Изберете некој што има таква „мана“ со која можете да живеете, па дури и да сакате
Штетно е да се потиснат инстинктите
Знаејќи дека ни се допаѓа некој друг може да предизвика чувство на вина и да произведе ирационална љубомора кај нашиот партнер. Нашите културни сценарија ни кажуваат дека штом ќе се заљубиме, тоа е крајот на приказната.
Ако некој флертува со нас и ние уживаме во тоа, или ако повремено фантазираме за друга личност, се прашуваме дали нешто не е во ред со нас или со нашата врска. Тоа едноставно не е така.
Всушност, поздраво е да си дозволиме да ги доживееме овие чувства, а потоа да ги оставиме. Кога ги потиснувате чувствата, им давате моќ над вас, им дозволувате да го диктираат вашето однесување.
Луѓето кои ги потиснуваат овие инстинкти често се оние кои на крајот им подлегнуваат на нив, а потоа се прашуваат како дошло до тоа. Оние кои ги потиснуваат таквите нагони често се оние кои ги проектираат на партнерот и стануваат слепо љубоморни.
Потоа се обидуваат да ја контролираат секоја мисла на партнерот, љубоморно задржувајќи го целото негово внимание и наклонетост кон себе. Луѓето кои ги потиснуваат своите инстинкти често се оние кои еден ден се будат незадоволни и фрустрирани без никакво свесно разбирање на причината.
Другите се таму само за да ве потсетат
Убаво е да се гледаат атрактивни луѓе. Зборувањето со атрактивни луѓе е исто така пријатно. Размислувањето за атрактивни луѓе е пријатно. Тоа нема да се промени поради, да речеме, нашиот статус на врската на Фејсбук. И кога ги потиснувате овие импулси кон другите, ги потиснувате и кон партнерот. Убиваш дел од себе на крајот, а врската боли.
Кога мажот ќе запознае убава жена, треба да ужива во нејзината убавина, како и секој маж. Но, таа треба да го потсети и зошто од сите убави жени што ги запознал и видел, избрал да биде со својата партнерка. Атрактивноста е насекаде, а вистинската интимност не.
Најчесто, не можеме да ги контролираме нашите мисли, чувства и перцепции. Она што можеме да го контролираме се нашите постапки. А она што го посветуваме на таа посебна личност се нашите дела. Сè друго нека дојде и си оди, како што следува.
Повремен „одмор“ од партнер
Сите го имаме тој пријател кој мистериозно „исчезнал“ веднаш штом стапил во контакт. Овој феномен се гледа на секој чекор: маж кој престанува да игра кошарка и да се дружи со пријателите или жена која одеднаш решава да сака се што сака нејзиниот нов избраник. И тоа е загрижувачко.
Кога се заљубуваме, развиваме ирационални верувања и желби. Се чувствува одлично – опојно е како дрога. Проблемот настанува кога ќе се „разбудите“. Сфаќате дека сте дозволиле да ви го изеде идентитетот романтична врска.
Како што се менувате за да се зближите со саканата личност, престанувате да бидете личноста во која вашиот партнер првично се заљубил. Важно е повремено да се дистанцирате од партнерот, да ја потврдувате својата независност, да задржите некои хоби и интереси за себе.
Имајте одделни пријатели, одете сами на патување одвреме-навреме, запомнете што ве формирало и што ве привлекло на прво место кај партнерот.
Без овој „кислород“ за дишење во врската, огнот меѓу вас двајца ќе згасне и она што беше искра ќе исчезне.
Прифаќање на туѓите маани
Во својот роман „Неподнослива леснотија на постоењето“, Милан Кундера вели дека постојат два типа на жени: оние кои ја бараат совршената жена и никогаш не ја наоѓаат, и оние кои се убедени дека секоја жена е совршена. Оваа опсервација не се однесува само на „жените“, туку и на сите кои често влегуваат во дисфункционална врска.
Овие луѓе често се обидуваат да го направат партнерот совршен така што ќе го „поправат“ или „променуваат“ или пак се измамени да мислат дека нивниот партнер е веќе совршен. Размислете за проблемот: секој човек има недостатоци и недостатоци.
Никогаш не можете да натерате некоја личност да се промени. Затоа, треба да изберете некој кој има таква „мана“ со која можете да живеете, па дури и да сакате. Најдобар показател за вашата љубов кон некого е како се чувствувате за неговите маани. Ако прифатите или дури ви се допаѓаат некои од овие недостатоци, тоа е знак на вистинска блискост.
Некој рекол: „Вистинска љубов е кога патологиите на двајца луѓе се надополнуваат.“ Љубовта по дефиниција е „луда“ и ирационална. А најдобро функционира кога нашите нерационалности се надополнуваат, а нашите маани се поддржуваат. Можеби нашите совршенства се тие што се привлекуваат. Но, нашите несовршености одлучуваат дали ќе останеме заедно.