Понекогаш ни изгледа дека сè било некако полесно и подобро во минатото. Тоа е една од оние заблуди во кои особено веруваме кога се чувствуваме ранливи.
Објективно гледано, сепак, тоа е редок случај работите да биле многу подобро во минатото.
Поверојатно е дека на изминатите денови гледаме низ розовите очила. Оваа психолошка заблуда се јавува затоа што генерално ни е полесно да запомниме подобри работи од нашето минато отколку сите непријатности што сме ги доживеале.
Кога, на пример, се сеќаваме на некое патување, првото нешто што ни паѓа на памет се некои позитивни анегдоти, прекрасни сцени во кои имавме можност да уживаме, добра храна и дружење со пријателите.
Ретко ќе се сеќаваме дека сме чекале со часови на границата за да влеземе во странска земја.
Скоро сигурно ја заборавивме лошата услуга во хотелот, како и сите расправии што сме ги воделе со партнерот за време на одморот.
Тогаш ви е јасно дека негативните работи од минатото бледнеат од меморијата со текот на времето, додека позитивните остануваат со нас долго време.
Сепак, тоа воопшто не е толку лошо, бидејќи во спротивно, животот би бил навистина суров. Ако, на пример, ги имавме предвид сите непријатности што сме ги доживеале додека сме патувале и што можеме да замислиме дека може да ни се случат, дали воопшто би се осмелиле да го напуштиме својот дом и да одиме на одмор?
Психолошкиот феномен на заборавање на лошите работи, се разбира, има свои лоши страни.
Само помислете на сите случаи во кои вие или ваш познаник сте се вратиле кај стариот партнер, затоа што сте одбрале да се концентрирате само на убавите моменти што сте ги поминале заедно.
На крајот треба да се каже дека скептицизмот кон носталгијата е сè уште пожелен.
Без него, ние секогаш би живееле во минатото и никогаш не би биле задоволни од сегашната состојба. Исто така, за нас ќе биде потешко да пристапиме кон нови предизвици и проблеми со оптимизам.