Пандемијата на коронавирусот го смени текот на целата година, но да се вратиме на почетокот.
Во јануари 2020 година, туристите со нетрпение ја очекуваа годината во која требаше да се одржат Олимписките игри во Јапонија, но и планираните патувања и одмори.
Од друга страна, активисти и борци за поздрава планета се подготвуваа за „војна“, за акции насочени кон алармирање на заедниците, нациите, институциите и привлекување внимание кон климатските промени, кон катастрофата што ни се подготвува.
Целиот фокус на медиумите и институциите, како и некои влади, дефинитивно се префрлија на еколошките прашања во 2019 година.
Сепак, светот на туризмот воопшто немаше дилема за тоа како ќе функционира во 2020 година. Оваа индустрија не беше заинтересирана за штетните емисии на гас и масовен туризам, светот мораше да се види и истражи!
И тогаш се појави тој мистериозен вирус што дојде од Кина. Непознаница што не беше САРС. Вирус кој зарази стотици луѓе и го смени целиот свет, вклучително и туризмот. Напуштени градови, чист воздух…
Одеднаш сè се смени. Границите се затворија, авионите беа приземјени. Пандемијата ги испразни сите аеродроми и градовите ги направи пусто. Гледавме слики од Венеција, Рим, Милано, Париз, Лондон, па дури и од нашите градови, кои беа сведоци на напуштени улици, како сцени од апокалиптични филмови.
Олимписките игри се одложени, крстосувачите оставени да талкаат на отворено море со месеци, а агенциите се ставаат пред конечен акт, пред банкрот.
Што забележавме тогаш? Во градовите со големо загадување како Лос Анџелес и Њу Делхи, одеднаш небото беше чисто, а исто така и воздухот.
Водата во венецијанските канали конечно имаше сина боја и сите конечно успеавме да ја слушнеме песната на врапчињата. Хималаите станаа видливи во Индија, по 30 години! Да не спомнуваме колку штетните емисии се намалија кога поголемиот дел од глобалната авијација беше приземјена.
Неверојатно, но вистинито, едно „стоп“ на целата туристичка индустрија донесе огромна придобивка за животната средина! Природата успеа да се рестартира, додека сите бевме заклучени во своите домови.
Но, што се случува кога вирусот ќе се стави под контрола? Дали навистина планираме да продолжиме таму каде што застанавме, загадувајќи ја планетата или конечно ќе почнеме да размислуваме како да ја спасиме?
Емисија на штетни гасови
Една бројка е доволна да ви каже каков е ефектот на туризмот врз животната средина: 8%. Таков е уделот на туризмот во глобалните емисии на стакленички гасови, според студијата на научниците од Универзитетот во Сиднеј и Универзитетот во Квинсленд, од мај 2018 година.
Ефектот на стаклена градина е процес на затоплување на планетата Земја, што беше предизвикано од нарушување на енергетскиот биланс помеѓу количината на зрачење што површината на Земјата ја прима од Сонцето и се враќа во вселената.
Повеќето штетни гасови доаѓаат од најбогатите земји. За жал, студијата немаше многу охрабрувачки предвидувања, иако технолошките иновации беа насочени кон намалување на емисиите на јаглерод диоксид.
Ковид-19 запре сè
Во 2018 година никој не знаеше дека за две години не чека глобална пандемија, што ќе наруши сè. Карантините и затворањето на границите придонесоа глобалното воздухопловство да запре и глобалните емисии да паднат за 4,6%.
Ова е најголемиот пад во историјата. Успех на вирусот Ковид-19. И, бидејќи околината стана поздрава, економијата беше сериозно потресена. Меѓу најпогодените сектори се туризмот и транспортот.
„Очекуваме економската криза да биде најголема во историјата, додека емисијата на штетни гасови ќе биде најмала во последните 20 години“, рече Арунима Малик, од Универзитетот во Сиднеј.
Малите земји се најзагрозени
Јен Сон, во име на Универзитетот во Квинсленд, изјави дека најмалите земји во светот се меѓу најзагрозените, како и оние земји кои зависат од туризмот.
„Ние знаеме дека туризмот е еден од најголемите (економски) сектори во светот, сочинувајќи 10% од вкупниот глобален БДП, и дека едно од десет работни места во светот доаѓа од туристичката индустрија.
Сепак, малите земји (претежно островски) кои немаат развиена економија и се потпираат на туризам, како Аруба, Малдиви и Макао, се најпогодени. Тука, туризмот сочинува 50% од вкупниот БДП.
Се разбира, тука е и загубата на работа што неизбежно се случи во многу земји. Луѓето кои работеле на одморалишта и крстосувачи морале да се вратат дома и да чекаат можност повторно да бидат ангажирани од нивниот работодавач.