Израел ја прославува својата 75-годишнина оваа недела во тензична и неизвесна атмосфера, при што комеморациите се засенети од битката за судството што отвори некои од најдлабоките општествени поделби од основањето на земјата во 1948 година, според Ројтерс.
Одбележувањето на Денот на меморијата, со кој се оддава почит на загинатите војници на земјата, и Денот на независноста еден ден подоцна, традиционално служат како симболи на единството во нацијата која континуирано војува од своето основање.
Сепак, според Ројтерс, оваа година расположението е поинакво.
„Убеден сум дека нема поголема егзистенцијална закана за нашиот народ од онаа што доаѓа одвнатре: нашата сопствена поларизација и отуѓување еден од друг“, рече претседателот Исак Херцог на Генералното собрание на еврејските федерации на Северна Америка во Тел Авив ова. недела.
Стотици илјади Израелци излегуваат на улиците секоја недела од почетокот на годината во знак на протест против плановите на националистичко-религиозната влада на премиерот Бенјамин Нетанјаху за спроведување на судските реформи кои критичарите ги гледаат како егзистенцијална закана за демократијата.
Владата и нејзините поддржувачи велат дека промените се потребни за да се зауздаат судиите-активисти кои агресивно ги нападнаа сферите на парламентот и извршната власт, но минатиот месец се согласија да ги прекинат плановите за да овозможат дополнителни консултации.
Но, протестите продолжија, а за многу Израелци конфликтот отвори длабоки прашања за нивната земја кои го надминуваат составот на Врховниот суд и моќта на извршната власт да ги поништи своите одлуки.
Узи Цвебнер, претприемач од Тел Авив, кој создава високотехнолошки деловни паркови, се нарекува себеси патриот од ционистичко семејство кое дошло во денешен Израел во 19 век.
Тој е ветеран од војната во Јом Кипур во 1973 година, кој бил ранет во акција еден ден откако еден од неговите браќа загинал борејќи се против Египќаните на Синај, и тој претставува дел од општеството длабоко отуѓено од новата влада.
„Каква земја ќе бидеме? Ќе бидеме ли демократија, модерна држава? (Онаа каде) сите служат војска? Или ќе бидеме како другите земји околу нас?“ изјави тој за Ројтерс.
Според оваа новинска агенција, зад неговата изјава стои стравот од ненадејно продлабочување на поделбите што отсекогаш постоеле во Израел меѓу европските Ашкенази и блискоисточните Мизрахи, меѓу религиозниот Ерусалим и опуштениот Тел Авив и меѓу десничарските доселеници и урбаните либерали.
Арапските граѓани на Израел, кои сочинуваат една петтина од населението, во голема мера се изоставени од дебатата, за која многу Палестинци велат дека ги игнорира нивните грижи и децениската окупација на област што ја гледаат како јадро на идната држава.
Но, растечката моќ на религиозните партии кои му помогнаа на Нетанјаху да дојде на власт минатата година, вознемири многу секуларни Израелци, кои честопати негодуваат на посебните услови и субвенции што им овозможуваат на многу мажи да избегнуваат воена служба и да учат во верски училишта наместо да работат.
Националистичката десница, пак, ги обвинува своите критичари за непочитување на демократијата, а сè потоксичната политичка клима е поттикната од поделбите меѓу „популистите“ и „либералните елити“ кои сега се гледаат низ западниот свет.
Според истражувањето на Канал 12 Вести минатата недела, околу 51 отсто од Израелците се песимисти за иднината на земјата, која од сиромашна, претежно земјоделска територија, прерасна во високотехнолошка моќ за краток временски период.