Дали баба Марта навистина постоела и кога станала со променливо „расположение“?
Во античко време, одредени одлики, доблести и маани им се припишувале на лица родени во одреден временски период. Некои од овие верувања биле собрани во Националниот календар и се зачувани до ден-денес, пишува National Geographic.
Март бил именуван по римското божество на војната – Марс. Затоа овој месец се смета за особено поволен за воена акција.
Март, меѓу балканските народи, како и некои словенски народи, исто така се нарекува месец на Благовештение, март, Сухи, брезен и летник…
Оттаму, во март, може да нападне многу снег, но може и одеднаш да се затопли како да е веќе лето. Затоа народот вели: „Подобро е змија да те касне, отколку мартовско сонце да те загрее“.
Баба Марта никогаш не постоела. Не станува збор за некое митолошко битие или божество, туку е персонификација на целата месечина и нејзината непредвидлива природа.
Иако ова е народно верување кое се врзува и за Макдонците, баба Марта ја има скоро кај сите словенски народи.
Бидејќи бил именуван по богот на војната, се верува дека Марс е суров кон него, но може да биде пријатен и љубезна поради пролетта што ја најавува.
Легендата вели дека баба Марта порано била слатка и драга старица. Сепак, еден ден, кралот Нума Помпилиус одлучил да го заземе првото место во календарот во март, додавајќи ги јануари и февруари пред нив.
Ова толку многу ја налутило „првата дама на календарот“ што од тоа време станала каприциозна и непредвидлива.
И така, останало до денес.