Бруталниот напад на Хамас врз Израел на 7 октомври често се опишува како израелски 11 септември, пишува британски Телеграф.
Со повеќе од 1.400 жртви, всушност е многу полошо од терористичките напади на Ал Каеда во САД.
По тие напади во 2001 година, поттикнати од желбата да се уништат терористичките закани и да се консолидира моќта на меѓународната сцена, САД го нападнаа Авганистан, а подоцна и Ирак.
Како што беснееја овие војни, на крајот оставија најмалку 400.000 мртви, заканата од тероризам метастазираше, растеше во обем и софистицираност.
По нападот на Хамас, израелските власти најавија намера да го „искоренат“ Хамас, објавувајќи војна на „човечките животни“ во Газа.
За шест дена, 6.000 бомби беа фрлени врз Газа, најгусто населениот регион во светот.
За споредба, за време на најинтензивните моменти од кампањата против Исламската држава во Сирија и Ирак во 2015 и 2016 година, месечно се фрлаа во просек по 2.500 бомби, на површина 100 пати поголема од Појасот Газа.
Три недели подоцна, според Министерството за здравство под контрола на Хамас, повеќе од 8.000 луѓе се убиени во Газа, 40 отсто деца и 30 отсто жени – од кои 88 отсто се идентификувани.
Во меѓувреме, 63 отсто од населението на Газа е раселено, а 15 отсто од сите станбени згради се уништени, велат ОН.
Според Save the Children, повеќе деца се убиени во изминатите три недели отколку во сите конфликтни зони во светот од 2019 година – 99 отсто од нив во Газа.
Со оглед на тоа дека целта на Израел е да го „искорени“ Хамас, веројатно е дека оваа кампања на изгорена земја би можела да создаде Хамас 2.0 – нешто многу поекстремно.
Огромната бруталност и неселективната природа на нападот на Хамас на 7 октомври го поттикнаа тврдењето дека „Хамас = ИСИС“.
Политичките лидери во Израел, САД и низ Европа ги изедначија двете движења како едно исто.
Поблискиот поглед на Хамас сугерира дека таквите коментари се погрешни.
Хамас е политичко исламистичко движење чии активности ги опишуваат како „отпор“ и ги базираат на експлицитно националистичка агенда.
За Исламската држава, Хамас се отпадници, достојни за смрт.
Во Газа, Хамас рутински ги разбива џихадистичките ќелии чија идеологија е поекстремна и глобална по природа, вклучувајќи ја и Исламската држава.
Во Сирија, Исламската држава отворено се бореше и убиваше опозициски групи поддржани од Хамас, нарекувајќи ги неверници.
Нивното насилство можеби е слично, но ако ги гледаме како движења, постојат големи разлики.
Тероризмот воопшто не може да биде „искорен“, особено кога терористичката група има корени во кауза која се смета за веродостојна и праведна.
Исламската држава немаше ништо од тоа – нејзината идеолошка основа беше едногласно осудена, а светот се мобилизираше да се бори против неа.
Сепак, иако Хамас во никој случај не е единствената борба за палестинската кауза, бомбардирањето на Израел во Газа ризикува да го легитимира наративот на Хамас – дека вооружениот отпор е единствениот остварлив начин напред.
Населението ширум муслиманскиот свет излезе на улиците, осудувајќи го уништувањето во Газа, нешто што регионот долго време не го видел во такви размери.
Израелскиот копнен упад најверојатно ќе му нанесе тежок удар на Хамас, но групата ќе преживее и може да се претвори во нешто уште понасилно од порано.
Уште полошо, интензивниот одговор на Израел во Газа и длабокото чувство на меѓународна незаинтересираност за цивилните жртви ризикуваат да создадат сосема нова генерација терористи, низ Блискиот Исток и пошироко.
ФБИ веќе посочи дека сегашното насилство во Газа ќе ја произведе најголемата домашна терористичка закана.
Ова ќе биде уште повеќе точно во Европа.
Групите за човекови права, пак, повикуваат на недоследности во западната политика – едногласно го осудуваат руското гаѓање на станбени згради или на Башар ал Асад во Сирија, но замижуваат пред слични настани во Газа.
Палестинското прашање некогаш беше моќна точка за собирање на џихадистите ширум светот, но тоа избледе во последниве години.
Актуелните настани ризикуваат повторно да го вратат во прв план, а овој пат нема да биде толку локално ограничено, пишува британски Телеграф.