Денеска и пред да прошетаат и разговараат, децата се среќаваат со мобилни телефони и таблети. Иако понекогаш изгледаат како добро решение за плачење и досада, долгорочно тие можат да бидат голем проблем за најмалите.
Со гордост или страв, родителите денес забележуваат дека нивните двегодишни деца знаат подобро од нив да ракуваат со телефони и компјутери. Малите деца брзо учат да ја пуштаат музиката што ја сакаат, избираат видеа, прелистуваат слики.
Во просек, децата го остваруваат првиот контакт со дигиталните медиуми во првата година, покажува истражувањето. Ова е најчесто периодот кога децата се соочуваат со своите емоции. Тогаш може да има нервоза – и кај децата и кај родителите, а потоа спасот често се наоѓа во телефонот.
„Многу често прибегнуваат кон смирување на детето со гледање цртани. Постои една клиничка студија која покажува дека кај децата под седум години, доколку поминат повеќе од три часа гледајќи цртани во текот на денот, навистина има промени во развојот на мозокот. Покрај тоа, цртаните филмови значително влијаат на сонот на детето. Детето често ги сонува овие ликови од цртаните филмови или некои од улогите, а во пракса е многу вообичаено детето да добива кошмари или кошмари“, вели Прим. д-р Снежана Томиќ, педијатар.
Часовната забава пред екранот доведува до помала активност, а со тоа и помала потрошувачка на калории и енергија кај децата. Според податоците, тоа влијаело на се поголемата појава на дебелина. Друг проблем е што децата често јадат додека гледаат цртани.
„Децата едноставно немаат свест што јадат, колку јадат. Има проблем и со џвакањето. Потоа, може да има проблеми со варењето поради голтање воздух, кога се јаде на тој начин. Така што навистина е сложен проблем“, нагласува Ана Тодоровиќ, нутриционист.
Проблем има и со моториката, видот и слухот.
„Тие деца имаат проблем со држењето на телото. Многу често сега има промени во скелетните мускули. Потоа има промени во очите, има тикови, сушење, намалување на солзите, потоа има различни промени кои го прават неопходно детето да носи очила. Бавен развој, ограничен вокабулар и, конечно, она што мислам дека е најштетно е тоа што децата воопшто не ја користат фантазијата“, нагласува педијатарот д-р Томиќ.
На родителите не им е лесно да го најдат вистинскиот баланс помеѓу виртуелното и реалното – паметните телефони се прикрадоа во сечиј живот. Решението, објаснуваат лекарите, е ограничување на времето пред екранот, повеќе игри со врсниците, но и личен пример.