќе од 60 проценти од сите што се наоѓаат на бродот биле тестирани позитивно за коронавирусот.
Нелсон, кој честопати ги координира посетите на станицата „Палмер“, вели дека станицата минатата година ја посетиле илјадници луѓе, но годинава бројките се значително помали заради пандемијата.
„Во јануари, како што се ширеше вирусот, престанавме да прифаќаме луѓе, така што имаше значително помалку луѓе во станицата Палмер ова лето.
Тешко е да се каже какво долгорочно влијание врз антарктикот туризам може да има значително помалиот број посетители, доколку воопшто има некакво влијание. Имено, бројот на посетители е инаку мал, за да се обезбеди мир околу белиот континент.
https://www.instagram.com/p/B_DTfr1Ahxo/?utm_source=ig_embed
Туроператорите членки на ИААТО не смеат да имаат повеќе од 500 патници, и секое пристигнување е координирано така што никогаш нема да има два бродови во едно пристаниште во исто време.
Иако не се знае како ќе испаднат работите во наредните месеци, сите на станиците „Палмер“ и „Амундсен-Скот“ на Јужен Пол, каде има повеќе посетители, сепак работат напорно за да обезбедат сè што е на место за следната сезона.
На станицата Ротер, каде инаку нема туристи, само понекогаш минува по некоја јахта или крузер.
Но, Тејлор забележува дека процесот на транспорт на персоналот дома значително се променил.
– Во нормална ситуација би имало еден авионски лет кон Пунта Аренас (најјужниот град во Чиле), од каде луѓето би оделе на комерцијални летови. Но, сега истражувачкиот брод RRS James Clark Ross (JCR) ќе ги пренесе сите преостанати луѓе на Фолкландските острови, каде што ќе се качат на Hebridean Sky, брод што ќе се врати во Велика Британија.
Бродот заминува следната недела, а кога ќе замине, остатокот од тимот ќе остане сам наредните пет месеци без нови пристигнувања и поаѓања.
Нелсон, која поминува време помеѓу Средниот Запад и Сан Франциско кога е дома, признава дека нејзината самоизолација ѝ паѓала тешко, дури и пред сите посети да бидат забранети поради пандемијата.
Се обидува да донесе нови техники кои сега ги користат оние кои не се на Антарктикот, но се во карантин.
– Се забавувам со лични проекти. Во исто време, се обидувам да не заборавам дека е вистински луксуз да го имате ова многу време, вели Нелсон.
– На крајот на краиштата, овој дел од Антарктикот е прекрасен, па затоа е лесно да се навикнете и да уживате во прекрасното место на дивиот свет.
Сепак, таа вели дека чувствува одредена грижа на совест, која е одвоена од нејзините најблиски во вакви критични времиња.
„Многу е чудно да се биде физички на крајот на светот, додека другите луѓе се плашат дека доаѓа крајот на светот, или барем светот како што го знаеме“, вели Нелсон.
– Понекогаш се чувствувам одвоено и се обвинувам себеси што не сум дома, затоа не можам да им помогнам. Во исто време, јас се справувам со сите непогоди како и другите. Но, знам дека не би помогнало многу, иако е многу лесно да се чувствувате виновни.
Со оглед на тоа што решила да помине 18 месеци овде, разделен од семејството и пријателите, Тејлор е малку збунет од идејата дека тој всушност е привилегиран во споредба со другите.
„Тешко е да се разбере дека сега имаме поголема слобода отколку што би имале дома“, рече Тејлор.
Животот и работата тука се неразделно испреплетени
Тејлор треба да го напушти Антарктикот во пролетта 2021 година, но тој мора да види како се развиваат работите пред да направи планови за враќање во Велика Британија.
– Велат дека сезоната помината на Антарктик ќе ве промени. Но, не можам, а да помислам, дали светот нема да се промени дури и повеќе отколку што се променивме ние. Општо, ќе постапуваме како коронавирусот никогаш да не се случил.
Имаме салата, библиотека, музичка сала, кино… сè што порано го земавме здраво за готово и што им недостасува на домашните сега.
Нелсон има слично мислење, чие враќање дома ќе биде одложено додека не пристигне „зимскиот тим“.
Кога ќе се вратат во своите домови, ќе најдат сосема друг свет. Нов начин на живот на кој беа сведоци само од далеку.
Навидум едноставни работи во кои уживаа сега можеби ќе се спомени.
„Понекогаш сум многу свесна дека сум всушност ехо. Сè уште ми е во глава во време што веќе минало во минатото. Сè уште можеме да се дружиме кога сакаме, без страв, да се ракуваме, да се гушкаме и да седнеме заедно. Не мора да се плашиме ако некој кашла, јас сум благодарна за тоа и јас се обидувам да уживам во тоа сега, додека сè уште можам. Но, јас исто така сфаќам колку се навистина важни овие мали нешта и кога ќе излеземе од тука, ќе ги оставиме сите зад себе. Се обидувам да го натерам мојо мозок да запамети како е сето тоа. Нешто како да се отпечати чувство на слобода и безбедност, така што не би заборавила подоцна, вели таа.