Во изборната ноќ, Доналд Трамп постојано велеше: „Ветувања дадени, ветувања исполнети“.
Сега кога републиканците официјално ја презедоа контролата врз Конгресот, неговите „ветувања“ се многу полесно да се одржат.
На политичкиот јазик во Вашингтон, тоа се нарекува „владејачки триумвират“, кога партијата на претседателот ги контролира двата дома на Конгресот – Претставничкиот дом и Сенатот.
Таа контрола е она што сега го поседува Републиканската партија на Доналд Трамп.
Целосната контрола од една страна некогаш беше вообичаена, но во последниве децении станува сè поретка и траеше пократки временски периоди.
Партијата на власт често губи места кога две години подоцна ќе се одржат среднорочните конгресни избори.
И Трамп и Бајден уживаа во „владејачката тројка“ за време на нивните први две години во Белата куќа, и двајцата научија дека кога имате таков вид контрола, не е гаранција дека тоа секогаш ќе биде по волјата на претседателот.
Луѓе на Трамп: Марк Рубио државен секретар, Маск задолжен за штедење, водител на Фокс Њуз, шеф на Пентагон
Што ни кажува изборот на народот за Белата куќа за Трамп 2.0?
Републиканците ја вратија контролата врз Сенатот.
Во текот на првите две години, Трамп донесе познат даночен закон, намалувајќи ја корпоративната даночна стапка од 35 отсто на 21 отсто и намалувајќи ги индивидуалните даноци.
Но, со оглед на тоа што некои членови на неговата партија се спротивставија на неговото изненадувачко искачување на врвот во 2016 година, тој се бореше да постигне други цели.
Неговиот план за укинување на Законот за пристапна нега (познат како Обамакер) пропадна кога сенаторот Џон Мекејн од неговата партија одби да гласа за него.
Не успеа ниту да го донесе предлог-законот за инфраструктура како што вети.
Во текот на првите две години, кога демократите ги контролираа Претставничкиот дом и Сенатот, Бајден успеа да ги усвои Американскиот план за спас, Законот за инвестиции и работни места и Законот за чипови и наука.
Но, и тој мораше да направи значителни намалувања на плановите за трошоци и инвестиции – наречен пакет „Повторно изгради подобро“ – по противењето на еден од неговите сопствени сенатори.
Главна пречка за целосна контрола од која било од партиите е тоа што за законите во Сенатот е потребно мнозинство од три петтини, или 60 гласови, за да се заобиколи „филибастерот“, кој им овозможува на сенаторите да го одложат гласањето за нацрт-законот додека ја одржуваат дебатата отворена.
Ова значи дека кога една партија има просто мнозинство во Сенатот, ќе мора да се сврти кон ривалите преку партиските линии за да го изгласа законот.
Дури и со здраво мнозинство во Сенатот овој пат, Трамп нема да ги има волшебните 60 пратенички места кои му дозволуваат да ги заобиколи сите обиди на опозицијата да го одложи донесувањето на законот.
И во средата, републиканците во Сенатот го избраа Џон Тун за лидер на мнозинството наместо Рик Скот од Флорида, очигледниот фаворит во таборот на Трамп, во знак дека некои пратеници сакаат да ја вратат независноста (Трамп официјално не го поддржа Скот).
И покрај сето ова, „тројката“, ако вешто се менаџира, навистина ја отвора вратата за можности за големи законодавни иницијативи.
Предноста на Трамп може да биде клучна за исполнување на неговите големи ветувања како што е најголемата депортација на мигранти во историјата; сеопфатни царини за странски увоз; и укинување на заштитата на животната средина.
Користењето на законодавството за постигнување на овие цели ќе го отежне поништувањето на овие планови во судовите, во што Доналд Трамп беше заглавен во неговиот прв мандат кога широко ги користеше извршните наредби кои редовно и честопати беа успешно оспорувани.
Судскиот пејзаж исто така се промени во корист на Трамп.
Клучен успех на неговиот прв мандат беше назначувањето на тројца конзервативци во Врховниот суд, зацврстувајќи го двотретинското мнозинство можеби со децении.
Тој исто така назначи повеќе од четириесет судии во федералните апелациони судови, претворајќи неколку судски области во поконзервативни средини.
Републиканското мнозинство во Сенатот, исто така, дава уште една клучна предност.
Трамп ќе може полесно да добива одобренија за сопствените кандидати за позиции во администрацијата, нешто со што се бореше во 2017 година, кога внатрешното противење на него во Републиканската партија сè уште беше значаен фактор.
Сето ова укажува на напорни и можеби бурни следните две години, а како што покажува поновата историја, овие „тројки“ не траат многу долго, па администрацијата што доаѓа ќе сака да забрза.