Ова секако не е прв пат Израел да изведе ваква офанзива, а претходните дадоа мешани резултати.
Значи, како оваа може да се разликува од претходните инвазии?
1978 – Првата инвазија
По создавањето на државата Израел во 1948 година, Либан стана главна дестинација за палестинските бегалци.
Меѓу бегалците имало и членови на палестинските милиции, како што е Палестинската ослободителна организација (ПЛО).
Овие милиции го нападнаа Израел од Либан и го вовлекоа во конфликтот.
Израел првпат го нападна Либан во 1978 година како одговор на нападот на паравоената група на Палестинската ослободителна организација (ПЛО), која заплени автобус откако пристигна на плажата.
Во насилството што следеше, 38 израелски цивили беа убиени во она што во Израел е познато како масакр на крајбрежните патишта.
Израелските сили влегоа во јужен Либан и се повлекоа два месеци подоцна.
Тие формираа тампон зона и останаа таму до 2000 година.
Во оваа прва инвазија, загинаа до 2.000 либански војници и цивили, додека Израел загуби 18 војници.
1982 – Најголемата инвазија
Израел ја изврши својата најголема операција во Либан во 1982 година, за време на либанската граѓанска војна.
Илјадници израелски војници, придружувани од стотици тенкови и оклопни возила, ја преминаа границата, првенствено за да ја избркаат ПЛО, која продолжи да го напаѓа Израел од Либан.
Целта на Израел беа позициите на ПЛО за да се спречат нападите врз Израел.
Израелските сили навлегоа на повеќе фронтови и за една недела стигнаа до предградијата на главниот град Бејрут.
За време на офанзивата, израелските трупи беа одговорни за масакрот на палестинските бегалци.
Три месеци подоцна, Израелците се повлекоа откако создадоа тампон зона на либанска територија.
За време на конфликтот, загинаа до 20.000 Либанци, главно цивили, а загинаа 654 израелски војници.
1996 – Нов непријател и нова инвазија
Со инвазијата во 1982 година, израелските сили успеаја да ја поместат ПЛО, која го премести своето седиште од Либан во Тунис.
Но, после тоа се формира офанзивната паравоена група Хезболах, која исто така го сметаше Израел за непријател и сакаше да го нападне.
Во април 1996 година, израелските сили го нападнаа Хезболах за прв пат, како одговор на неговите ракетни напади.
За време на операцијата, која траеше нешто повеќе од две недели, Израел изврши ограничени упади во Либан.
Либанските цивили повторно настрадаа – до 250 цивили и 13 борци на Хезболах беа убиени.
Израел немаше загуби.
Конфликтот меѓу Израел и Хезболах продолжи во форма на неколку престрелки, како што се ракетни напади од исламски милитанти и воздушни напади на израелските воздухопловни сили.
2006 – 34 дена војна
И тогаш дојде јули 2006 година.
Покрај гранатирањето на израелските градови, борците на Хезболах ја преминаа границата и нападнаа две воени возила – убивајќи осум војници и земајќи двајца заложници.
Израел одговори со силни воздушни напади и артилериски оган врз цели низ Либан, воздушна и поморска блокада и копнена инвазија на јужен Либан.
Војната траеше 34 дена, а исходот беше прекин на огнот.
Во Либан загинаа околу 1.191 лице, главно цивили, а Израел загуби 121 војник и 44 цивили.
Мислење на воени експерти
Операцијата на Израел против Хезболах засега го промени балансот на силите, според уредникот на Би-Би-Си Џереми Боуен.
„Во изминатите неколку недели, Израел ја обезглави организацијата Хезболах, уништи половина од нејзиното оружје, според американските и израелските официјални лица; и го нападна Либан“, пишува тој.
Израелскиот воен аналитичар Јоав Стерн за Би-Би-Си изјави дека верува дека ќе се користи слична стратегија како во 2006 година, со ограничени упади, за разлика од масовното распоредување на војници во 1982 година.
„Тоа ќе биде бавна, претпазлива и пресметана инвазија и ќе вклучи окупација на градовите во јужен Либан, еден по еден, наместо да започне брза и сеопфатна инвазија на главните рути“, вели Стерн.
Тој додава дека Хезболах веќе подолго време е стациониран во градовите во јужен Либан, поради што Израел не може брзо да ги окупира тие градови и да ги напушти.
Сепак, постои разлика помеѓу ситуацијата во Либан и израелската офанзива во Газа, која започна по нападот на Хамас на 7 октомври, каде што моќта на израелската армија го намалува отпорот на Хамас.
Сценариото во Либан може да биде многу попредизвикувачки, и покрај успешните израелски напади врз инфраструктурата и раководството на Хезболах.
„Хезболах не е Хамас: тој претрпе загуби, но сепак е доста добро вооружен и стратешки добро поставен“, вели Амин Саикал, експерт за Блискиот Исток и професор на Австралискиот национален универзитет.
Групата ќе може да пружи бесконечен отпор на израелската окупација“.
„Тоа може скапо да ја чини еврејската држава – материјално и кадровски“, објаснува тој.
Џереми Боуен нагласува дека Израел се уште не постигнал една од главните цели во Газа.
„Хезболах очигледно има огромни мрежи од тунели и инфраструктура во јужен Либан“.
„Кога Израелците влегоа во Газа, една од нивните воени намери беше да ја уништат тунелната мрежа на Хамас, а речиси една година подоцна, тие не успеаја да го сторат тоа.