На свадба вообичаено е невестата да го фрла бидермаерот во толпа немажени девојки, најчесто нејзини пријателки.
Тие се обидуваат да ја искористат својата шанса, а според народното верување, онаа што ќе го фати букетот, се мажи следна.
Потеклото на традицијата на невестата да носи букет на денот на венчавката датира уште од антиката. Цветовите тогаш беа вообичаена декорација на римските свадби, бидејќи тие симболизираа нови почетоци, верност и плодност.
Во средниот век, наместо цвеќиња, билките во букети беа почести. Особено растение од копра и лук. Всушност, во тоа време се сметаше дека ваквите билки имаат можност да штитат од зли духови и лоша среќа.
Во времето на кралицата Викторија, размената на цвеќе стана особено популарен начин на изразување љубов. Токму поради тоа, цвеќето се поврзало со свадби поради нивната романтична симболика. Оваа традиција продолжи и до денес, и скоро е невозможно да се сретне на свадба без цвеќиња.
Сепак, дали знаевте дека овој обичај на фрлање букет започна да се спроведува наместо стар обичај што младите сигурно не го сакаа.
Имено, пред неколку стотици години се веруваше дека ако ја допрете невестата на свадбата, ќе имате среќа, а ако откинете парче превез или венчаница, навистина ќе имате среќа.
За да не се борат гостите околу невестата, бидермаерот започна да се фрла, што многу брзо беше прифатено, а овој обичај на допирање на невестата или разделување на венчаницата беше оправдано заборавен.