По краткиот бунт на Пригожин и неговите вагнерци, Путин беше ослабен.
„Царот го нема“ – повеќето меѓународни аналитичари на настаните во Русија се согласуваат околу тој најмал заеднички именител.
Сепак, тешко е да се проценат последиците од бунтот на приватната војска на Евгениј Пригожин.
„Најважното нешто што може да се утврди е дека Путин очигледно го загуби својот авторитет“, изјави за ДВ германскиот експерт за Русија Фабијан Буркхард.
Сепак, кој победи во руската структура на моќ дури сега се утврдува.
„Многу актери во Русија веројатно беа изненадени од оваа ситуација“, вели Буркхард, кој вообичаено спроведува истражување во Институтот за источна и југоисточна Европа Лајбниц во Регенсбург.
Почеток на падот на моќта на Путин?
„За мене ова е почеток на колапсот на системот“, рече Ирина Шербакова, ко-основач на организацијата за човекови права Меморијал, која сега е забранета во Русија, во интервју за радио Дојчландфунк.
Тимоти Снајдер, американски историчар и професор на Јеил, во првата анализа посочува:
„Немаше никој во ниту еден руски град кој спонтано изрази лична поддршка за Путин или дури презеде личен ризик за неговиот режим“.
Маршот на Пригожин кон Москва им покажа на народот на Русија и на светот „дека мала група војници“ може релативно лесно да стигне до Москва, го опишува Снајдер губењето на контролата на Путин.
„Ова не беше случај пред поголемиот дел од руските вооружени сили да бидат распоредени во Украина“ – а тоа се единици кои повеќе не се достапни во Русија.
На Путин му недостасуваат војници во земјата
Според таа логика, со својата незаконска агресивна војна во Украина, Путин ја одзеде неограничената моќ во Русија, бидејќи воената база на моќ во неговата земја се лизна.
Но, дали неодамнешните настани во Русија навистина се политичка „точка на кулминација“ за Путин, односно почеток на крајот на неговото владеење?
Така барем верува Шчербакова, која живее во егзил во Берлин.
Сепак, вели, „не знаеме уште колку ќе потрае“.
За Тимоти Снајдер, она што тој го гледа како „апатија“ во Русија „сугерира дека повеќето Руси во моментов едноставно претпоставуваат дека се управувани од гангстер со најмногу пушки. Тие се занимаваат со нивниот секојдневен живот – кој и да е тој гангстер.“
Сепак, историчарот од Јеил е уверен: „Ако го вратат во ќош, Путин ќе се спаси себеси“.
„Војните завршуваат со внатрешен притисок врз напаѓачот“
Го привлекува вниманието на борбите во јужна и источна Украина и на прашањето: дали Путин би можел повторно да ја ескалира војната таму за да ја консолидира својата база на моќ во Кремљ?
Или бунтот на Вагнер некаде подоцна ќе се покаже како почеток на крајот на војната?
Војните генерално завршуваат „кога ќе се почувствува притисок во политичкиот систем“, според Снајдер.
Со повеќе од 50 нации предводени од САД кои ја поддржуваат Украина, Снајдер вели:
„Оние кои сакаат оваа војна да заврши треба да им помогнат на Украинците да го извршат тој притисок“.
Засега не е јасно дали украинската армија на фронтот може да ги искористи случувањата во Русија.
Пред сè, дали тие навистина ја ослабнаа борбената ефикасност на руските вооружени сили.
Германскиот експерт за безбедност Нико Ланге за ДВ вели дека е тешко да се процени што всушност слушнале руските војници во Украина за бунтот.
„Мобилните телефони им се одземени и тие се многу отсечени од реалноста“, вели експертот за Украина и Русија, кој работи и на Минхенската безбедносна конференција.
Немири меѓу руските команданти во Украина
Ланге оценува дека немирите меѓу руските команданти се зголемени.
Покрај тоа, тврдото јадро на трупите на Пригожин првично ќе недостасува од фронтот.
Во моментов, сè уште не е јасно колку брзо и дали воопшто 25.000 војници на Вагнер може да се интегрираат во редовната руска армија.
Вагнерците ја окупираа јужната команда на руската војска во Ростов на Дон.
Таа метропола е една од невралгичните точки за снабдување на руските вооружени сили на таканаречениот копнен коридор меѓу Русија и Крим, кој беше окупиран од војската на Путин. Вториот е мостот на Крим преку теснецот Керч.
Прекинувањето на тие патишта за снабдување е една од воените цели на украинската војска во тековната контраофанзива.
Затоа што, без залихи на муниција и гориво, руската одбрана би пропаднала.
Путин не може да си го дозволи тоа без да влезе во неволја во Украина.
Шефот на Вагнер Пригожин го искористи ова со неговиот обид за државен удар.
Спорот меѓу Пригожин и рускиот министер за одбрана Сергеј Шојгу траеше со месеци.
Шефот Вагнер постојано ја обвинуваше руската армија дека не доставува доволно залихи на неговите луѓе, дури и за време на месеците на борба за Бахмут.
Затоа окупацијата на руската јужна команда во Ростов беше последователна – што можеби му помогна на Пригожин да го изработи најдобриот можен договор со Кремљ за себе, веднаш штом стана јасно дека никој друг од структурата на моќ на Путин нема да му се придружи во бунтот.
Сите информации поврзани со најновите случувања со војната во Украина можете да ги прочитате ТУКА.