На влезот во 20 век, САД се бореле против епидемија на големи сипаници. За време на петгодишната епидемија, од 1899 до 1904 година, владините здравствени власти потврдиле 164.283 случаи на сипаници, но реалниот број веројатно бил пет пати поголем.
Со цел да се запре ширењето на многу заразниот и често смртоносен вирус, се појавила потреба за вакцинација против сипаници низ целата земја.
Во градовите и земјите со најтешки епидемии, вакцинацијата била задолжителна, а официјалните сертификати за вакцинација биле потребни за да одат на работа, да одат на училиште, да се возат во возови, па дури и да одат во театар.
Задолжителната вакцинација разбеснила многу Американци кои формирале лиги против вакцинација за да ги бранат своите лични слободи.
За да се избегнат јавните здравствени службеници, кои честопати оделе од врата до врата во полициска придружба за да ги спроведат законите за вакцинација, некои активисти против вакцинација фалсификувале сертификати за вакцинација.
Не можејќи да потврдат дали сертификатите се легитимни, здравствените власти се свртеле кон физички докази – тие побарале да ја видат лузната од вакцинацијата.
Следејќи ја техниката за прв пат развиена од Едвард Џенер кон крајот на 18 век, вакцинацијата против сипаници во 1900 година вклучувала прободување на кожата на надлактицата со ланцет или нож, а потоа тапкање на раната со жив вирус. Производителите на вакцини во 1900 година продолжиле да го добиваат својот вирус од рани од сипаници кај кравите.
– Оној што би примил вакцина ќе започнел да се чувствува болен, тој обично би имал треска и многу болна рака – вели Мајкл Вилрич, професор по историја.
– Местото на инјектирање на вакцината би се иритирало, би се формирала краста која ќе падне, оставајќи мала лузна. И така би знаеле дека вакцинирањето е направено – објаснува тој.
Лажни и фалсификувани сертификати за вакцинација
Делумно затоа што процесот на вакцинација бил толку брутален, а делумно затоа што активистите против вакцинација претерале со ризикот од добивање тетанус или сифилис преку вакцината, имало многу луѓе кои се обиделе да избегнат вакцинација на кој било начин.
Најчеста тактика била да се купи лажен сертификат за вакцинација.
Бидејќи на сите јавни училишта им биле потребни сертификати за вакцинација, антивакцинарите ги споделиле имињата на лекарите кои се согласиле да потпишат документ во кој се наведува дека детето е медицински „несоодветно“ за вакцинирање.
Доколку родителите не сакале да плаќаат на лекар, тие самите го фалсификувале уверението за лекарот.
Лузна како пасош
Во пренатрупаните делови на градови како Њујорк и Бостон, каде сипаниците се ширеше со смртоносна брзина, здравствените власти ангажирале полицајци да помогнат во спроведувањето на наредбите за вакцинација, понекогаш физички ограничувајќи ги некооперативните граѓани.
Фрустрирани од широко распространетата отпорност на вакцинација, овие одреди за вакцини започнале целосно да ги игнорираат сертификатите и да одат директно до изворот.
– Бидејќи било многу лесно да се фалсификува сертификатот, тие инсистирале да ја видат лузната. Лузните од вакцината послужиле како физичка форма на сертификатот – рече Вилрич.
Почитуваниот лекар д-р Џејмс Хајд од Медицинскиот колеџ Раш во Чикаго напишал уводник со кој ги повикал службениците во јавното здравство да направат се што е во нивна моќ за искоренување на сипаниците и предложил да се користи самата лузна за вакцинација како единствен влезен билет или „пасош“ за цивилен живот во Америка.
Крајот на големите сипаници
Во училиштата, фабриките и владините сали, како и на имигрантските бродови кои пристигнувале во американските пристаништа, оние кои не можеле да покажат свежа лузна од вакцината – што сигнализира инокулација во последните пет години – би биле вакцинирани на самото место.
Во 1903 година, државата Мејн издала декрет според кој „никој не смее да биде вработен или да работи освен ако не може да покаже добра лузна од вакцинацијата“.
Истата година, индустријалецот Хенри Клеј Фрик им наредил на сите вработени во неговата фабрика за челик во Питсбург и на нивните семејства да покажат лузна или да се вакцинираат.
– Оваа наредба зафатила 300.000 луѓе – рече Вилрич.
Уште во 1921 година, кога Канзас Сити претрпел појава на сипаници, еден локален весник објавил дека „Покажи ја лузната“ е официјално усвоен како лозинка за ложи и други состаноци.
Ставовите против вакцинацијата никогаш не исчезнале, а некои Американци дури ги фалсификувале лузните од вакцината.
Тие го правеле тоа со болно изложување на дел од кожата на азотна киселина за да произведат иста краста и лузна со иста големина.