Неколку села во кои селаните се обиделе да вдахнат живот и живеат веќе некое време, од барем повремените туристички посети, во последно време останаа целосно пусти и без живот.
Месечината во последно време е единствената светлина што ги осветлува улиците на Микро Хорија, античката престолнина на грчкиот остров Тилос.
Тоа е напуштено грчко село кое нормално се буди само за туристите, но за време на пандемијата на коронавирусот, и тоа го нема.
Најголемото искуство е во вообичаени околности кога неколку туристи се собираат и пијат коктели во еден вид комбинација од бар и музеј во подножјето на урнатините.
– Се обидуваме да му дадеме живот на ова село – вели сопственикот на барот Јоргос Алиферис.
Тој ги превезува своите гости во селото со години од Ливадија, островско пристаниште, каде што се преселиле сите селани по Втората светска војна.
– Во селото немало вода и струја, па луѓето оделе таму каде што се чувствувале подобро – вели партнерката на Алиферис Вања Јорданова додека служела пијалоци на барската тераса, по половина час возење по трнлив пат до Микро Хори.
Пред тоа, таа морала да го стартува генераторот. Инаку напуштеното село одеднаш се осветли, како некој да ги запалил светлата на филмскиот сет.
Во позадина свири меланхолична грчка музика, а над неколку туристи е sвезденото небо.
View this post on Instagram
Пред сто години, тоа била најголемата населба на Тилос, еден од островите на Додеканез во југоисточниот дел на Егејско Море. Имал 1.200 жители, но тие се движеле малку кон пристаништето, каде што биле подобри условите за живот.
До крајот на 1960-тите, неговите три кафулиња и училишта во селото биле затворени.
Алиферис, родум од Пелопонез, го открил Микро Хорио пред околу триесет години, кога пристигнал на островот откако неговиот брат, лекар, и се вработил таму.
„Мислев дека е навистина срамота дека селото е напуштено и го сонував тој луд сон да го оживееме“, рече тој.
View this post on Instagram
Тој го држи својот бар отворен три месеци годишно. Посетителите доаѓаат од сите страни, дури и од странство, а меѓу нив има и потомци на семејства кои некогаш живееле таму, вели тој.
Проектот, сепак, го чинел многу, и финансиски и психолошки, и тој сега изгубил голем дел од своите приходи поради коронавирусот.
Тој исто така не е задоволен што наскоро може да се случи властите да го асфалтираат патот до селото, бидејќи се плаши дека тоа „ќе го смени пределот и атмосферата“.
Далеку од тоа дека е Микро Хорио е единственото напуштено грчко село. Преку разни иницијативи, јавни и приватни, некои од нив се обидуваат да го вратат селото во живот.
View this post on Instagram
Ова не е единствениот пример за село кое изумрело.
И Ватија, село на полуостровот Манија во јужниот дел на Пелопонез, има спектакуларен поглед кон морето, но неговите празни камени кули и напуштените расфрлани својства на поранешните жители создаваат мрачна атмосфера.
View this post on Instagram
Некои туристи доаѓаат да ги видат квадратните кули од 18 век кои сè уште доминираат во селото, но владиниот проект за реновирање од 1980-тите не вроди со плод.
Сепак, недалеку е еден спротивен пример: утврдениот град Мистра, кој е светско наследство на УНЕСКО од 1989 година, стана главна туристичка атракција и е едно од десетте најпосетувани места во Грција.
View this post on Instagram
Туристите во вообичаени околности брзаат низ неговите асфалтирани улици, им се восхитуваат на фреските на византиската црква и го посетуваат градскиот манастир, каде сè уште има монаси, иако сè друго беше напуштено во 50-тите години на минатиот век.
View this post on Instagram
Спиналонга, напуштена островче крај Крит, привлекува туристи со своето бурно минато. Таму, во една венецијанска тврдина, лепрозните биле сместувани сè до почетокот на 20 век.
Од друга страна, на Крф, селото Перитија од 14 век е мамка за туристите, маѓепсано од куќи во венецијански стил и можност за искачување на блиската планина Пантократор, од чиј врв може да се види целиот Крф и да се види Албанија.
View this post on Instagram